រឿង លោកប្ដីក្លែងក្លាយជាទីស្រលាញ់

រឿង លោកប្តីក្លែងក្លាយជាទីស្រលាញ់ ភាគទី26

     ឡាលីសង្រ្គប់រាងស្ដើងឱ្យនៅក្រោមខ្លួនរបស់គេ ទោះស្រស់ស្រីប្រឹងស្រែក ប្រឹងនិយាយយ៉ាងណាក៏គ្មានប្រយោជន៍ អ្វីដែលគេចង់បាននៅេពេលនេះគឺគ្រាន់តែជានាង គេគ្រាន់តែចង់ឱ្យនាងក្លាយជាកម្មសិទ្ធគេពេញលេញប៉ុណ្ណោះ។ឡាលីបង្អូសបបូរមាត់លើស្បែកសខ្ចីរបស់ជេនថ្នមៗរួចក៏ចាប់ខាំជញ្ជក់លើដើមទ្រូងនាងបន្សល់ជាស្នាមក្រហមជាំសុះសាច់។ជេននីព្យាយាមខ្វាចខ្ញាំគេបំណងឱ្យគេដោះលែងតែវាមោនអាចទៅរួចឡើយ។ខោអាវនាងត្រូវបានគេចាប់សម្រាតបោះទៅម្ខាង រាងកាយអាក្រាតបានលេចឡើងចំពោះមុខរបស់ឡាលី កាន់តែធ្វើឱ្យគេពុះកញ្រ្ជោលឡើងទ្វេដង
     <<ហឹកៗ...កុំអី...ខ្ញុំសុំអង្វរ!>>
     ពាក្យពេចន៍អង្វរកររបស់នាងគេមិនទាំងយកត្រចៀកស្ដាប់ផង ឡាលីចាប់ច្របាច់ដើមទ្រូងនាងពេញដៃមុននឹងឱនទៅថើបបបូរមាត់នាងម្ដងទៀតតែ
     ផាច់!
      ជេននីទះកំភ្លៀងគេមួយដៃរហូតដល់គេត្រូវបែរមុខទៅម្ខាង។នាងទះឱ្យគេស្វាង នាងទះឱ្យគេដឹងខ្លួនថាអ្វីដែលគេកំពុងធ្វើជារឿងមិនត្រឹមត្រូវ តែអ្នកណាទៅដឹងថាគេបែរជាកម្រោលលើសដើម។ឡាលីចាប់ហែកអាវរបស់ខ្លួនខ្វោក បន្ទាប់មកក៏ចាប់ចងដៃស្រស់ស្រីផ្អោបចូលគ្នាដោយកំហឹង
      <<មិនចង់ឱ្យខ្ញុំធ្វើឬ?>>
      <<ហ៉ឺ...ឡាលី...ខ្ញុំស្អប់ឯង...>>
      នាងនិយាយថាស្អប់គេទាំងទឹកភ្នែកហូរសស្រាក់ តែឡាលីមិនបានទន់ចិត្តនោះទេ។គេចាប់ញែកជើងនាងចេញពីគ្នាមុននឹងប្រើបបូរមាត់ខ្លួនទៅបឺតជញ្ជក់ស្រទាប់ផ្ការបស់នាងដែលស្ថិតនៅចន្លោះភ្លៅនោះ។
     <<អ្ហឹស...>>
      ទោះមាត់និយាយថាស្អប់ តែកាយវិការ និងរាងកាយនាងហាក់មិនស្ដាប់បញ្ជាសោះ។រាល់ការប៉ះពាល់របស់គេនាងបែរជារោលរាលតាមប្រៀបដូចជាត្រូវថ្នាំ។គេកាន់តែប៉ះនាងកាន់ក្ដៅ គេកាន់តែធ្វើចលនានាងកាន់តែហើបសំឡេងថ្ងូររហឹស
      <<ខ្ញុំចង់ឱ្យបងចងចាំមុខរបស់ខ្ញុំថាខ្ញុំគឺជាប្ដីរបស់បងពិតប្រាកដ>>
      ឡាលីងើបមកសង្រ្គប់ចាប់ញេញបបូរមាត់នាងម្ដងទៀតបន្ទាប់ពីបានភ្លក្សរសជាតិនៃភាពទន់ជ្រាយរបស់នាងហើយ។
