20. Bölüm

101 33 64
                                    

Bölüm şarkısı: Buray/ kış bahçeleri

Merhabalarrr  ben geldim biriciklerimm. Biliyorum çok geç oldu ama telefonum sürekli bir arıza veriyor..

Merak etmeyin bu bize engel değil ..

Eh buyrun o zaman özlemişim sizleri ;

Başımı kollarına sarıp yüzüme düşen yağmur damlası gibi gözyaşlarını serpen Meriç'e baktım
Etrafa bakıp bağıra çağıra yardım istiyordu..

Veda ederken sesin çok çaresiz geliyordu sevgilim..

Gidiyorum sanki  bu sefer. Sanki herkesi yarı yolda bırak mışım gibi .  Hiç bir acı öldürmez sanarken. Artık ölü bir tını var boğazımda..
Hiç bu kadar acı çekmedi vücudum

Elimi karnımdan çekip parmaklarımdan  süzülen kana baktım..

"Çok kanıyor" dedim kısık sesimle

"Elvin n'olur yapma.. kapama gözlerini Elvin n'olur.."

"Hem sen karanlıktan korkarsın.." cidden korkardım ben karanlıktan yalnızlığımı anlatır bana sesler olur ama kimse görünmez insanların sahteliği gibi.
"Elimi bırakma olur mu" diyebildim kısık da olsa çıkan sesimle..
"Elvin.."

Ağlıyor iki gözümün çiçeği.. nasıl acı çekiyor..
Yerde uzanan bedenim el birliğiyle sedye gibi bir şeye konuldu..

Bense bu acıyı kaldırmaya çalışıyordum.

"Hadi.. hadi hadii ameliyathaneye " diye seslenen Tahir hoca gözlerime bakıp..

"Tutun.. bırakma kendini " dedi yarım bir gülümsemeyle

"Çok kanıyor hocam" dedim hâlâ çıkamıyordum şoktan..

Meriç yan tarafımda ellerimi tutarak hareket ediyordu..
"Hocam iç kanam.." derken sözün arasına girdi Tahir hoca  ve devam etti

"Sen gelmiyorsun"

Gücü kalmamış sevgilim reddetsede izin  vermedi hoca

Ameliyathane kapısından içeri girmemizle Meriç'in sesi  yükseldi

Kapıya vurup zorla konuştu
"Elvin kapama gözlerini..
Elvin lütfen kurban olurum kapama gözlerini.."

"Hocam" diyebildim kendimi zorlayarak.. Gözlerimden akan yaşlar yine gösterdi zayıflığımı..

Zayıf olduğum tek şey zaafımaydı belki..

"Meriçç" dedim son nefesimle
Beliz hemşire ağlayarak kolumdaki seruma narkoz enjekte etti..

Ve ben yine dünya ya gözlerimi yumdum..

"Beliz kendine gel... arkadaşlar hadi.. tempo tempo.. bırakmayın kendinizi " diye söylendi  Tahir hoca ...

#2 gün sonra

Gözlerimi araladım.. odadaki ışık hiç bu kadar acıtmamıştı gözlerimi..
Yeni doğmuş gibiydim.. ama sorsalar gelmek istemezdim bu dünyaya..
Böyle derken birden aklıma geldi
Tek sevabım..

"Uyandıı uyandı" diye seslendi hemşire

Tesadüfen ordan geçen Kemal hoca
"Hangi oda " diye seslendi

"280" dedi gülümsemesine engel olamadan

"Elvin' mi " dedi kemal hoca sesindeki sevinçten anladım.
Bu kadar özlediniz mi beni?

İMKAN-SIZIMHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin