<<ជុងអ៉ីន! បងហត់នឿយដែរទេ?>>
ជេននីងាកទៅសួរអ្នកកម្លោះបន្ទាប់ពីឱនទៅបេះផ្កាកុលាបមួយទងមកកាន់ក្នុងដៃ។នាយញញឹមស្រស់ហើយលើកដៃទៅវាសសក់ដែលរសាត់លើផ្ទៃមុខនាងក្រមុំឱ្យស្រឡះហើយតបដោយសំឡេងផ្អែមត្រជាក់
<<ហត់នឿយរឿងអីទៅ?>>
<<ហត់នឿយនឹងស្រលាញ់អូន!>>
ឮដូច្នោះគេក៏លើកដៃទៅញីក្បាលនាងថ្នមៗដោយការហួសចិត្ត
<<ហេតុអីសួរសំណួរបែបនេះ? ស្រលាញ់អូនបងមិនបានប្រើខួរក្បាលមកស្រលាញ់ទេ តែបងប្រើបេះដូងមួយនេះមកស្រលាញ់យល់ទេ?>>
និយាយផងជុងអ៉ីនក៏លើកដៃជេននីមកស្ទាបទ្រូងខាងឆ្វេងរបស់គេផង។ថ្ពាល់នាងឡើងក្រហមតិចៗដោយសារឈាមធ្វើដំណើរមកបុកនឹងថ្ពាល់ដោយសារត្រចៀកស្ដាប់ឮសម្ដីដ៏សែនកក់ក្ដៅរបស់គេ
<<ស្រលាញ់អូនជារឿងតែមួយគត់ដែលបងមិនចេះហត់នឿយ កុំបារម្ភថាបងនឹងសម្រាកហើយចាកចោលអូននោះ បើបងទៅក៏បេះដូងនិងចិត្តវិញ្ញាណរបស់បងនេះនៅជាមួយអូនរហូតដែរ>>
នាងមានអារម្មណ៍ថាក្ដៅភ្នែកនិងចង់យំ។តែមិនមែនព្រោះសម្ដីគេទេ គឺមកពីនាងឆ្ងល់នឹងខ្លួនឯង។កាលពីមុនបើជុងអ៉ីនធ្វើបែបនេះដាក់នាង នាងប្រាកដជារំភើប បេះដូងលោតកញ្ជ្រោលបោលបោកដូចព្យុះ តែពេលនេះបែរជាគ្មានអារម្មណ៍អ្វីសោះហាក់ដូចនេះគ្រាន់តែជារឿងធម្មតាៗ
<<អូនយំហ្អេស? ក្មេងឆ្កួតយំធ្វើអី?>>
ដៃគ្រើមបានលូកមកជូតទឹកភ្នែកដែលកំពុងតែហូររបស់នាងទាំងស្នាមញញឹមហួសចិត្ត ត្បិតនាយមិនដឹងថាក្នុងចិត្តតូចតន់ពេលនេះកំពុងតែជ្រួលច្របល់ប៉ុណ្ណាឡើយ។គេដឹងត្រឹមថាពេលនេះនាងបាននៅក្បែរគេហើយ ពេលនេះនាងត្រឡប់មករកគេ ផ្ដល់ឱកាសមួយដែលគេមិនអាចរំលង និងឱ្យវារបូតពីដៃទៅម្ដងទៀតនោះទេ
<<តោះចូលក្នុងទៅ ឈប់យំបានហើយ!>>
ជេននីងក់ក្បាលហើយដើរទៅក្នុងផ្ទះរបស់ជុងអ៉ីនយ៉ាងស្ងៀមស្ងាត់។ក្រលេកមកមើលឡាលីដែលទើបនឹងត្រឡប់មកពីជូនវីលៀនទៅផ្ទះនាងវិញឯណេះ គេអង្គុយញីសៀតផ្កាលើសាឡុង ក្នុងខួរក្បាលពោរពេញដោយភាពរញ៉េរញ៉ៃវាបានបង្ហាញឡើងតាមរយ:ផ្នត់ជ្រួញលើចិញ្ចើមរបស់គេយ៉ាងច្បាស់
<<ចង្រៃយក៍!>>
គេកំពុងតែគិតថាគួរធ្វើអ្វីបន្តពេលដឹងថាជេននីបានរើខោអាវ និងអីវ៉ាន់នាងចេញអស់ទៅហើយ។នាងមិនបានទៅផ្ទះអ្នកស្រីគីមវិញតែមិនដឹងថាទៅណានោះហើយជាហេតុដែលធ្វើឱ្យគេឈឺក្បាលវិលមុខបែបនេះ។មួយសន្ទុះទើបគេចាប់ទូរស័ព្ទឡើងខលទៅកាន់លេខមួយដែលគេសរសេរឈ្មោះបញ្ជាក់ថា "បងប្រុសជុងអ៉ីន"
ទូត...ទូត...
