beside you 2 - 5 Seconds of summer

Hoofdstuk 22 Pov Kim

Er gebeuren zoveel dingen. Zusters maken zich klaar. Andere pakken handdoeken. Dokters vragen allemaal dingen aan me, maar het enige waar ik me op kan consenteren is de verschrikkelijke pijn die ik heb." Ontsluiting van 10 cm." zegt een dokter. Een vrouw komt naar me toe en pakt mijn hand vast." Oké mevrouw we gaan beginnen met persen." zegt ze. Het zweet staat op mijn voorhoofd en mijn ademhaling is snel. Dan denk ik ineens. Hoelang lig ik hier al? Een uur? 2 uur? Misschien wel 5 of 10.

"Mevrouw we gaan beginnen. Bent u er klaar voor?" vraagt de vrouw die mijn hand vast heeft. Een zielig knikje stuur ik naar haar.

Ik ben dood moe en men energie is grotendeels op. Ik neem men laatste beetje energie die ik heb en dan hoor ik het. Het mooiste geluid dat ik nu kan horen. Het huilt. Dat betekent dat het leeft. De dokters leggen het op mijn borst en ik kijk naar het geweldige gezichtje dat naar me kijkt. Daarna knippen de dokters de navelstreng door en wordt het verder verzorgt. En dan wordt het zwart......

**

Ik word wakker. Ik ben niet meer in de operatiekamer. Ik lig nu gewoon in een normaal ziekenhuisbed in een kamer. Ik ben wel alleen. Ik pak met mijn hand men andere hand vast en merk dan dat er een spuitje in zit. Ik kijk ernaar en volg het draad. Het zit aan een bloed zak vast." Goede avond mevrouw." zegt een zuster en komt mijn kamer binnen. Ze duwt een soort vierkant ding voor zich uit." Waarom krijg ik bloed."" U heeft bij de bevalling teveel bloed verloren en bent een tijdje buiten bewustzijn geweest.""Hoelang?"" Ongeveer een dag." zegt ze. WAT EEN DAG! Ik kijk haar terug aan en ze rijdt de bak naast mijn bed. Dan zie ik dat het een soort bedje is. Haar handen gaan in de bak en daarna haalt ze er een baby uit." Gefeliciteerd met uw zoontje." zegt ze en legt hem in mijn armen. Zijn handje pakt mijn pink vast en draait met zijn hoofdje op mijn arm alsof hij een goede manier wil vinden om lekker te liggen. Ik glij met mijn handen lang zijn kleine haartjes via wang. Het voelt zo zacht. Zo kwetsbaar." Ohw en er wacht een jongeman buiten. Hij is hier al de hele tijd. Hij is niet weggegaan." zegt de zuster.

Ashton."Laat hem maar naar binnen." zeg ik." Ze knikt en loopt daarna de kamer uit." Kim?" hoor ik zijn stem klinken. Ik kijk naar de deuropening en zie hem staan. Ik lach naar hem en een traan loopt over mijn wang." Ashton het spijt me zo erg. Ik had het moeten zeggen."" Shh shh. Het is niet allemaal jou schuld. Ik had je nooit in de steek moeten laten." zegt hij en geeft een kus op mijn voorhoofd." Ik weet nu dat ik moeder ben, maar ben jij." Voor ik mijn zin kan afmaken heeft hij zijn lippen op de mijne. Wat heb ik die gemist zeg."Tuurlijk wil ik de vader zijn. Je hebt zo iets moois op de wereld gezet. Net als jij." zegt hij en gaat met zijn vinger over de wang van het babytje heen." Nou gefeliciteerd dan."zeg ik." Met je zoon." Hij kijkt me aan en ik zie zijn ogen glimmen. Iets wat ik al heel lang niet meer gezien heb bij hem. Hij is gelukkig. Met mij en... en...." Ash hoe gaan we hem noemen?" vraag ik." Kai." zegt hij." Kai?"" Ja Kim en Ashton Irwin." Ik glimlach." Welkom op de wereld Kai."

" Waar zijn de andere?" vraag ik na een tijdje." Shit nog thuis. Ik moest ze bellen als ik meer wist."" Ga bellen dan." zeg ik. Hij glimlacht geeft me een kus en rent daarna na de hal.