Stay around or else -

Chapter XXIV

This is for you toylover156. Thanks again for the follow dear. I know it's a little too late but still I wanted to thank you. :') Enjoy.

×× Kellin's POV ××

Humarap siya. Tumingin sa mga mata ko. Saka yumakap sa'ken.

"'Wag mo kong sanayin. Baka kase hanap-hanapin ko." Mahinang bulong niya.

Ngumiti ako.

"I'll always be by your side and that's a promise."

"Anong gagawen ko? Nalilito na ko. Ayaw kong makitang ganyan si ate. Di ko kakayanin pag may nangyari sa kanya." Usal niya.

"Walang mangyayari sa kanya. You're here. I'm here. We're goin' to help her recover. Everythings gonna be fine sooner or later so stop worrying. 'Kay?"

"How can I not be worried when she stab her husband to defend herself?"

Nagsimula ulet yumugyog ang balikat niya.

"Kung hindi lang sana nagawa sa'men ni Mama 'to. Di na sana mararanasan ni Ate ang ganito. Kung naging matapang lang sana siya. Kung hindi sana siya mukhang pera. Hindi mangyayare kay ate 'to. I hate her. I really really hate her for doing this. She must consider us her precious but she didn't. Is she really our mother? Did she really carry us on her womb for nine months? If so, why did she leave us like this?" Mahabang litanya niya. Bakas ang galit sa bawat bitiw ng salita.

"Shhh! Stop blaming her. She must have her own reason why did she do that. And besides nangyare na. Shhh! Stop talking."

"And who else do you think I should blame? You?"

Kumalas ako sa pagkakayakap sa kanya saka hinawakan ang mga kamay niya.

"I said stop talking right? Di ka talaga magpapatalo eh nuh?" Binitawan ko ang isa niyang kamay saka pinahid ang luha niya.

Atlast, I made her smile.

Sumungaw ang isang ngiti mula sa labi niya.

"I'd rather see you roaring like a tiger than see you crying like a baby." Hinila ko siya papunta sa couch kung saan naroon ang pagkain.

"Here. You need to eat. Anong oras na di ka pa nakain. Magagalit si ate niyan." Biro ko sa kanya.

Sabay kaming naupo.

"Ang daldal mo talaga." Aniya.

"Okay lang napangiti naman kita."

Inabutan ko siya ng isang slice ng pizza matapos kong buksan ang kahon niyon. Tinanggap niya iyon saka muli nag-salita.

"She stab him. If only wishing him die isn't bad. I could've wish it everyday of my life. No, every second." Aniya sa pagitan ng pag-nguya.

"How many times did she stab him?" Tanong ko.

"Wala siyang nabanggit. Saka ko na siguro tatanungin pag okay na siya. I mean she's shock and she couldn't speak normally. Pa-ulit ulit lang na di niya sinasadya ang sinasabe niya."

Tumango-tango ako. Ini-abot ko naman ang lasagna sa kanya saka kutsara.

"Ubusin mo yan. I'll be right back." Pahayag ko saka tumayo na upang lumabas ng silid na iyon.

"Where are you going?" Tanong niya.

"Outside. Di ako magtatagal. Ubusin mo yan ha?" Bilin ko sa kanya.

Lumabas na ko.

Si Lester ang sumalubong saken.

"How's the two?" He asked worrily.