Stay around or else -

Chapter XXXXI.II

ⓐⓓⓨⓣⓤⓜ's
♕ Point of view ♛

ㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡ

"Adㅡ adytum?"

Boses ni ate yun ah. Hindi ako maaring magkamali. Pero imposible din namang magising siya agad ngayon. Kakasabi lang na duktor na bukas pa iyon magka-malay dahil na din sa iba't ibang gamot na itinurok dito.

I'm still kissing Kellin ignoring the fact that Ate Asy is maybe awake?

"Adㅡytum." Muli'y tawag ng ka-boses ni Ate.

Bumitaw ako.

"Narinig mo ba yun?" Tanong ko kay Kellin na noo'y nasa ilalim pa rin ng kung anong mahika.

"Kellin? Okay ka lang?" Tanong ko sa kanya ng nakatulala lang siyang naka-titig sa'ken.

Mahina kong tinampal ang pisngi niya dahilan para tumawa siya.

"I'm just making fun of you."

Tiningnan ko siya ng masama saka sinikmuraan.

Tumayo ako saka lumapit sa kamang kinahihigaan ni Ate.

"Kellin?" Gulat kong tawag kay Kellin matapos kong makita si Ate.

Humahangos siyang lumaput sa'ken.

"Ate Asy? Glad you're awake." Masayang pahayag nito.

Sa sobrang saya ko. Nag-volunteer akong hanapin sina Ninong at Amity.

Sa sobrang lawak ng ospital. Pumunta na lang ako sa front desk ng naturang floor para magpa-page pero walang kahit isa mang nurse ang naroon. Marahil abala ang lahat. Tinungo ko ang elevator. Sa baba na lang ako magpapa-page. Akma na kong papasok ng makarinig ako ng hikbi sa gilid lamang ng elevator. Pinili kong h'wag na lang pumasok sa nakabukas na elevator at sundan na lang ang tunog kung nasaan ang taong yun.

Dinala ako ng paa ko sa staircase. Napaigtad pa ko ng makarinig ang nagtatakbuhang nurse at binabanggit ang room number ni Ate. Marahil si Kellin ang may gawa niyon para matingnan si Ate.

There I saw a girl at my age. Weep like there's no tomorrow. She's wearing a black shirt and a black short shorts and a slipper. Magulo den ang kulay asul nitong buhok.

"Areㅡ" Nagda-dalawang isip pa ko kung itutuloy ko pa ang pagtatanong.

Malakas na hagulgol muli ang pinakawalan niya kasabay ng ilang malulutong na mura.

"Are you alright?" Lakas-loob ko ng tanong.

Hindi siya lumingon pero alam kong alam niya ang presensya ko sapagkat humina ng bahagya ang kanina'y malakas niyang iyak.

"Get away from here." Matapang niyang pahayag.

Napataas ang kilay ko but then I remind myself that I'm here to help.

"I didn't mean to interrupt you. It's just that you cry like aㅡ." Bahagya kong nag-isip kung anong magandang words ang dapat kong sabihin para kahit papano kumalma siya.

"I said get away from here." Anito.

"Look! I just wanted to help you. Pasalamat ka pa nga. Concern ako sa'yo e. Hindi naman kita kaano-ano. Kaya instead of pushing me away. Why don't youㅡ"

"I don't need any help." Putol niya sa sasabihin ko.

"Fine. Weep like a rotten dog there. The hell is wrong with you." Inis kong sambit saka akmang aalis na.

Bumalik ako ulet saka binato siya ng panyo.

Paalis na ulet ako ng makarinig ako ng nagmamadaling pares ng paa na paakyat sa sementadong hagdan.