İMKAN-SIZIM

32. Bölüm

Uzunca bir sohbet sarmıştı etrafımızı neşeli ve sıcacıktı aile kavramını ilk defa yaşıyor olmak içimdeki farklı duyguların yavaş yavaş ortaya çıkmasına neden oluyordu bu durumdan rahatsız değildim sadece ilk defa yediğin bir yemek nasıl garip bir haz verirse bu da öyleydi. Tamam benzetmeler konusunda pek iyi değilim ama güzeldi işte.
Konu öyle sarmış olmalı ki Baran bile kafasından telefonu kaldırmış konuşmaya dahil olup bir şeyler anlatıyordu. Baran bu kadar kendini kaptırdıysa sanırım cidden aile olabiliyorduk. Ya da benim kendime aradığım bahanlerden biriydi..

Anneme kızamıyordum duyduklarımdan sonra içim eridi yıllardır göğsümde oturan öküz bir anda kalktı. İlk defa rahatça nefes aldığımı hissettim. Mutlu olmak için fazla bekletilmiş gibiydim ya da mutsuzluk naif yüzüme fazla oturmuştu.
Yıllarca bol tempolu bir şekilde süren hayatım şuan ilk defa bu kadar rahat bir şekilde ilerliyordu. Bu kimi mutlu etmez bilmiyorum ama beni huzursuz ediyordu. O kadar alışmıştım ki sürekli bir şeylerin kötü gitmesine, bu sefer diyorum ya hani bu sefer ne olucak ne olabilir en fazla?

Yanımda oturan anneme doğru uzunca baktım Ömer amcayla evlendiğinde konağa ilk gittiği günü anlatiyordu öyle bir heyecanli anlatıyordu ki sanki ilk defa gelin olmuştu

Hayır ilk defa gelin olmamıştı ama ilk defa mutlu olmuştu

"Sen Kürtçe biliyor musun peki Elvin"
Annemden bakışlarımı alıp soruyu soran küçük kardeşime doğru baktım.
"Yok bilmiyorum"
Annem hafifçe yüzünü buruşturup bana doğru baktı kısık bir sesle" baban biliyordu halaların Türkçe bile bilmiyor nasıl anlaştın onlarla "

Annemin sorduğu soru kendisini endişelendirdiği için pek de sessiz çıkmamıştı dudaklarından

Hafifçe gülüp gözlerinde ki endişeye baktım.
Onu üzmek istemiyordum geçmişimle, ama yalanda söyleyemezdim.
"Neredeyse babamı da halamlar kadar hiç görmediğim için öğrenme şansım pek olmadı" böyle mi söylenmeliydi bilmiyorum ama şuan  verebileceğim tek mantıklı cevap buydu etrafta bir sessizlik oluştuğunda bu sefer sessizliği bozan Ömer amca olmuştu
" Ne demek oluyor bu ?" Kısık gözlerinin içindeki öfkeyi görebiliyordum babamdan pek haz etmediği belliydi. Gerçi kim karısının eski kocasına iyi duygular beslerki
"O genelde çok geç saatlerde eve gelirdi. Geldiğinde de ya sarhoş olurdu ya da kapının eşiğine gelemeden baygın olurdu. " Gülerek devam ettim " Saat gece 12'yi geçtiğinde yeni yeni dersten kalkmış oluyodum o sıra da pencereden duvarın dibinde uyuyan babamı görünce yatağa kadar götürmek için uğraşıyordum." Sözümü bitirdikten sonra gayet mutluymuş gibi etrafıma bakıp
" Ne? Bence çok da kötü değil! En azından şiddet yok"

Meriç elini ellerime doğru getirdiğinde hissettiğim acıyı bir tek o anlıyormuş gibi sıktı yüzüne baktığımda o da benim gibi çoktan maskesini takmış gülümsüyordu.
Annemlerin gözündeki endişe az da olsa silinmişti ama kafasına hala bir şey takılmış olmali ki halı da gözlerini gezdiriyordu soru sormasına ramak kalmıştı sanki

"Sen bütün gün evde tek miydin? Ama sen evde tek kalamazsın ki yalnız kalmaktan hep korkarsın" 

Evet anne ben tek kalmaktan korkardım karanlıktan da korkardım küçükken senin olmadığın her ortamda ben korkardım. Elime bir şiir verip hadi bunu oku diye bir  sahneye doğru itildiğimde onca kalabalığın içinde iki kelime dahi edemeyecek kadar korkardım.

"Korkular aşılmayacak yaraları sarar bazen"

Ne dediğimi anlamamış olmalılar ki şuan yüzüme boş boş bakıyorlardı

"Bilirsiniz bazen düşünmek acı verir. O zamanlar annemin beni terk ettiğini sanıyordum " bıkkınlıkla anneme doğru bakıp gülümsemeye çalıştım "işte o sıralar tam olarak başka şeylere odaklandım, yani kafamı meşgul edecek her şeye."
Gülümsedim güçlü bir şekilde bana üzülmelerini istemiyordum.
" İşte o yüzden korkularımı yenecek bol bol zamanım oldu."
Annem dolu gözleriyle bana bakıyordu ıslak yeşilleri benimde canımı acıtmaya başlamıştı.
Elinden tutup gülümsedim
" Çok acı çekmiş olmalısın" dedi yanağından dökülen bir damlaya engel olamadı
Ah be annem! çok kelimesi  az kalırdı yemek yemek için mutfağa bile gitmiyordum nerdeyse
"Hepsi geçti" elini iyice kavrayıp dizime koydum
"Ve hiç biri sorun değil" şuan geçmişimdeki küçük kız bu sahneyi görüyor olsa beni taşlardı.