សំឡេងភ្ជាប់ទំនាក់ទំនងទូរស័ព្ទបានបន្លឺឡើងមួយស្របក់ទើបជុងអ៉ីនបានទទួល
<<សួស្ដីឡាលី! មានការអីមែនទេ?>>
<<បងទំនេរទេ? ខ្ញុំចង់ណាត់បងទៅកន្លែងចាស់!>>
<<បានតើ! ម៉ោង5ជួបគ្នាចុះណា>>
<<ចាស៎!>>
តាំងពីមករស់នៅទីនេះជុងអ៉ីនជាមនុស្សទីមួយហើយដែលគេយកខ្លួនបៀតជាមួយ ហើយវាក៏ជាលើកទីមួយដែលគេមានអារម្មណ៍ថាកក់ក្ដៅដែលមានមិត្តម្នាក់ជាខ្នងបង្អែកពេលគេមានបញ្ហា។
សំឡេងភ្លេងប្រគំឡើងលាន់រងំលាយឡំនិងភ្លើងពណ៌ភ្លឹបភ្លែតកំដរអារម្មណ៍មនុស្សជាច្រើននៅក្នុងក្លឹបដែលជារបស់ជុងអ៉ីន។អ្នកខ្លះរាំ អ្នកខ្លះច្រៀង អ្នកខ្លះក៏អង្គុយផឹកនិយាយសើចក្អាកក្អាយជាមួយមិត្តប្លែកតែឡាលីម្នាក់ដែលអង្គុយស្មុគ្រស្មាញម្នាក់ឯងយ៉ាងស្ងប់ស្ងាត់
<<នែ! កើតអីហ្អាស?>>
ជុងអ៉ីនទះស្មាគេតិចៗសួរដោយការបារម្ភ
<<បងថាទៅមើល តើខ្ញុំសាកសមនឹងក្លាយជាស្វាមីគេដែរទេ?>>
សួរចម្លែកៗ ជុងអ៉ីនលើកចិញ្ចើមបន្តិចមិនដឹងសោះថាឡាលីជាមនុស្សស្រលាញ់ភេទដូចគ្នា
<<ឯងស្រលាញ់មនុស្សស្រីឬ?>>
<<អឹម!>>
ឡាលីងក់ក្បាលបញ្ជាក់ថាមែន
<<បងគិតថាបើអ្នកណាបានឯងគឺសំណាងហើយ!>>
<<ហ៉ើយ! ការពិតទៅខ្ញុំរៀបការរួចហើយ>>
គេដកដង្ហើមធំរួចលើកដៃឆ្វេងបង្ហាញម្រាមដែលពាក់ចិញ្ចៀនរៀបការទៅកាន់ជុងអ៉ីន។អ្នកកម្លោះបើកភ្នែកធំៗទាំងភ្ញាក់ផ្អើល
<<រៀបការរួចហើយឬ? ហើយឯងមានអីមិនសប្បាយចិត្តទៀតទៅហ្អាស៎?>>
ឡាលីលើកស្រាមកអកផ្ដាច់អស់មួយកែវមុននឹងនិយាយបន្តទៀត
<<រៀបការរួចមែន តែនោះជាការរៀបការក្លែងក្លាយដែលគេសុំដើម្បីតែយកខ្ញុំធ្វើជាដំបងវាយឆ្កែប៉ុណ្ណោះ!>>
វាជាការពិតព្រោះជេននីយកគេមកគឺដើម្បីការពារមិនឱ្យប្រុសផ្សេងចូលជិត និងហេតុផលមួយទៀតគឺគេចពីការរៀបការដែលអ្នកស្រីគីមបង្ខំ។ជុងអ៉ីនធ្វើភ្នែកស្លឺមុននឹងទាញកែវស្រាមកក្រេបទាំងភ្នែកសស្លែត
<<បែបនេះមិនស្រួលចិត្តទេឡាលី!>>
<<ពេលនេះខ្ញុំស្រលាញ់គេពិតមែនណាបង! ពីដំបូងគិតថាមិនអាចតែអ្នកណាទៅដឹងថានៅក្បែរយូរទៅខ្ញុំក៏ធ្លាក់ចូលអន្ទាក់ស្នេហានេះដោយឯកឯង ដឹងហើយ ឮហើយថាវាមិនអាចទៅរួចតែ...>>
<<នែ! កុំបែបនេះអី>>
ជុងអ៉ីនអង្អែលខ្នងឡាលីថ្នមៗដោយការបារម្ភព្រោះការដែលស្រលាញ់មនុស្សម្នាក់តែម្ខាងវាឈឺចាប់ណាស់។គេយល់តែក៏ធ្វើអ្វីមិនបានក្រៅតែពីអង្គុយលួងលោម និងធ្វើជាអ្នកកំដរគេតែប៉ុណ្ណោះ
