beside you 2 - 5 Seconds of summer

Hoofdstuk 26 Pov Kim

Ik wordt wakker op een harde vloer. Ik kijk op. Het doet pijn en mijn achterhoofd doet pijn. Iedere beweging die ik maak kost me zoveel energie.

Uiteindelijk lukt het me en begin ik rustig te lopen.

Ik ben in een kamer. Kaal, grijs met wit, een versleten lampje, een half uit elkaar gevallen kast en vooral het veel te luxe bed dat niet in deze kamer hoort.

Mijn handen gaan naar mijn achterhoofd als er weer een pijn steek doorheen gaat. Ik voel iets nats en kijk naar mijn hand, bloed. Ik loop naar de deur en tot mijn verbazing is hij gewoon open. Ik loop door de veel te witte hal. Dan hoor ik een gehuil. Het is hart en dichtbij."MAMA!" hoor ik. Geschrokken kijk ik om me heen." KAI!" schreeuw ik en begin te rennen richting het gehuil.

Maar hoe verder ik ren hoe verder het geluid weg gaat. Verslagen zak ik door mijn knieën en de tranen stromen over mijn wangen. Ik voel een hand op mijn schouder en kijk op."Kim laat hem gaan. Hij is veilig bij hem." zegt Ashton. Ik snap niet hoe, maar ik weet over wie hij het heeft. Tom."Nooit, hij zal hem nooit krijgen."

"Ohw maar ik heb hem al." hoor ik Tom's stem zeggen en hij staat ineens voor me."Kai zal voor altijd bij mij zijn." zegt hij en pakt iets uit zijn zak. Ik pak Ashton vast als ik zie dat hij een mes heeft met bloed eraan.

'Laat Kai met rust! Ashton doe dan iets." zeg ik en trek aan zijn arm, maar hij kijkt alleen vooruit. Alsof er niets gebeurt."Ash!"roep ik nog een keer, maar nog steeds lijkt het net of hij er niet is. Dan draait Tom zich om en begint het gehuil weer. Ik wil achter hem aan rennen en hem tegen houden, maar het lukt niet.....

Ik hoor geschreeuw. Kai's geschreeuw."NEE, LAAT HEM MET RUST!" schreeuw ik en val op mijn knieën waardoor ik een knak hoor....

Dan schiet ik overeind. Mijn rug is nat net als mijn voorhoofd. Ik kijk om me heen en zie iemand aan mijn bed zitten...Hij heeft schattig haar en lieve ogen. Ken ik hem?" Kim alles oké met je?" vraagt hij." Kennen wij elkaar?" vraag ik. Hij kijkt me geschrokken aan."Kim ik ben het. Ashton, je man, de vader van ons kindje. Je beste vriend." zegt hij. Ik kijk hem verwart aan. Dan komt een dokter binnen." Dag mevrouw hoe voelt u zich. U heeft een flinke klap gehad."" Wat is er gebeurt?"" U bent van de trap gevallen en bent met uw hoofd tegen de hoek van een kast gekomen. Weet u dat niet meer?" Ik schud mijn hoofd." Ze kent mij ook niet." zegt Ashton. De dokter zucht."Hier was ik ergens al bang voor." Hij begint met een lampje in mijn ogen te schijnen." Nou geef haar maar even rust. Ik denk wel dat het goed komt met der."" Denkt?" Hij knikt wenst ons een fijne dag en loopt daarna weer weg. Dan komen er andere mensen de kamer in. 3 jongens en een meisje. Ik heb niet lang de kans om naar de te kijken want ik zie alweer vlekken en niet veel later is het weer zwart.....