Unicode
တစ်ယောက်တည်းစားရတဲ့ မနက်စာက တော်တော်ပျင်းဖို့ကောင်းတာပဲ...အရသာလည်းမရှိဘူး...။
ရှောင်းကျန့် မျက်နှာချင်းဆိုင်က ကုလားထိုင်အလွတ်ကို လှမ်းကြည့်ရင်း ထမင်း
တစ်ပန်းကန်ကို မြန်မြန်ကုန်အောင်
စားလိုက်ရသည်။
ဂေဟာက ပြန်လာပြီးတဲ့ရက်ကတည်းက ဝမ်ရိပေါ်က သူ့ကို စကားလည်းမပြောတော့ဘူး...အလုပ်အကြောင်းမေးရင်တောင် ရှောင်းကျန့်မေးတဲ့မေးခွန်းနဲ့ပတ်သတ်တာကလွဲရင် တစ်ခြားဘာမှထပ်မပြောဘူး...နောက်ဆုံးရှောင်းကျန့်နာမည်တောင်
ထည့်မခေါ်တော့ဘူး...။
မနက်ဆိုလည်း ရှောင်းကျန့်မနိုးခင် အလုပ်သွားပြီး ညဆိုလည်း အိပ်ခါနီးအချိန်လောက်မှ ပြန်လာတတ်တယ်...။
ဒီနေ့နဲ့ဆို ရှောင်းကျန့်တစ်ယောက်တည်း မနက်စာစားရတာ လေးရက်တောင်ရှိပြီ..။
ဒီအိမ်မှာ ဝမ်ရိပေါ်ကလွဲပြီး စကားပြောဖော်
မရှိတာကြောင့် ရှောင်းကျန့် အတွက်တော့ ဒီလေးရက်က တစ်ကယ့်ကိုရှည်ကြာလွန်းတဲ့ရက်စွဲတွေပဲ...။
.
.
.
ခြံဝန်းထဲဆင်းလာတော့ ဝမ်ရိပေါ်ရဲ့အတွင်းရေးမှူး ယွီပင်းက အဆင်သင့်စောင့်နေတာကို ရှောင်းကျန့်တွေ့လိုက်ရတယ်...။
"ဒီနေ့တော့ ကျွန်တော် ကိုယ့်ဘာသာပဲ ကားမောင်းပြီး အလုပ်သွားချင်တယ်..."
ရှောင်းကျန့်စကားကြောင့် ယွီပင်း ခေါင်းကိုခပ်မြန်မြန်ရမ်းလိုက်ပြီး...
"မဖြစ်ပါဘူး..ဥက္ကဌက ကျွန်တော့်ကို အစ်ကိုလေးရှောင်းအတွက် အကြိုအပို့လုပ်ပေးဖို့ တာဝန်ပေးထားတာ...ပျက်ကွက်မိရင် ကျွန်တော်အဆူခံရလိမ့်မယ်..."
ဒီဝမ်ရိပေါ်က သူ့စိတ်သူ့သဘောချည်းပဲ...သူကျတော့ တစ်ရက်လုံးဘယ်သွားသွား ဘာလုပ်လုပ် ရှောင်းကျန့်မသိရဘူး..။
ရှောင်းကျန့်ကိုကျတော့ သူ့အတွင်းရေးမှူးတစ်ယောက်လုံးကို အနားကနေ တစ်ကောက်ကောက်လိုက်ခိုင်းထားတယ်....မတရားလိုက်တာ...။
နောက်ဆုံးတော့လည်း ရှောင်းကျန့်တစ်ယောက် ယွီပင်းမောင်းပို့ပေးသည့်ကားနှင့်ပဲ ကုမ္ပဏီရောက်သွားသည်။ကိုယ့်ကြောင့် သူများအခက်တွေ့မဲ့ကိစ္စမျိုးကို ရှောင်းကျန့်က မလုပ်ချင်ဘူးလေ...။
YOU ARE READING
I really need you(Completed)
Fanfictionတစ်ယောက်ရဲ့ဘဝမှာ တစ်ယောက်မရှိရင် မဖြစ်တဲ့ ပတ်သတ်မှုမျိုးနဲ့ တည်ရှိနေတဲ့ ဖြစ်တည်မှုမျိုး...........။ အဲ့ဒါကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်ရဲ့ ပတ်သတ်မှုကံကြမ္မာပါပဲ.....။ ရိပေါ်+ရှောင်းကျန့် တစ္ေယာက္ရဲ႕ဘဝမွာ တစ္ေ...