      <<មែនហើយខ្ញុំនឹងចងចាំមុខឯងទុក...អ្ហាស...ថាឯងជាមនុស្សដែលខ្ញុំស្អប់បំផុត!>>
      មួយម៉ាត់ណាក៏ស្អប់តែមើលចុះចង្កេះនាងពើងមករកគេពេលដែលដៃរបស់ឡាលីបានលូកទៅញក់ញីលើប្អូនតូចរបស់នាងបង្ករឱ្យមានទឹកសន្សើមហូរចេញមកមិនតិច
      <<បងកាន់តែស្អប់ខ្ញុំកាន់តែបន្សល់ស្នាមក្នុងជីវិតបង!>>
      <<អ្ហាស...ឡាលី...ហឹកៗ...ខ្ញុំឈឺ...>>
      ជេននីស្រែកយ៉ៃយំបង្ហូរទឹកភ្នែកសារជាថ្មីពេលដែលម្រាមដៃឡាលីព្យាយាមជ្រែកចូលទៅក្នុងខ្លួនរបស់នាង។គេព្យាយាមធ្វើចលនាយឺតៗទាំងដឹងដល់នូវភាពទន់ជ្រាយរបស់នាងកំពុងតែរឹតរួតដៃរបស់គេយ៉ាងតឹងណែន
      <<ទ្រាំបន្តិចទៅ...>>
      <<អ្ហឹស...ខ្ញុំ...អ្ហាស>>
      ជេននីនិយាយអ្វីលែងចេញបន្ទាប់ពីម្រាមរបស់គេបានស៊កចូលស៊ប់ពេញទី។គេធ្វើចលនាយឺតៗហើយក៏ញាប់ទៅៗរហូតធ្វើឱ្យនាងបិទភ្នែកខាំមាត់ទទួលយកវាដោយបង្ខំ។ក្រោយពីអ្វីៗត្រូវបានបញ្ចប់ជេននីក៏ដេកស្ដូកមិនកម្រើកទាំងញើសហូរជោកខ្លួន ឡាលីស្រាយចំណងឱ្យនាងរួចក៏ដើរទៅយកភួយមកដណ្ដប់ឱ្យមុននឹងទៅងូតទឹកសម្អាតខ្លួនប្រាណ។
      មួយសន្ទុះក្រោយមកនាងក៏ដឹងខ្លួនភ្ញាក់ពីការនឿយហត់មកវិញ។ត្របកភ្នែកនាងញាក់តិចៗមុននឹងច្រាលតំណក់ទឹកថ្លាៗហូរកាត់ផែនថ្ពាល់ រូបភាពដែលនាងចងចាំមុននេះបានដិតជាប់ក្នុងខួរក្បាលរបស់នាង ស្រស់ស្រីក្រោកអង្គុយទាំងលំបាកត្បិតទទួលដឹងអារម្មណ៍នៃភាពឈឺចាប់ត្រង់ចន្លោះភ្លៅជាខ្លាំង
      <<ភ្ញាក់ហើយឬ?>>
      សំឡេងឡាលីបាននិយាយមកកាន់នាងពីក្រោយខ្នង ជេននីខាំមាត់មិនតបតព្រោះមិនចង់ជ្រលក់មាត់ជាមួយនឹងមនុស្សដែលញាំញីនាង
      <<នែ! ហេតុអីក៏មិនឆ្លើយនឹងខ្ញុំ?>>
      ឡាលីចាប់ស្មាស្រស់ស្រីរួចបង្វែរនាងមករកខ្លួនទាំងមុខមាំ តែក៏ត្រូវជេននីគ្រវាសដៃគេចេញមួយទំហឹង
      <<កុំយកដៃដ៏ស្មោគគ្រោករបស់ឯងមកប៉ះខ្លួនខ្ញុំ>>
      <<ស្មោគគ្រោកឬ? យ៉ាងម៉េចខ្ពើមរអើមខ្ញុំណាស់ទៅហ្អេស?>>
      គេចាប់ស្មានាងត្រឡប់មកវិញហើយអង្រួនស្រស់ស្រីទាំងកំហឹង។នាងធ្វើដូចគេជាសម្រាម ក្រសែភ្នែកនាងមើលមកគេដូចជាមនុស្សមិនដែលស្គាល់គ្នាបានយ៉ាងម៉េច?
