beside you 2 - 5 Seconds of summer

Hoofdstuk 13 Pov Nikki

We zijn op weg naar een braderie. Ik heb er super veel zin in. Gewoon lekker rondlopen en spulletjes kijken. Het is niet heel ver weg en het weer is heel erg lekker dus we gaan lekker lopen. Ik heb een kort licht spijkerbroekje aan met een zwart hemdje en een gehaakt lichtbruin vestje erover. Ook draag ik mijn lage witte Allstars omdat we wel moeten lopen en die zitten gewoon lekker. 'Is het nog ver?' Vraagt Kim. Ze kijkt mij aan. 'Ik weet het niet. Ik ben er nog nooit geweest.' Zeg ik. 'Het is niet ver meer.' Zegt Calum die naast me loopt. Ik kijk hem aan en glimlach. Hij is zo knap. Ik wil hem terug maar ik weet niet of hij mij wel wilt. Ik mis hem heel erg. We lopen een hoek om en ik zie al dat het wat drukker word. Niet veel later lopen we al langs de eerste kraampjes op. Er liggen armbanden van die stoffen die je om je arm knoopt en dan niet meer af doet. 'Kim, zullen we er samen eentje nemen?' 'Jaa! Ik wil de blauwe!' Zegt Kim. 'Ik neem de paarse.' Zeg ik. Ik neem allebei de armbandjes en reken ze af. 'Ik wil Zelf wel betalen hoor.' Zegt Kim. Ik schud mijn hoofd. 'Hoeft niet ik betaal.' Ondertussen zijn de jongens al verder gelopen. Ze staan bij een kraampje met allemaal t-shirts en petten enzo. Ik zie dat Calum een shirt in zijn handen heeft. Ik loop naar hem toe om het wat beter te bekijken. 'Hey, wat leuks gevonden?' Vraag ik hem. Hij knikt. 'Wat vind je ervan?' Vraagt hij me. Hij houdt het shirt omhoog. 'Nice!' 'Misschien moet ik hem even passen.' Zegt Calum en hij geeft het shirt aan mij. Dan trekt hij zijn andere shirt uit en dat geeft hij ook aan mij. Ik smelt weg door zijn sixpack. Hoe kan iemand zo perfect zijn als Calum. 'Nikki?' 'Huh ja wat?' Vraag ik beschaamd. 'Mag ik het shirt?' Vraagt Calum. 'Oh ja tuurlijk.' Ik geef hem snel het shirt en hij doet het aan. 'En staat het?' Vraagt hij. 'Perfect.'

'Er staat verder op een Kermis!' Roept Luke entoushiast. 'Komen jullie ook of willen jullie nog wat rond kijken?' Vraagt Luke aan Kim en mij. Ik schud mijn hoofd. 'Ik heb Alles wel gezien en jij?'
'Ja ik ook wel.' Zegt Kim. 'Kermis!' Roept Ashton en hij pakt de hand van Kim vast en samen rennen ze naar de kermis. Ik krijg gewoon bijna een brok in mijn keel. Ik wil ook gewoon Calum's hand kunnen vast pakken. Hem weer kunnen aanraken en gewoon weer normaal met hem kunnen praten. Ik mis het zo erg.

'Nikki kom je?' Vraagt Michael. Ik zie dat de rest al is door gelopen. Ik knik en loop naar Michael toe. Hij slaat zijn arm om me heen. 'Wat is er aan de hand?' Vraagt hij. Shit hij kent me te goed. 'Ik mis het gewoon.' Zeg ik eerlijk. 'Ja ik zag je al kijken.' Zegt Michael. 'Jha, maarja hij wilt me niet. Anders was hij wel niet vreemd gegaan.' Zeg ik. 'Hij is gek dat hij je niet wilt.' Zegt Michael. Ik glimlach. Dat was eigenlijk wel heel lief van hem. 'Wie wilt er nu niet iets met zo'n meisje als jij?' Gaat Michael verder. 'Ik kan er genoeg bedenken hoor.' Zeg ik. 'Jij hebt dat gewoon niet door. Het is wel zo.'

'Maar je zei dat je het mist?' Zegt Michael dan. Ik knik. Michael pakt spontaan mijn hand vast. 'Nou dan houd ik je hand toch vast. Vind ik totaal niet erg.' Ik grinnik. 'Gezellig!'

Iedereen zit al in een soort bank. Die gaat dan heel hard draaien. Michael en ik kopen ook snel een kaartje en gaan naast de rest zitten.

Als we er weer uit komen zit mijn haar voor geen meter en ben ik kots misselijk. Maar ik lijk de enigste te zijn want de rest is nu op weg om friet te halen. Hoe krijgen ze het weg.

Ik ga even naast Kim zitten. 'Het, wat ben je stil?' Ze knikt. 'Ja ik zit er gewoon in over Ashton.' Zegt Kim. 'Wat is er met Ashton?' Vraag ik. 'Nou gewoon dat ze overmorgen weg gaan op Tour voor een jaar.' Zegt Kim.

Wat? Tour? Een jaar?

Nee.

Ik sta op en loop zo weg. Zonder ook maar een woord te zeggen. Ik voel tranen opkomen en ik begin te rennen. Steeds verder. Ze gaan gewoon weg voor een heel jaar. Ik wil Calum en de rest niet kwijt. Hoe klein zijn de kansen nu dat het ooit nog goed komt tussen Calum en mij? Heel klein inderdaad.

Ik ga ergens op een Bankje zitten op een plek waar helemaal geen mensen zijn. Al snel zie ik Michael. 'Wat is er?' Vraagt hij als hij naast me zit. 'Jullie gaan op Tour?' Michael schrikt. 'Had niemand je dat nog verteld?' Ik schud mijn hoofd. 'Nee jullie zijn het me allemaal vergeten te vertellen. Hoe had ik er volgens jullie achter moeten komen. Op de dag dat jullie vertrekken?' Lekker zijn jullie'

'Het spijt me, ik dacht dat Calum het je wel verteld had. Wij weten het ook nog niet zo lang. Als ik wist dat jij het niet wist had ik het je wel verteld.' Ik zucht diep en wrijf onder mijn ogen. Michael begint opeens te lachen. 'Is het grappig?' Vraag ik geïrriteerd. 'Er zit allemaal make-up op je wang.' Zegt Michael. Ik zucht en wrijf over mijn wang heen. 'Is het weg?' Vraag ik en Michael schud zijn hoofd. Weer wrijf ik. 'Nu dan?' Maar hij schud weer nee. 'Kom maar ik doe het wel.' Hij gaat met zijn hand naar mijn wang en wrijft zachtjes met zijn duim over mijn wang heen. Hij kijkt me aan en leunt voorover. Ik besef me te laat wat hij wilt doen en dan voel ik zijn lippen op de mijne.

'Michael wat doe je?' Vraag ik geschrokken. 'Sorry, ik weet ook niet waarom ik dat deed..' Dan komt Calum op ons af. En hij ziet er heel erg boos uit...