Stay around or else -

Chapter IX

• Adytum's POV •

I lost my heart, my home is the ocean.
The waves underneath will soon be my home.
I will fall asleep.
I'll close my eyes and dream of days when I wasn't all alone.

Kanina ko pa gustong bumaba sa stge na 'to. TF (Talent Fee) lang talaga ang habol ko. Sumakto naman kaseng short yung allowance ko. Ang init init kase nh pakiramdam ko. Hinawaan ata ko ng matinding virus ng manyakis na siraulong lampa na yun e. Simula kase ng halik --- errr --- harass-in niya ko. Bumigat ang pakiramdam ko. Of all normal people naman kase bakit abnormal pa itinadhana ng Dyos na humalik saken. At sinakto pang naiyak ako. Shit lang. Nang-aasar? Tss.
Bakit kase napaka-drama queen ko nung time na yun eh wala naman akong sakit nun? Pesteeee.

'Basta ako gusto ko. Iki-kiss ako pag naiyak ako. Yung lalaking gagawa nun? Siya na ang soulmate ko.'

Napangiwi ako ng maalala ang bagay na iyon. Yun soulmate ko? Hello. Ayoko nga ng baklang Knight-in-shining-armour.

Kung kaya ko lang. Napa-headbang ako sa saya nang matapos ang performance. Kanina ko pa gusto mag-pahinga.

"Are you alright?" Tanong ni Diohna pagbaba ko pa lang ng stage. She even handed me water.

"I'll be hypocrite if I answer you yes." Tugon ko. I took a gulp of water. Inubos ko iyon atsaka itinapon ang lalagyan sa nadaanan naming basurahan.

"Here." Si Vincent. May hawak na Bioflu? At kelan pa naging boyscout ang isang 'to?

"Thanks." Ininom ko iyon at nilunok gamit ang aking magical laway.

"I told you. You already need a boyfriend to take care of you." Pasaring ni Vincent.

Sabe nina Ark at Diohna gusto daw ako ng taong 'to. Pero I didn't take it seriously. I never assume he was because he didn't confess anything to me.

Inirapan ko na lang siya. Masyadong mapait ang dila ko baka mapait na salita den ang lumabas mula doon.

"Tigilan mo nga si Ady, Vince. Baka samain ka." Tatawa-tawang tukso ni Ark.

Akmang babatukan ni Vince si Ark pero inunahan ko na. Tinapik ko ang sikmura niya. Tanda na sang-ayon ako kay Ark.

"Kailangan ko ng umalis," pahayag ko matapos kong silipin ang oras sa lumang wrist watch na palaging nasa bulsa ko.

"That fast Ady? Bakit?" Si Diohna.

"Masama mag-pahinga? May pasok pa kaya ko bukas. Wala namang gig dba?" Tanong ko.

"Bukas pa ulit ng gabi. Sige na. Mag-pahinga ka na." Si Vince.

"Yun naman pala eh!" Nilapitan ko na yung body bag ko saka isinukbit iyon.

"Teka.... Teka.... Ok ka na ba?" Si Ark.

I was a bit surprised. Sa tagal kong naging ka-banda 'tong perv na 'to ngayon ko lang nakitang marunong pala siyang mag-alala.

"Woah! What's up brad? C'mon - since when did you care for others?"

Her jaws hardened and gritted his teeth.
"Just now. I can't let you go home alone. You're sick as hell and there's no way to contact you."

"Yeah. Ark is right." Sang-ayon ni Diohna.

"Wala ka bang idudugtong Vince?" I half smiled. Umiling iyon.

"C'mon guys. It's not like I'm gonna die if I go home alone. Don't you remember I'm used to it!"

"Stop it. Will you? He's just concerned. Will you be just thankful for him?" Si Vince.

Tumawa ko. Yung malakas na malakas. Yung tipong mananahimik sila.

"I grew up alone. I breath alone. Everything - i'm alone. Did I die? Drop that worry you've had. It gets me a little bit annoyed."

"Cut the crap Ady. Here." Si Diohna. Kasabay ng pag-abot saken ng hawak-hawak niyang cellphone.

"What's this for?" Kusang nagtaasan ang kilay ko.

"I have new phone. Sayo nalang yan. Wag mong paliparin ah! Hindi yan super-hero."

Inirapan ko siya.

"Thanks! By the way gotta go."

Tinungo ko na ang pinaka-malapit na exit sa backstage.

Dinala ako nang mga paa ko sa isang mataas na gate. Kung hindi lang ako nanginginig at nilalamig. Kanina ko pa inakyat 'to.

'I need you now.... I really really need you now....' unti-unti kong naramdaman ang mainit na likidong umaagos mula sa nakapikit kong mga mata.