Gangster Mission (Season 2) (Completed)

Chapter 120

Still Kyla PoV

"Are you happy with him?"

"Masaya ako, kaya sana ito na talaga ang huli Terrence..... Masaya na ako sa kaniya, masayang-masaya na ako."

"But, y-"

"Hindi ko pa nga siya mahal pero alam kung dadating din ang araw na mahal ko na siya because he deserving me more than you. Mas deserve niya ang pagmamahal ko kaysa sa'yo, at hindi ko pinagsisihan na ilang beses na ulit may nangyari sa atin. Ang pinagsisihan ko lang ay 'yung minahal kita." natigilan siya sa aking sinabi at ako din natigilan

Saan ko nakuha ang mga 'yun?

Hindi ko alam kung saan ako kumuha nang lakas para sabihin ang mga 'yun pero nagpapasalamat ako dahil nasabi ko ang mga 'yun na hindi ko inaasahan na masasabi ko sa kaniya ng harap-harapan.

"Terrence," pagtawag ko sa pangalan niya at napalingon naman siya sa akin. Bahagya akong ngumiti sa kaniya.

"Thank you." ngiting saad ko sa kaniya na kaniya pang pinagtaka. "Naging masaya din ako sa'yo, dahil sa'yo natuto akong magmahal, dahil sa'yo natuto akong bumangon, dahil sa'yo nasaktan ako para mas lalo akong maging matatag. Masaya ako na dumating ka sa buhay ko...." tuloy-tuloy na saad ko sa kaniya at nag-iwas naman siya nang tingin para dahan-dahan akong maglakad papalapit sa kaniya.

"Thank you.... and... Goodbye..." I kiss him for the last time.

Napangiti ako nang mapait at dahan-dahan na tinalikuran siya at naglakad na papalayo.

I love you.... but this is the last...

***********

"Anong nangyayari?" nanginginig na tanong ko kina Angie.

Sigawan, putukan, mga baril? Mga hiyawan nang mga kapwa studyante ko, at ang ibang boses na mukhang natatakot.

Nagsimula na akong kabahan sa aking dibdib at napahawak pa ako sa aking tiyan.

This is the first time na nakaramdam ako nang sobrang kaba dahil siguro ay nagdadalang tao ako.

"Ilayo ninyo si Kyla." napalingon naman sila sa akin na walang kahit na anong bakas nang emosyon sakanilang mga mukha.

Ano bang nangyayari?

"Let's go." Aya ni Shy na walang kahit na anong bakas nang emosyon sa kaniyang mukha at hinawakan ang aking kamay.

Paglabas namin ng room ay sigawan, takbuhan, mga takot na takot na ibang mga studyante na mga nakatakip nang mga tainga habang sumisigaw.

Napayuko naman ako nang bahagya nang may marinig akong putok ng baril na hindi ko alam kung saan nagmumula pero mukhang malapit lang sa amin.

"Okay lang kayo?" bungad nila sa amin nang makasalubong namin sila.

Napalingon naman ako kay David nang agad niya akong pinuntahan at may iniligay sa aking tainga na kung ano.

"Ikaw nang bahala sa kaniya. Iayo mo siya dito. Baka kung anong mangyari sa kaniya at sa magiging pamangkin ko." mataray na saad ni Angie at may kakaibang tunog na akong narinig na nang-gagaling sa headset na suot ko.

"Da-david...." pagtawag ko sa kaniya na mukha namang narinig niya dahil napalingon siya sa akin.

"Everything will be okay." buka naman nang kaniyang bibig para mapatango na lang ako.

Magaan niyang hinawakan ang aking kamay at todo alalay siya sa akin at pagprotekta para mapangiti na lang ako at mapalingon na naman sa kaniya na seryoso lang na naglalakad habang nakaka-alalay sa akin.