<<ឡាលី...ឈប់...អ្ហាស>>
ជេននីព្យាយាមបញ្ឈប់ការស្ទាបអង្អែលរបស់ឡាលីមកលើនាង។ខួរក្បាលប្រាប់ថាឱ្យឈប់តែរាងកាយហាក់មិនស្របតាមឡើយ។ឆ្លផតពេលនាងហាមាត់និយាយ ឡាលីក៏ឆ្កៀតស៊កអណ្ដាតចូលចូលប្រលែងនឹងអណ្ដាតនាងយ៉ាងសស្រាក់។អារម្មណ៍ស្រើបស្រាលចម្លែកបានដុតរោលខ្លួនប្រាណពួកគេទាំងពីរឱ្យធ្លាក់ចូលក្នុងភ្លើងតណ្ហាដោយចៀសមិនផុត។យូរៗទៅជេននីក៏លើកដៃតោងកឡាលីដោយស្វ័យប្រវត្តិ គេខាំជញ្ជក់បបូរមាត់តូចរបស់នាងហាក់កំពុងតែក្រេបយករសជាតិដូចឃ្មុំក្រេបលម្អង ឯដៃក៏មិនទុកឱ្យទំនេរឆ្លៀតប្រលេះឡេវអាវនាងម្ដងមួយៗរហូតដល់អស់
<<កុំ...កុំអីឡាលី!>>
អាវបានទាញចេញបន្សល់ទុកតែអាវតូចបិទបាំងសុដន់ទាំងគូរដ៏ទ្រលុកទ្តលន់រហូតសឹងតែធ្វើឱ្យភ្នែកឡាលីស្រវាំងដោយភាពឈ្លក់វង្វេងទៅហើយ។គេឱនទៅថើបដើមទ្រូងនាងថ្នមៗធ្វើឱ្យជេននីកាន់តែពុះកញ្រ្ជោលរហូតស្រវាចាប់សក់គេដោយមិនដឹងខ្លួន
<<សុំទោសបងស្រី! ខ្ញុំហាមខ្លួនឯងមិនបានទេ>>
និយាយបណ្ដើរគេក៏ដោះទំពក់អាវក្នុងនាងបណ្ដើរ ហើយក៏ទាញគ្រវាត់ចេញឆ្ងាយពីខ្លួនស្រស់ស្រីត្រឹមមួយពព្រិច។ទំហំភ្នំធំមហិមាលេចឡើងជ្រងោៗនៅពីមុខរបស់គេលម្អដោយកំពូលភ្នំពណ៌ផ្កាឈូកស្រាលញ៉ាំងឱ្យឡាលីក្ដៅមុខក្ដៅមាត់កាន់តែខ្លាំង
<<អ្ហាស...>>
ជេននីពើតពើលរមួលខ្លួនហើបខ្នងឡើងបិទភ្នែកដោយអារម្មណ៍ហោះហើរនៅពេលដែលអណ្ដាតគ្រើមគ្រលាស់វាសលើកំពូលចុងស្រួចនៃក្រពុំឈូករបស់នាង។ផ្អែម! ផ្អែមជាងស្ករទៀតម៉ែអើយ!
ឡាលីបឺតជញ្ជក់ពេញល្វែងលើរបស់នាងដោយបន្សល់ទុកនូវស្នាមក្រហមជាំដុំៗតូចៗជាច្រើនលើខ្លួនរបស់ជេននី។ឡាលីថើបញក់ញីកញ្ចឹងកដ៏សខ្ចីរបស់នាងម្ដងហើយម្ដងទៀតដោយគ្រប់គហរងខ្លួនឯងមិនបានឡើយ។ភ្លើងរាគ:របស់គេពិតជាមានកម្លាំងខ្លាំងលើសពីអ្វីៗទៅទៀត វាស្ទើរតែដុតកម្លោចរាងកាយគេឱ្យខ្លោចទៅហើយ។បបូរមាត់ក្រាស់អូសបន្ថើរៗលើសកបែកសស្គុះរះមនឹងក្លិនក្រអូបឈ្ងុយឈ្ងប់ចុះមកកាន់ដើមទ្រូងហើយក៏បន្តចុះមកក្រោមរហូតដល់ក្បាលពោះដ៏រាបស្មើរបស់រាងស្ដើង។ជេននីប្រឹងអត់ដង្ហើមផឺតពោះដោយអាការ:ស្រៀវស្រើបពិបាកក្នុងខ្លួនពន់ពេក។
ម្រាមស្រឡូនរបស់ឡាលីបានលើកឡើងច្របាច់លើក្រពុំឈូកនាងរបស់នាងក្រមុំទាំងគូរហើយក៏ស្រាប់តែអូសចុះក្រោមលូកចូលទៅក្និងចង្កេះខោរបស់ជេននី តែគេក៏មិនអាចព្រោះត្រូវដៃរបស់នាងចាប់ជាប់ ឡាលីងើបមើលទៅកាន់នាងទាំងក្ដៅពេញខ្លួន តែគេក៏ប្រែជាត្រជាក់វិញពេលឃើញតំណក់ទឹកភ្នែករបស់នាងហូររលេញ
<<បង...បងស្រី!>>
<<ហឹក...ហឹកៗ...>>
