Saymadığım bilmem kaç dakikadır birbirimize bakıyorduk. Herkes bomboş suratlarla Ömer amcanın ağzından çıkacak iki kelime lafı bekliyordu.
Ömer Amcdan devam;
"Komutanım sağ cephe de kapalı."
Ölüm bu kadar yakınken ekip arkadaşlarıma son kez baktım. Yağmur gibi mermi yağıyordu bizse bir kaya parçasının arkasında düşmana çok uzaktan anca göz gezdirebiliyorduk.
"Cephanemiz bitmek üzere komutanım " diyip kalan son iki mermiyle son iki kişiyi indirdim.
Serdar komutan gözümüzün içine gülümseyip baktı anlamsız bir mutluluk vardı gözlerinde. Delimiydi bu adam ölüyorduk
Elini cebine attı çıkardığı yeşil topun pimini tuttup
"Hakkınızı helal edin. " diyip düşmana doğru koştu pimini çektiği bombayla uzak mesafeden dolayı son cephanemizi komutanımız koşarak fırlattı.
"Komutanım! " dedi İdris yüzü gözü kararmış bir şekilde.
Binlerce mermi delik deşik etmiş bir adama bakıyorduk. Öylesine bomboş gözlerle
Bizim için, vatan için nasıl feda olunur gözümüzün önünde örnek veriyordu.
Bombanın patlamasıyla sesler kesilmişti.
Bir sürü leş yerde gökyüzüne imrenerek yatıyordu..
Gökyüzüne yakışan tek beden olarak parlıyordu dumanların içinde komutanım.
Koştum yanına dizimin üstüne koydum başını ruhu çıkmak üzereydi bedeninden.
Son kez baktı bize son kez konuştu..
Gözlerinde bir damla yaş yüzünde tarifsiz bir mutluluk vardı
"Komutanım nolur dayanın nolurr" dedim sesimdeki tınıya dikkat edemedim
"Ölüyorum çocuklar " dedi gülerek kısık bir sesle. Acıdan sesi içine kaçıyordu.
Öksürdü kurumuş boğazlıya..
"Cebimdeki resmi ver asker"dedi son emrini vererek..
Elimi komutanın cebine atıp aile fotoğrafını çıkarttım. Fotoğrafta kendisinin yanında
bir kadın vardı kadının kucağında ise bir bebek..
Fotoğrafı eline verdim uzunca baktı fotoğrafa gözünden düşürdü sakladığı o bir damla yaşı parmaklarıyla sevdi fotoğraftakileri. Son vedasını etti. Son sevdasına..
"Vatana emanet hepsi." dedi gözlerime bakarak. Içimden bir şeyler kopuyordu. Gözümün önünde ölüyordu adam.
Gökyüzüne kaydı gözleri hafiften çatıldı kaşları son nefesi de ağzından yavaşça çıkıverdi..
Donuk bir şekilde kollarımdaki adama bakıyordum, kulağım çınlıyordu hiç bir şey duyamıyorum. İdris komutanın ölü bedenine sarıldı diğer askerler bağıra çağıra ağlıyordu bense hâlâ donuktum. Sanki ben ölmüştüm. Içimde bir yıkım vardı..
Komutandan daha çok bir abi olmuştu bize her şeyi ondan öğrenmiştik baba sevgisini bile onda tatmıştık bu gidiş hiç olmadı komutanım, hiç olmadı!
Elvin'den devam ;
"Ağa bu adam da mafya tipi de var zaten ya düşmanıysa bu Serdar abi valla kötü olur bu sefer işler hiç düzelmez "
"Ya da bak kesin eski ortağıydi sattı bunu bunun da içine dert oldu "
"Oğlum bak aşiretti bunlar hısımlarının oğlumu "
"Bir dakika Ömer amcanın soyadı neydi yoksa kayıp kardeşimi Serdar abi "
iç sesim binlerce teori üretirken beynim hâlâ bir sonuç bir cevap bir kelam bekliyordu..
"Ömer, Ömer'im iyi misin? " dedi annem hâlâ tepki vermeden yerdeki halıya bakıyordu
Omzuna dokundu annem "Ömer" ..
Silkindi birden kendine geldi gözleri dört açıldı birden bana doğru baktı nefessiz kalmış gibi bir hali vardı. Gözlerinde birden oluşan sinir yavaşça hüzne döndü.. Dolu gözlerle bana baktı dudaklarını ıslatıp gözlerimin içine baktı titreyerek..
"Meriç, Serdar komutanın nesi demiştin "dedi.
Merakla yüzüme bakıyordu
"Oğlu " dedim hâlâ hiç bir şey anlayamıyordum.
Gözünden boşaldı yaşlar gözünü sıkıca kapatmasıyla
"Küçük Bebek oydu " dedi kısık bir sesle
Annem ve kardeşim şaşkınlıkla bakıyordu
"Ne oluyor Ömer "
Hâlâ taşlar oturmuyordu
"Bir dakika bir dakika. Ömer amca düzgünce anlatır mısın? Hiç bir şey anlamıyorum.." dedim ona doğru net bir şekilde bakarak Artık kendisinin vereceği cevaptan çok bu işin nereye geleceğini düşünüyordum.
"Bak kızım.. S-Serdar komutanım.." gözünden yaşlar aktı yine dudakları titriyordu
"Cephede kollarımda vefat etti"
Elini gözlerine koyup rahatça ağlamaya başladı artık sıkmıyordu kendini..
Şaşkınlıkla adama bakıp dediklerini idrak etmeye çalışıyordum. Bu nasıl ama şimdi ben.. ben böyle bir şeyi nasıl Meriç'e anlatabilecektim..
Babası konusunda hassas bir çocuk zaten adını ansam omzum yam yaş olurken bunlar.. bunlarr olacak iş değildi hiç..
Ah be kaderim. Biliyorduk kaderimizin bağlandığını ama bu kadarını tahmin edemezdik bu kadarına yürek yettiremezdik.
Ceketimin titremesiyle elimi cebime attım.
Telefonu çıkarttığımda ise arayan kişiyle birlikte gözlerim doldu.
Oturduğum yerden kalkıp kapıya doğru ilerledim. Nefesimi tuttum gözlerimden akanlara engel olmaya çalıştım..
Telefonu açıp cevap verdim ne diyeceğimi bilemez bir halde.. açmasa mıydım..
"Alo"
"Kurban olurum alona nasılsın bir tanem"
Sesini duymamla daha kötü olmuştum
Burnumu çektim. Sesim çıkmasın diye elimi ağzıma götürüp sessizce ağladım.
"Elvin iyi misin? "
Sessizlik devam etti konuşursam daha çok anlayacaktı ağladığımı.. Konuşursam anlatamayacağım şeylerin cevabını isteyecekti
" Orda mısın? Nerdesin sen! adresi yolla hemen geliyorum."
Hah şimdi tam oldu işte..
Bölüm sonu
Devam edecek
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İMKAN-SIZIM
Novela Juvenil#cerrah 2 #sevimli 2 #elvin1 "İmkanı olmayan sızım, imkan-sızım" Tam tıp bitti diyorsun, hah sonunda gerçek bir doktor oldum vizitler sınavlar sözlüler bay bayy derkeeenn!! Asistan cerrahlık ordan bir el sallıyor pis pis sırıtarak :)))) Gerçekten...
