Stay around or else -

Chapter XXIX

Note: This one's dedicated to Ms. @-LuhansWife-. Di ata ko nakapag-thank you before nung na-feature mo sa book mo yung story ko. Now is the chance. Thanks and thanks also for voting a chapter of SAoE. Looking forward for your continous support. Lovelots. ♡

__________________________________________________________________

♡ Adytum's POV ♥

Di ko maiwasang kiligin sa mga narinig ko mula sa kanya. Pero syempre. Ayokong ipahalata iyon. Mamaya isipin niya ikamatay ko ang pagka-wala niya. Na sa sobrang OA ko. Himatayin ako bigla.

I love it how he gently kiss me. I could really feel he respect me. Feeling ko tuloy napakahaba ng buhok ko ngayon. Abot sa kamay ng nanay kong di ko alam kung nasaan.

"Want to go on a date with me? A formal date i should say." Aniya.

Kumalas ako sa pagkakayakap sa kanya. Saka naupo na.

"Oo naman. Pero formal? I don't think I myself fit in. I already forgot table manners." I honestly said.

Ngumiti siya saka sumiksik sa tabi ko. He lean his head on my shoulder.

"You don't have to fit in. Be yourself. In the first place that's how I knew you. That's why I love you." Aniya.

Kasabay ng lihim kong ngiti at kilig ang pag-alpas ng kamay ko sa likod niya para abutin ang batok niya.

"Ahhh." Sigaw niya matapos ko siyang batukan.

"Amazona ka talaga." Dugtong pa niya.

"Gusto mo dagdagan ko?" Tanong ko pa sa kanya.

"Subukan mo. Ilalaglag kita dito." Banta niya.

"Para namang natatakot ako." Tugon ko.

"Enough Adytum!" Dagli akong napalingon sa nag-salita. Si Ate Asylum pala.

"Don't you think that's a proper manner?" Di ako naka-kibo. Wrong timing 'to si ate.

Di ako kumibo.

Si Kellin ang bumasag ng katahimikan.

"Ate, can I ask you a favor?" Anito.

"Sure. What is it?"

Nakatingin ako sa kanila. Pinaupo pa nga ni Kellin si ate sa katabi ren lang namin na bakanteng upuan.

"Can you convince her to wear any color except black on our first formal date?" Seryoso pa iyong nakatingin sa ate niya. Itinaas ko na ang kamay ko para batukan sana ulit siya pero pinandilatan ako ni ate. Lumingon den tuloy sa gawi ko ang nagtatakang mukha ni Kellin. Palusot na lang na hinimas ko ang ulo niya. Saka ngiting-aso na ngumiti kay ate.

"Formal date?" Amused na tanong ni ate.

"Yeah. Ate -----."

Nagtaka ako ng sabay silang tumayo.

"Wait for us here. Hahanapan ka ni ate ng damit." Si Kellin.

Bagaman nag-arko-han ang kilay ko. Napilitan na den akong um-oo.

Ipinikit ko na lang ang mata ko nang tuluyan na nila kong iwan doon.

Who would've thought that I'll be receiving lots of love from them? Who would've thought that I'm destined to be happy with him? Walang makakapagsabi.

Ni wala nga ding makapag-sabi kung hanggang kelan ang mga bagay na 'to. Sana nga totoo at hindi salita lang ang forever. Dahil 'pag ako naiwan ulit this time. Natatakot akong 'di na ko ulit makabangon. Natatakot akong mas piliin ko na lang mawala sa mundo kesa araw-arawin akong pahirapan maramdaman ang sakit ng pag-iwan.