Nazendem

11.Bölüm/Sahte Akaydın

"Ahu Akaydın"
"Sahte Akaydın"

Rahat tavırlarıyla masada duran siyah üzümlerden alıp ağzına attı."Neyden vazgeçtin?"diyiverdi.

"Sözleşme iptal.Vazgeçiyorum evlenmekten."

Hafifçe sırıtıp,"Daha öncesinde kabul etmişsin yani."dedi.

Böyle tepki vermesi beni şaşırtmamıştı ama bu kadar da rahat olmasını beklemiyordum.Sinirle kaşlarımı çatıp,"Aras beni biraz ciddiye alır mısın?"

Masadaki üzümlerden yemeye devam ederek,"Alamam!Çünkü sadece saçmalıyorsun!"dedi.

Öfkem katlanarak artıyordu."Saçmalık mı?Size zarar veriyorum Aras,sana,ailene zarar veriyorum!"diyiverdim sinirle."Baban benim yüzümden ölebilirdi."

Hala çok rahat davranıyordu.

"Ama ölmedi."

Derin bir nefes alıp,"Peki belli senin bir şey umrumda değil.Senden tek isteğim beni yurt dışına yolla.Zaten kısa sürede ordan,sana olan borcumu da öderim."dedim.

Ciddiyetimi ilk defa göz önüne alıp,kaşlarının çatılmasıyla alnındaki belirgin kırışıklık ortaya çıkmıştı."Saat 12'de hazır ol nikah için."diyiverdi bastıra bastıra.

Kendimi deminden beri boşa konuşuyormuş gibi hissettiriyordu hep...

Kendimi daha fazla tutamayıp ayağa fırladım,"Aras sana istemiyorum diyorum!Sizi tehlikeye atmaya hakkım yok ve vazgeçiyorum evlilik mevlilik yok!"dedim.

Benimle birlikte ayağa kalkıp,"Bak Ahu sırf tehlikeye giricem diye öyle oturup olanları izleyecek halim yok!"İşaret parmağını boynuma koyup aşağıya doğru yavaşça dokunuşlarla hareket ettirerek,"Ve Nazendem sözleşmesi madde 2...Anlaşma sadece iki taraf onayı ile fesh edilebilinicek."diyiverdi.

Boynumun huylanması ile yavaşça kendimi geriye çektim.Boş boş yüzüne baktığımda gülümsüyordu.

"Böyle yaparak herkesi karşına alacaksın.Ailen beni istemiyor bile!"diyiverdim.

Kollarını yana açıp ,"O zaman herkesi karşıma seni arkama."dedi.

Arkasını dönüp kapıya doğru ilerlediği sırada öyleyece arkasında kalakalmıştım.

Tam çıkmadan önce başını çevirip,sırıtarak:"Ha eğer yurt dışına gerçekten gitmek istiyorsan balayı için bir yer seçebilirsin bize."diyiverdi.

"Arass!"

Masadaki üzümlerden elime alıp kafasına doğru fırlatttığımda gülerek çoktan mutfaktan çıkmıştı.

İçerde yalnız kalmamla,kalktığım sandalyeye geri oturmuştum.Bunu nasıl yapıyordu bilmiyorum ama her seferinde kafamı karıştırıp söylediklerden konuyu saptırtıp beni şaşırtıyordu.

Fakat her şeye rağmen kafamın içinde"O zaman herkesi karşıma seni arkama."diyişi tekrar tekrar dönüyordu.Ne yapmaya çalışıyordu anlam veremiyordum.

Ağır adımlarla yukarı ilerlediğimde gözlerim,föndoteni akmış ve morlukları ortaya çıkmış kollarıma ilişti.

Bunları tekradan kapamam lazımdı fakat bundan önce bir duş almalıydım.

Odaya girdiğimde masada bana verdiği telefon duruyordu.Hemen elime alıp;

"Duş almam lazım."

"Güzel."
"Sen hazırlan ben geri
dönüyorum:)"