Her belayı kendine çekebilecek potansiyelde olan muhabirimiz ile belalardan hiç hoşlanmayan yakışıklı başkomiserimizin tatlı aşk haberine hoş geldiniz...
Işık Yıldız & Atilla
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ATİLLA'DAN
Sabah emniyete gelirken yine ve yine sabah sabah beni arayan annemin beni sık boğaz etmesiyle telefon konuşmamızı kısa kesmiştim. Çünkü annemin tek bir derdi vardı. Evlenmem... Benimse şu an planlarım arasında olan bir durum değildi bu. Ki zaten böyle bir şeyin planını yapmaya gerek duymuyordum. Zaten evlenmek istersem evlenirdim.
Odama geçmeden önce gözüm her zaman ki basın mensuplarının takıldığı odaya takıldı. Yaklaşık bir haftadır her gün oraya bakıyordum. Geçen gün tartıştığım o muhabir ile nedense burası bende merak uyandırmıştı.
Işık Yıldız Yıldırım.
Gerçi sebebini anlamadığım bir şekilde ne zaman Yıldız desem gözlerinde garip bir ifade oluyordu. Yıldız ismine karşı garip bir tavrı vardı. İşin aslı her hali garipti. İki kere konuştuğum halde anlamıştım. Zaten emniyette gün içinde diğer memurlarla, gazetecilerle konuşmalarına da uzaktan denk gelmiştim. Kıpır kıpırdı. Bir kere kesinlikle oturmuyordu.
Garip bir enerjisi vardı. Birkaç kere özellikle çapkın olarak nitelendireceğim memurların ona çay kahve götürdüğünü ve sohbet ettiklerini görmüştüm. Nedense bundan rahatsız olarak çoğuna gerekli uyarıyı inceden yapmıştım.
Bu düşünceler ile odaya geldikten sonra hızla işlerime göz atmaya başladım.
Zahir Abdullah...
İlk günden beri güvenmiyordum bu adama. Ama işte verdiği bilgiler ile yalan söylemiyor gibi gözüküyordu. Yarın gece söylediğine göre terör örgütlerine yardım sağlayan bir şirketin yüklü miktarda ülkeye silah ve uyuşturucu sokacağının bilgisini vermişti. Ayrıca pek çok Orta doğu kaçakçısı da orada olacaktı. Suçüstü yapmak mühimdi. Yoksa adları geçen hiçbir adamı içeride 24 saat bile tutamazdık. Ama gene de bu bilgileri bize verse bile Zahir Abdullah'ı anbean takip ediyorduk.
Akşam saatlerinde Zahir'i takip eden ekipler onun otelinden ayrıldığı bilgisini vermişlerdi. Ve ne hikmetse adam taksim civarında gözden kaybolmuştu. Sürücü koltuğunda olan Arda'ya sinirle bağırdım.
"Nerede bu adam? Nasıl gözden kaçırmışlar? "
"Abi taksimde tam barların olduğu bölgede izini kaybetmişler. Arkadaşlar etrafa bakıyorlar. "
Arda bana bakıp konuştuktan sonra dediği bölgeye geldiğimiz için arabayı sağa çekip park etti. "Ne yapalım abi arayalım mı bizde?"
Düşünüyordum. Basit bir gözden kaçırma olabilirdi. Kaldı ki etrafta Zahir'i kendileri dışında izleyenler de olabilirdi. Ve Atilla bu görevde bilinen bir isimdi. Diğer arayanların aksine Atilla'nın polis olduğu biliniyordu.
