beside you 2 - 5 Seconds of summer

Hoofdstuk 5 Pov Nikki

Ik kijk de jongen verbaasd aan. 'Tweelingbroer?' Vraag ik hem. Hij knikt. De jongen lijkt totaal niet op mij. Hij is lang en heeft heel erg donkerbruin haar. Bijna zwart. 'Ik denk dat je de verkeerde voor je hebt.' Zeg ik. Hij schud zijn hoofd. 'Jij bent toch Nikki?' Zegt hij.

'Maar betekend dat dan dat jij geadopteerd bent? Waarom zouden ze je wegdoen?' Vraag ik hem. De jongen schud zijn hoofd. 'Ik ben niet geadopteerd, maar jij.'

Ik? Geadopteerd?

'Kom anders even binnen.' Mompel ik naar de jongen.

We hebben de hele middag gepraat. Er is veel duidelijk geworden maar er zijn ook een paar dingen onduidelijk.

Ik besluit Michael maar even op te bellen. Ik moet echt even mijn verhaal kwijt.
Ik heb met hem afgesproken bij zijn huis. Hij heeft beloofd dat de rest er niet is. Binnen tien minuten ben ik er. Het voelt heel raar om hier te zijn. Ik loop naar de woonkamer en ga naast Michael op de bank zitten. 'Hey.' Zeg ik tegen hem en ik leg mijn telefoon op de tafel. 'Hey.' Zegt hij terug en hij geeft me een knuffel. 'Wat is er allemaal aan de hand?' Vraagt Michael me. 'Vanmorgen stond er ineens een jongen voor de deur. Hij beweert dat hij mijn tweeling broer is en dat ik geadopteerd ben.' 'En geloof jij hem?' Vraagt Michael. Ik haal mijn schouders op. 'Ik weet het niet. Aan de ene kant, waarom zou hij liegen. Maar aan de andere kant. Hoe weet ik of hij gewoon een of andere 1 april grap met me uit haalt. Het is namelijk wel heel toevallig dat hij het me net vandaag komt vertellen. en hoe heeft hij me gevonden?' Michael kijkt me bedenkend aan. Ik gok dat hij dus ook geen idee heeft. 'We komen er wel achter.' Zegt hij. Ik knik.

'Nikki, wanneer ga je het nou is uitpraten met Calum. Hij mist jou verschrikkelijk veel en ik kan aan jou zien dat je hem ook mist. En het is saai hier zonder jou. Het lijkt wel alsof iedereen heel down is. Kim is de hele tijd ziek en Calum huilt alleen. En dat is uniek want hij huilt nooit. '

Ik zucht.

'Ik weet het niet mikey. Ik mis Calum ook heel erg maar ik vind dat hij dit moet oplossen. Hij is vreemd gegaan en dan heb ik het niet alleen over zoenen. En hij heeft me niets verteld. Ik moest er achter komen door de media.' Ik voel de tranen in mijn ogen prikken en veeg ze snel weg.
'Ik weet het.' Mompelt Michael.

'Waarom bel je die gast niet op?' Zegt Michael opeens.

'Wie? Calum?' Hij schud zijn hoofd. 'Nee, die Sven. Die tweeling broer van je.' Zegt Michael. Ik grinnik. 'Oke waarom niet.'

Ik bel hem en vraag of hij langs komt. Ik geef hem het adres door en binnen tien minuten is hij er. Dan moet hij wel dichtbij wonen. Hij stelt zichzelf voor aan Michael en gaat dan op de bank zitten.

'Ik heb net aan mijn moeder gevraagd of het klopt dat jij het bent. En het is waar.' Zegt Sven. Ik kijk hem vaag aan.

'Mijn moeder en jou moeder zijn goede vriendinnen. Maar jou moeder kan geen kinderen krijgen. Dus hadden ze afgesproken dat mijn moeder een kindje voor haar ging dragen. Toen het een tweeling bleek te zijn hebben ze er allebei een gehouden. En dat zijn wij dus.'

'Maar hoe weet je zo zeker dat het Nikki is die je bedoelt.' Vraagt Michael. 'Mijn moeder en haar moeder zijn vriendinnen. En ze heeft het toegegeven.' Zegt Sven. Ik knik.

Na ongeveer een half uurtje gaat Sven weer weg. Samen met Michael kijk ik wat tv. Nouja ik zit meer te denken. Mijn ouders zijn gewoon niet mijn echte ouders.'

'Nikki?'

Ik schrik op uit mijn gedachtes en zie dat Michael met zijn hand voor mijn gezicht zwaait. 'Hè wat?'

'Of je zin hebt om even mee te gaan om boodschappen te doen. Ik heb kook dienst vanavond.' Ik grinnik. Michael kan echt niet koken. 'Ja is goed.'

We lopen naar buiten en ik zie nog net hoe de auto van Calum de oprit op rijdt. Ze stappen uit en ik zie Calum naar me kijken. Heel even heb ik het gevoel dat hij naar me toe wilt. Maar hij loopt snel naar binnen toe. Kim kijkt me ook op een rare manier aan. Niet bitchie of boos. Maar bezorgt en op de manier waarop ze kijkt alsof ze iemand mist. Maar ook zij gaat snel naar binnen.

Ik zwaai kort naar Ashton en Luke en dan komt Michael eindelijk naar buiten. Snel ga ik in de auto zitten. Als we bij de supermarkt komen pakken we zo'n karretje en al snel zit ik erin. Zo rijden we de supermarkt binnen en ik pak alles wat Michael nodig heeft als ik er langs rijd. Er zijn heel veel mensen die ons raar aan kijken maar het maakt me niet uit. Eindelijk heb ik weer een beetje lol.

Na een tijdje begint Michael te rennen. Hij ontwijkt nog net een schattig oud vrouwtje maar daardoor valt de kar om. Met de slappe lach lig ik op de grond. Met alle boodschappen naast me. Als we zien dat de manager er aan komt sta ik snel op en ruimen we alles weer op. Als we bij de kassa zijn liggen we allebei nog in een deuk. We rekenen af en lopen weer naar de auto toe.

Als we op de snelweg zitten komt er opeens een liedje van de jongens op. Ik draai de volume knop om en zing hard mee. 'THATS WHAT I LIKE ABOUT YOU.'

Michael begint met het stuur te slingeren en hij zingt ook mee. Als het liedje afgelopen is zet ik de radio weer zachtjes. 'Bedankt voor vandaag Michael. Het is de eerste keer dat ik weer een beetje vrolijk ben. Michael draait zijn hoofd naar mij en glimlacht.'ik ben blij dat je er eindelijk weer eens was. Ik mis je echt.' Ik grinnik naar hem. 'Let nou maar op de weg. Straks krijgen we een ongeluk.' Michael schud zijn hoofd. 'Ik ben toevallig heel goed in rijden hoor.' Zegt hij. 'Ja dat geloof ik best maar kijk maar voor je.'

'Ja ja.' Mompelt Michael.

Ik kijk uit het raampje en zie hoe Michael door rood rijdt. 'Michael hij was rood hoor.' Zeg ik. 'Was er een stoplicht dan?'

Hij draait zich om en kijkt achteruit. Opeens vliegen we tegen een vrachtauto aan en dan word alles zwart..