      <<មែនហើយ! ខ្ញុំខ្ពើមឯង ខ្ពើមខ្លាំងណាស់ ហើយខ្ញុំក៏ខ្ពើមខ្លួនឯងដែលត្រូវឯងប៉ះពាល់បែបនេះ>>
      នាងស្រែកឱ្យគេទាំងតំណក់ទឹកភ្នែកហូរមកមិនស្រាកស្រាន្ត
      <<មែនហើយខ្ញុំគួរឱ្យខ្ពើមម៉េចនឹងដូចអាប្រុសម្នាក់នោះទៅ?>>
      <<មែនហើយគេល្អជាងឯងឆ្ងាយណាស់ មិនគួរយកឯងប្រៀបធៀបនឹងគេទេ គេឱ្យតម្លៃខ្ញុំ គេមើលថែខ្ញុំ មិនដូចឯងនិយាយថាស្រលាញ់ខ្ញុំតែបែរជាជាន់ឈ្លីខ្ញុំបែបនេះទៅវិញ មេះឬជាការស្រលាញ់របស់ឯងនោះ? ឯងអាត្មានិយមខ្លាំងណាស់ ហឹកៗ...>>
      ថារួចនាងក៏ច្រានគេចេញរួចក្ដោបភួយរត់ទៅបន្ទប់បាត់ទុកឱ្យឡាលីឈរធ្មឹងម្នាក់ឯងដោយភាពឈឺចាប់។គេអាក្រក់ណាស់ទៅឬ? តើប្រុសម្នាក់នោះល្អគ្រប់យ៉ាង ឬមួយក៏នាងមិនដែលមើលឃើញគេឱ្យប្រាកដ? រាងខ្ពស់អង្គុយចុះទាំងភាពអស់សង្ឃឹម គេជ្រោងសក់ខ្លួនឯងឱ្យស្រឡះពីមុខហើយក៏ចាប់ផ្ដើមគិតបន្តទៀតទាំងឈឺក្នុងទ្រូងដូចគេចាក់នឹងកាំបិត។គេធ្វើនេះជ្រុលហួសហេតុមែនទេ? នាងស្អប់គេហើយមែនទេ? គ្រប់យ៉ាងព្រោះគេស្រលាញ់នាង គ្រប់យ៉ាងព្រោះគេមិនចង់បាត់បង់នាងប៉ុណ្ណោះ តើនាងអាចយល់ពីទំហំចិត្តរបស់គេដែលមានចំពោះនាងដែរឬអត់? ព្រោះតែនាងម្នាក់គេសឹងក្លាយទៅជាមនុស្សឆ្កួត ព្រោះតែនាងម្នាក់ធ្វើឱ្យគេទន់ជ្រាយខ្លាំងណាស់។
      ជេននីឯណេះវិញនាងកំពុងតែនៅក្នុងបន្ទប់ទឹក កល្យាណបើកទឹកផ្កាឈូករួចចាប់ផ្ដើមយកដៃមកដុសច្លួនប្រាណខ្លួនឯងច្លាំងៗរហូតដល់មានស្នាមក្រហមងាំងលើស្បែក។នាងដុសជម្រះនូវការប៉ះពាល់របស់គេ នាងចង់ឱ្យក្លិនខ្លួនរបស់គេរលុបចេញពីលើរាងកាយនាង តែបើទោះជាខំដុសយ៉ាងណាក៏គ្រប់ការប៉ះពាល់ទាំងនោះនៅតែដិតដាមក្នុងចិត្តបន្សល់ជាស្លាកស្នាមក្នុងខួរក្បាលតាមលងបន្លាចនាងក្នុងអារម្មណ៍ជានិច្ច
      <<ហឹកៗ...ខ្ញុំស្អប់ឯងឡាលី...ហឹកៗ...ខ្ញុំស្អប់ឯងខ្លាំងណាស់>>

#យមរាជ