İMKAN-SIZIM

10. Bölüm

Bölüm şarkısı / Madrigal : Seni Dert Etmeler.

Miissss gibi bir bölümle karşınızdayım.. bu kadar ilgili ve  mükemmel oluşunuz beni bitiriyor.
İnanın bana :"))
Eh tutmayım sizi buyurun efenim:))) ♡

Ne oldu şimdi bana ellerim kesildi sanki. Ruhum.. ruhum ilk defa tammış gibi süzüldü bedenimde.. Anne bu sen misin.. bu senin kokunmu anne.. içime çektim derince. Bu huzur mu? Neden yoktu bunca zaman bu koku.. yine aklım bulanıyor du gözlerimden aktı koca dünyaya çektiğim sitem.. lan giden annemdi güneş doğmuyor yıllardır  bu şehrime..

Incitmeden ittim onu gözleri kıpkırmızıydı. Yüzüne baktım derince en son 6 yaşımda görmüştüm hayal meyal hatırladığım suratına baktıkça ne kadar da değişmiş olduğunu farkettim. İçim cayır cayır yanarken vicdanım bile sızlamıyordu. Nedense bilmiyorum sen gelince değiştim. Belki delirdim ve ya belki rüya gördüklerim. Sanki o küçük kız beni bul anne diye yalvarmıştı göklere öyle mutlu bir yanım. Bu öyle böyle  bir şey degil onsuz olmuyor.. ama onlada olmaz . Bir şekilde o mutluluğu benim yerime başkaları yaşamış.. Benim yerime başkaları ağladı belki dizinde. Başkası sevdi belki saçlarından seni anne..

Sadece ordan gitmek istiyordum onu öyle bırakmak nasıl içime sinmesede bir şekilde bırakmalıyım. Belki seversin sanacağım  biraz daha kalırsam ama sanmam bu saatten sonra..

Yüzüne iğrenerek baktığım yüzümü gideceğim yola doğru çevirdim..
kalbim.. kalbim  hiç bu kadar hızlı atmamıştı. Aşık değildim ama en çok  özlediğim ve en çok nefret ettiğim insan karşımdaydı.

"Bir yanım ölüm bir yanım can"

Dilli yokki gönlümün anlatsın ciğerimin nasıl yanışını..

"Bir daha karşıma çıkma" dedim gözümde zorluklarla akmasın diye tuttuğum yaşı silerek..

"Kızım.. " dedi gözlerime bakıp. "Sakın" dedim elimle ağzını tutup sonra tutamadım duygularımı devam ettim

 " hiç mi düşünmüyorsun bana öyle bakarken yaptıklarını.. Hiç mi nefret etmiyorsun sende kendinden.. Sen beni bıraktın sen! Ben nasıl döneyim sana" 

Meriç ağladığımı görünce kollarını sardı boynuma.
Yaşlı gözlerimi silip Meriç'e
 "bizi yalnız bırakır mısın " dedim titreyen sesimle.. onaylar şekilde salladı kafasını otoparka doğru ilerledi.. bense önümdeki yabancıya kıyamazken bana nasıl kıydığını düşünüyor düşündükçe daha da çok iğreniyordum ondan.

"Hepsi baban yüzünden dedi" sanki en sevdiğim oyuncağı kırmışta kocasına suç atar gibi

"Ölmüş biri için böyle konuşmamalısın" dedim gözlerine soka soka. Öldüğünü de  bilmiyordu kim bilir .

"Ba.. baban..  Selçuk öl.. dümü ?" Dedi gözlerime acıyla bakarak.

 Tuhaf ya ;
Ben ona acıyarak o bana acıyla bakıyor..
O bu değilsin be! annemsin benim. Nasıl bu kadar yerlerde olabilirsin.. Nasıl nefret eder insan insandan.

"26 Mart.." akan gözyaşlarımla . Yere devirdigi gözlerini yine gözlerime dikti
" tanıdık geldi dimi" acıyarak yüzümü buruşturdum "o gün öldü "

Bayılacak gibi yıkıldı içten içe ..
" Ben.. ben bilmiyordum. Bilmiyordum kızım."

" hayır hayır hayır kızım yok. Kızım öldü. Ama o tarihte değil her gün biraz daha fazla acıyla" Derin bir nefes alıp tekrar baktım o savunmasız bedene " Babamın ölüm tarihiyle seninki aynı bu son ortak noktanız olsun"