Stay around or else -

Chapter VII

A/N:

Pa-singit muna. :) Bati tayo ah. XD I dedicate this chapter to @imagirlwriter. Nakaka-inspired masyado yung comment niya lalo na't bago pa lang ako sa ganito. Kkk~ Friends na tayo ah. Kahit super lalim ng tagalog ko. Pwede naman dba? Kkkk~ na nun chingu rul sarang hamnida. :) (나 는 친 구 를 사 랑 합 니 다.)

• Ady's POV •

Inagahan ko talagang pumasok. Buti na lang wala kong raket kagabe. Sa Univ Director's Office ang punta ko. I-re-report ko yung ginawa nung siraulong admin na yun. Kung sa akala niya. Di ko gagawen ang sinabe ko. Well, try others but not me? Tch.

"Good morning. How may I help you?" Yung secretary nung SD ang sumalubong saken sa lobby.

"I just wanted to talk to school director for some private reason." Tugon ko.

"Can you wait for a while? I'll just inform her." Nakangiti nitong pahayag.

"Sure. Sure." Sagot na sinabayan ko pa ng sunod-sunod na pagtango.

She let me sit in a couch near the SD's door. I examine the place. It's really a huge building for just one office.

It painted sky blue mix with white. Walang ibang design bukod sa mga naglalakihang painting.

Di sinasadyang nagawi ang tingin ko sa isang magazine. Nanlaki ang mata ko. Kumuha ako ng isang copy.

'A young billionaire takes his Journey to Kalayaan University taking up Aviation'sabe sa caption habang may mukha ni...

"Lampa?" Nagtatakang tanong ko.

'Akalain mong mayaman pala yung mokong na yun' sa isip-isip ko.

Tinitigan ko siya. Gwapo pala kahit payatot. Kulay red ang kulay ng buhok niya sa picture.

"Rainbow ka ba? Letse. Paiba iba talaga kulay ng buhok? Kaya tuloy muka kang surot imbes na maging mayaman." Nasambit ko habang titig na titig sa picture niya.

E bakit ba kase titig na titig ako sa lalaking 'to. Nilingon ko ang pinto kung san pumasok yung secretary.

Parang magnet na hinila ng picture ni Lampa yung mukha ko.

"Ano ba Lampa? Tigilan mo ko sa karisma mo ah. Ibahin mo ko." Muling kausap ko sa picture.

Marahas kong ibinalik ang bagay na iyon sa magazine rack na pinagkuhanan ko.

Di sinasadyang napatingin ako ulit sa lalaking kanina pa umiistorbo saken.

"Enough! urgh~" saway ko sa sarili ko saka tumayo.

Papunta na sana ko ng bintana nang bumukas bigla ang pinto ng Director.

Nilingon ko iyon. Si Ms. Secretary pala. She still wears her sincere smile.

"Pwede ka nang pumasok." Sabe niya.

"Oh! Thanks." Minsan lang ako mag-pasalamat nang galing sa puso. She should treasure that.

Tinungo ko iyon saka pumasok.

I was about to greet the Director when the swivel chair turn around to face me.