İMKAN-SIZIM

22. Bölüm

Yine ben, hep ben..
Beni özlediniz mi ??
Ben çoookk! !

Şimdiden hatırlatayım hemen yıldızımıza küçük bir basalım.
Yorumlara ise 😂😂 bence siz anladınız.. o iş sizde ;))

Sabah uyandığımda kendimi yatağımda üstüm kapalı bir şekilde buldum..
Meriç yoktu.. sanırım işe geçti.
Bugün dikişlerimi aldıracaktım. Ne kadar zor olabilir diye düşünüyordum.
Kafamı biraz buna yorduktan sonra. Mira'nın aramasıyla gözlerimi telefona yönelttim. Hemen açıp cevap verdim ;

"Efendim"
"Yeni mi uyandın kızçe.. "
"Evet ya saat kaç olmuş "
"Sakin ol saat daha 10 hem sen ameliyatlısın bu halde bari takma şu düzenini "
"Haklısın da .. aman neyse.. sen napiyon Serçe nasıl?"
"İyiyiz bizde.. şey diyecektim " Mira'nın sesinde sonlara doğru kısılma olunca az çok  bir şeyler anladım
"Ne halt yedin "
"Ne alaka şimdi Allah Allah " dedi gülümseyip devam etti sözüne
" Neyse ya sen nasıl oldun daha rahat hareket edebiliyor musun"
"Iyiyim de ben. Anlat hadi merakta bırakma insanı"
"Şey ya önemli bir şey degil"

"Mira !"
"Tamam tamam.. sakin ol. Acaba diyorum haftaya bir korku evi turuyapar mıyız?"
"Ne! " gülerek devam ettim sözüme
"Ben gelirimde sadece ikimiz mi gidicez.."
"Hayır Serçe ve eniştelerim de geliyor..
Ayrıca şey Ali evi bir günlüğüne sırf bize ayırmış.. Gelmezseniz olmaz"
"Bir dakika bir dakika.. Mira?? aklıma bir şeyler geliyor"
"Yok ya sanmıyorum.. "  sekreterin sesiyle dosyaları sistemde göstermeye çalışan Mira yoğun görünüyordu..
"Elvin benim mesai başladı kapatayım ben.. kendine dikkat et öpüyorum seni "
"Tamam canım görüşürüz"
..

Telefonun kapanma sesiyle yine koca bir odanın içinde yapayalnız kaldım..
Mira'nın korku evi macerası komik olabilirdi.. ama evin özel olarak kapanması beni bir kıllandırmıştı.. Mira ve Ali komik bir çifttiler..
Ali yine bir şeyler planlıyordu kesin. Açıkçası haftaya planlanan maceraya merakla bekliyordum..

...

Kapının çalınmasıyla  mutlulukla gelen kişiye baktım. Cidden bir gün biri gelsin benimle konuşsun kim olursa olsun diyeceğimi aklımın ucundan bile geçirmezdim. Gelen kişi Meriç'ti elinde bir tepsi ile bana gülümsüyordu.
"Ne yapıyorsun orda " diyip onu takdir etmemi bekler şekilde bana bakıyordu.
Meriç'i bilirsiniz o biraz şeydir.. ego şekeri gibi bir şey..

"Bir hoşgeldin yokmu?" Dedi gülümseyerek ardından masaya yemeği koydu.
Yerimde doğrulmam için  elimden tutup destek verdi.
Elimden geldiğince kendi gücümle kalkmaya çalıştım.. amacım ne kadar iyileştiğimi görmekti. Çok çok hafif bir sızlama dışında hiç bir şey olmadı. Bu güzel haberdi iyileşiyorum..
"Bugün için hazır mısın?" Diyip arkasına döndü yemek dolu tepsiyi alıp yanıma oturdu.
"N'apıcaksınız bana doktor bey" dedim sesimi tedirginleştirerek.

Meriç kısa çaplı bir gülümsedi.. bense yıllarca farkedemediğim bu güzel kısılan gözlere öylece baktım.
Dudaklarını ıslatıp hazır bir şekilde bana baktı
"Evet sakince söyleyeceğim.. Dikişlerini alıyoruz" heh sonunda diye bana bakarken bense kitlenip kalmıştım.
Meriç eliyle yüzüme hello buradamısın yaparken "Elvin" diye bağırmasıyla kendime geldim..

"Meriç.. şey.  İğne yok değil mi"
Evet ne olmuş yani korkuyorsam niye güldünüz okur-canlar sesinizi duyuyorum bak  :")))

"Peh bir de  cerrahi okuyor bu kafayla gel seni psikiyatriye atlatalım otur konuş milletle acısız falan mis "

"Dalga geçme ben ciddiyim."

" kızım nasıl olmasın sen kanlı canlı dayanabilecek misin o acıya.."
 
Haklıydı düşününce.. serumdan narkoz verin desem hastahanede rezil olabilirdim..
Tahir hoca görse yeter zaten..
Adım çakma cerrahi.. yandal Elvin diye çıkar asla da ciddiyetinden ödün vermeden laf sokardı..
Afff Allah'ım aff..