<<បងដឹងថាឯងខូចចិត្តណាស់ហើយ បើគេមិនស្រលាញ់ឯង ក៏ដោះលែងគេឱ្យទៅៗ ត្បិតដំបូងវាឈឺបន្តិចមែន តែយូរទៅយើងក៏ស៉ាំហើយនឹងលែងអី>>
អ្វីដែលធ្វើឱ្យប្រសើរគឺមានតែដោះលែងប៉ុណ្ណោះ។បើចាប់ខ្សែមួយណែនពេកវានឹងធ្វើឱ្យយើងឈឺចាប់ និងមានរបួស បើដឹងថាឈឺហើយមិនព្រមលែងនោះគឺជាមនុស្សល្ងង់ច្បាស់ណាស់
<<បងដឹងទេថាហេតុអីខ្ញុំត្រូវមកអង្គុយខូចចិត្តដូច្នេះ?>>
<<ហេតុអី?>>
<<គឺនាង...នាងត្រឡប់ទៅរកសង្សាចាស់ដែលធ្លាប់បោះបង់នាង បើនាងទៅជាមួយអ្នកថ្មីដែលគេល្អនឹងនាងខ្ញុំក៏មិនបាច់អីត្រូវឈឺចិត្ត និងបារម្ភ តែនេះ...ខ្ញុំមិនស្មើនឹងប្រុសដែលធ្វើឱ្យនាងឈឺចាប់នោះមែនទេ?>>
ឡាលីស្រែកគំហគបណ្ដើរហូរទឹកភ្នែកបណ្ដើរ គេគ្មានបំណងនឹងយំទេតែពេលនឹកឃើញហើយភ្នែកគេក៏ចេះតែក្ដៅផ្សាធ្វើឱ្យទឹកភ្នែកចេះតែច្រាលបុកហូរចេញមកគ្មានប្រណី។ជុងអ៉ីននៅស្ងៀមបន្តិចហាក់កំពុងតែសញ្ជឹងគិត មួយសន្ទុះគេក៏មើលមុខឡាលីដោយខ្សែភ្នែកនឹងធឹង
<<ឡាលី!>>
<<ហឹម?>>
<<បងគាំទ្រឱ្យឯងដណ្ដើមនាងចេញពីមនុស្សអាក្រក់ម្នាក់នោះ>>
គេនឹងជួយឡាលីដណ្ដើមប្រពន្ធក្លែងក្លាយហើយទាមទារសិទ្ធជាស្វាមីពេញសិទ្ធឱ្យទាល់តែបាន
<<បងថាម៉េច?>>
<<គិតទៅមើល! ឯងនឹងប្រុសម្នាក់នោះអ្នកណាល្អជាង? មនុស្សដែលឯងស្រលាញ់នៅក្បែរឯងយូរដែរហើយរឿងអីថាគ្មានចិត្តលើឯងបន្តិចសោះនោះ? នាងប្រហែលជាវង្វេងចិត្តមួយគ្រាប៉ុណ្ណោះ ឯងគួរតែព្យាយាមយកចិត្តនាង ធ្វើល្អនឹងនាងបន្តិចទៀតទៅថាមិនត្រូវនាងនឹងស្រលាញ់ឯងក៏ថាបាន>>
ជុងអ៉ីននិយាយផ្ដល់យោបល់ពេញទំហឹងដោយមិនដឹងថាមនុស្សស្រីម្នាក់នោះគឺជាគីម ជេននី ស្រីដែលគេស្រលាញ់ស្មើកែវភ្នែកប្រៀបដូចជាដង្ហើមនៃជីវិតរបស់គេនោះឡើយ។តើរឿងរ៉ាវនឹងទៅជាយ៉ាងណាប្រសិនបើពួកគេទាំងពីរនាក់នេះដឹងថាខ្លួនកំពុងតែស្រលាញ់មនុស្សស្រីតែម្នាក់ដូចគ្នានោះ?#យមរាជ
YOU ARE READING
រឿង លោកប្ដីក្លែងក្លាយជាទីស្រលាញ់
Romantizmស្ហេន ឡាលី ជាព្រះនាងតែម្នាក់គត់នៃប្រទេសអ៉ីតាលី ត្រូវបានមនុស្សស្រីម្នាក់ទួញសោកសុំអង្វរឱ្យជួយបន្លំភ្នែកគ្រួសារដោយយកការរៀបការក្លែងក្លាយមកបាំងមុខ។តែនាងមិនបានដឹងឡើយថា ស្ហេន ឡាលីម្នាក់នេះជាអ្នកណា។ការរៀបការក្លែងក្លាយដែលគ្មានអ្នកណាទៅបំពានជីវិតឯកជនក្រោយពីរៀប...