Stay around or else -

Chapter XXXVI

Note: It's gonna be two point of view in one. :) Harteu~ Harteu~ *Ewww. XD*

ㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡ

ⓚⓔⓛⓛⓘⓝ's
♚ Point of view ♔

"Payagan mo man lang sana kong mayakap at mahalikan siya. Time flew fast and I don't wanted to waste any seconds of it."

Pakiramdam ko nanghina den ako matapos kong marinig iyon. Baket parang sabay sabay naman? Wala bang break pagdating sa problema? Naaawa na ko kay Ady. Malaki ba talaga amg kasalanan niya para parusahan siya ng ganoon? Kung pagsubok man ang tawag dito hindi pa ba sapat na maramdaman niya ulet yung saket na pinilit niyang ibaon makabangon lang ulet? Life is really unfair with Ady. Doon pa talaga sa problemang hindi ko siya matutulungan. Yeah, words can comfort her but it doesn't change the fact that pain is still there.

Masuyo ko siyang niyakap. Kahit sana sa paghaplos ko sa kanya. Maramdaman niyang hindi siya nag-iisa. I'm with her to face everything that will suddenly happen. I'm always and forever be with her no matter what.

She's crying and it hurt me. I don't wanted seeing her weep like that. Her tears riven my heart. Pakiramdam ko unti-unti ring pinupunit ang puso ko.

Nagulat pa ko ng bahagya siyang gumalaw mula sa pagkakayuko. Iniangat niya ang ulo saka pinahid ang luha.

ⓐⓓⓨⓣⓤⓜ's
♛ Point of view ♔

Hindi dapat ako naiyak. Problema lang 'to. Alam kong matatapos den 'to. Hindi ako dapat umiyak dahil malakas ako. Hindi ako magpapatalo sa emosyong lumulukob saken ngayon. Tumayo ako saka lumabas ng kwarto. Habol ako ni Kellin pero wala kong pakialam. Gusto ko matanggal lahat ng nakakapagpabigat sa dibdib ko. I may be selfish now but I had to do this because if not I might collapse.

"Adytum?" Tawag niya sa'ken.

Hindi ako kumibo. Lintik na luha 'to. Pinapalabo ang mata ko. I wiped it with the back of my hands but still it keeps fallin'. I can't breath normal. I can feel my pounding heart. Bumaba ako ng hagdan at dumiretso sa front door. Wala na kong pakialam kung naka-pajama pa ko. Ang mahalaga maka-alis ako sa lugar na 'to.

Pagbukas ko ng pinto. Madilim at tahimik na paligid ang bumungad sa'ken. Palabas na ko ng maramdaman kong may pumigil sa kamay ko.

"Bitiwan mo ko." It's more of a command.

"No. You'll stay here." Matigas na tugon ni Kellin. I've never heard his voice before so serious like that.

"Saan ako pwedeng uminom?" Tanong ko. Hindi ko pa gamay ang bahay sa sobrang laki niyon. Meron pa nga kong nakita sa likod ng mansyon na 'to na isang bahay pa. Semi-bungalow ang bahay. Sa brick at malalaking animo katawan ng puno gawa ang naturang bahay. Hindi ko pa iyon napapasok. At wala kong balak.

Hinila ako ni Kellin palabas ng bahay. Nagulat pa ko nang doon niya ako dalhin. He unlock the door and it made me gasp in surprise. Para bang kahit papano nawala ng bahagya ang bigat ng nararamdaman ko. Sa loob kase niyon ay malawak na bar. May hindi kalakihang stage. May mga instrument tulad ng guitars, drum set, mic at kung anu-ano pa. Sa kabilang panig naroon ang aparador na gawa sa kahoy. Napapalibutan ang kahoy na yun ng mga green vines. Iba't ibang alak ang laman niyon. Magmula sa local na pinakamura hanggang sa pinaka-mahal na branded. Sa kabilang panig ang bar counter. At sa kabila naman. Tatlong nagkakatabing kwarto na kurtina lang ang nagsisilbing tabing/takip.

"Maupo ka diyan." Utos niya saken saka itinuro ang couch na nakaharap sa stage. May pinindot siya sa isa sa mga button malapit sa kanang bahagi ng pinto. Pumasok sa kung saan ang entablado at napalitan iyon ng malaking malaking hanging flat-screen TV.