នាងយំដោយសារតែភ័យពេក។វាជាលើកទីមួយរបស់នាងដែលត្រូវបានគេញក់ញីសុះសាច់ដល់ថ្នាក់នេះ។អារម្មណ៍ស្រើបស្រាលចម្លែកធ្វើឱ្យនាងពិបាកទ្រាំរហូតភ្លាត់សំឡេងដែលនាងមិនធ្លាប់គិតថានាងអាចបញ្ចេញវាមកបានទាំងការអៀនខ្មាស។ឡាលីឃើញហើយក៏ទាញភួយមកគ្របឱ្យនាងទាំងបន្ទោសខ្លួនឯងដែលញាំញីមនុស្សស្រីម្នាក់នេះតាមអារម្មណ៍
<<ស...សុំទោស...ខ្ញុំសុំទោស! កុំយំអី>>
គេលូកដៃទៅជូតទឹកភ្នែកនាងបណ្ដើរ ជ្រួញចិញ្ចើមបណ្ដើរ។ជេនឱនមុខចុះ នាងមិនទាំងហ៊ានសំឡឹងមុខគេចំផង នាងគួរតែខឹងគេ តែនេះនាងគ្មានអារម្មណ៍ណាចង់បន្ទោសគេសូម្បីតែបន្តិចឡើយ។នាងមានអារម្មណ៍ថាគ្រប់យ៉ាងដែលកើតឡើងមុននេះគឺជាតម្រូវការដែលមិនអាចបញ្ជារាងកាយបាន ហើយកាលដែលនាងយំក៏ដោយសារតែនាងភ័យពេក
<<ខ្ញុំ...ខ្ញុំភ័យណាស់ឡាលី...ហឹក>>
នាងអើយមើលទៅលើស្នាមក្រហមជាំតូចៗជាច្រើននៅលើដងខ្លួនហើយក៏យំម្ដងទៀត
<<ស្នាមអីលើខ្លួនខ្ញុំនេះ? ហឹកៗ...ខ្ញុំអាចស្លាប់ដែរទេ?>>
ឡាលីបើកភ្នែកសស្លែតដោយភាពហួសចិត្ត។នេះបានចំជាក្រមុំចាស់មិនដឹងអ្វីមែន។គេឱនទៅថើបផ្ដិតជូតទឹកភ្នែកនាងថ្នមៗហើយក៏ផ្ដួលរាងស្ដើងឱ្យគេងទៅវិញ
<<ស្នាមនេះមិនអាចធ្វើឱ្យបងស្លាប់ទេ! ព្រោះវាជាស្នាមស្នេហ៍ដែលខ្ញុំទុកឱ្យបង>>
សម្ដីចម្លែកៗរបស់គេធ្វើឱ្យនាងព្រឺខ្លួន និងមានអារម្មណ៍ប្លែកៗម្ដងទៀត
<<ឯងនិយាយអីហ្នឹង? ពួកយើងមិនគួរ...អុប>>
មិនចាំឱ្យនាងនិយាយច្រើនឡើយ ឡាលីឱនទៅថើបបបូរមាត់នាងនាងជាប់។គេចាប់សង្កត់ដៃនាងទាំងសងខាងទៅលើពូកមិនឱ្យរើរួច សសច់ប៉ះសាច់បង្ករជាភ្លើងស្រើបស្រាលឡើងម្ដងទៀតដោយប្រកែកមិនបាន។គេចង់ឱ្យមនុស្សស្រីម្នាក់នេះក្លាយជារបស់គេដោយពេញសិទ្ធិមិនមែនក្លែងក្លាយ គេចង់ឱ្យរាងកាយដ៏ឥតខ្ចោះមួយនេះក្លាយជាកម្មសិទ្ធិរបស់គេផ្ដាច់មុខតែម្នាក់។បបូរមាត់ជេនត្រូវបានឡាលីលេបត្របាក់ហាក់ចង់ឱ្យនាងរលាយចូលខ្លួនគេតែមួយ ដង្ហើមក្ដៅឧណ្ហៗភាយប៉ះស្បែករបស់នាងម្ដងហើយម្ដងទៀតរហូតសម្លេងដែលនាងមិនចង់បញ្ចេញត្រូវហើបភ្លាត់ឡើងដោយឯកឯងសារជាថ្មី
<<អ្ហាស...>>
#យមរាជ
YOU ARE READING
រឿង លោកប្ដីក្លែងក្លាយជាទីស្រលាញ់
Romanceស្ហេន ឡាលី ជាព្រះនាងតែម្នាក់គត់នៃប្រទេសអ៉ីតាលី ត្រូវបានមនុស្សស្រីម្នាក់ទួញសោកសុំអង្វរឱ្យជួយបន្លំភ្នែកគ្រួសារដោយយកការរៀបការក្លែងក្លាយមកបាំងមុខ។តែនាងមិនបានដឹងឡើយថា ស្ហេន ឡាលីម្នាក់នេះជាអ្នកណា។ការរៀបការក្លែងក្លាយដែលគ្មានអ្នកណាទៅបំពានជីវិតឯកជនក្រោយពីរៀប...
