Chapter XXXII

123 23 10
                                    

Note: This is for @dhagzz18. V pa moreeee. XD

Sorry sa update na'to. Tubig na lang laman ng utak ko. :D

__________________________________________________________________

×× Kellin's POV ××

Pauwe pa lang kami ni Adytum. Galing sa hotel na pag-aari ng pamilya ko na pinag-ganapan den ng proposal ko. Matagal ko ng balak iyon. Tinapos ko lang talaga ang lahat ng may posibilidad na maging problema.

Nakatulog siya. Siguro dahil sa magang-maga niyang mata. Aasarin ko nga sana kaso baka bawiin yung 'Yes I will' niya kanina.

Saglit ko siyang nilingon. Rinig ko den ang lakas ng pag-hilik niya na di na ata mababago. Di bale, ready na naman ako marinig iyon habang buhay tsaka it was like music to my ears now.

After another 15 minutes. We reach our home. Masuyo kong niyugyog ang balikat niya.

"We're here." Anunsyo ko pa.

Pero dahil wagas siyang humilik. Wagas den ang lalim ng tulog niya. 'Di na talaga ata mawawala sa kanya iyon.

"Adytum?'' Malakas ko ng tawag sa kanya.

Pupungas-pungas na idinilat niya ang mga mata.

"Kanina pa tayo nandito?" Tanong niya agad.

"Nope. C'mon." Aya ko sa kanya. Agad akong bumaba para pagbuksan siya.

Inilahad ko ang kamay ko na tinanggap niya naman. Si Manang fe ang sumalubong sa'min.

"Sir, may bisita po kayo?" Anito.

"Sino po?" Takang-tanong ko.

"In this kind of hour? I didn't expect any visitor today." Dugtong ko pa.

Sasagot na sana siya ng marating namin ang living area. Prenteng naka-upo roon ang tinutukoy nitong bisita. Nasa likod ko si Adytum. Nagtatanggal ng 'morning glory' kahit pa sabihing gabe na. Si ate Kahlia ang kausap nito.

"Where's Ate Asylum?" Tanong ko.

Bumaling ang dalawa sa'ken.

"Oh! There you are." Anang babae saka sinalubong ako ng yakap.

I heard someone clears her throat. Si Ate Kahlia pala.

"What brings you here, Ayria?" Tanong ko sa kanya. Bahagya ko den siyang ginantihan ng yakap.

"Don't you remember what you told me before? I've already found your house instead of just a number." Aniya.

"Woah. You're one of a kind." Singit ni Adytum. Malamang nakahuma na 'to sa antok na nararamdaman kanina. Eto nga't nagtataray na.

"Adytum?" Super duper takang tanong ni Ayria.

"Yeah. Am I already dead? Why is that you're really surprised?" Tumatawa pa nitong sabe.

Lumapit iyon kay ate Kahlia saka humalik sa pisngi niyon.

"What is she doing here?" Gulat pa den tanong ni Ayria.

I don't get her. So? I mean. Doesn't she realize that she could've ask herself first instead of staring us with a questionable look.

"Adytum's my girlfriend." Pahayag ko.

Dumagundong sa kabahayan ang pag-sigaw niya ng what. Kahit ang mga kasam-bahay ay nagsilabasan para tingnan kung may nangyayareng di maganda dito sa living room.

"Take a sit first. Hindi magandang magbangayan ng nakatayo." Singit ni Adytum.

Nauna na siyang umupo. Kasunod si ate saka ako. Pinilit ko pa ngang maupo rin ang literal na laglag ang pangang si Ayria.

Stay around or else -Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon