Her belayı kendine çekebilecek potansiyelde olan muhabirimiz ile belalardan hiç hoşlanmayan yakışıklı başkomiserimizin tatlı aşk haberine hoş geldiniz...
Işık Yıldız & Atilla
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Küçük bir çocukken tam da şu an oturduğum koltukta büyüklerin konuşmasını dinlediğimi hatırlıyorum. Annemin ağlamasını, ona sadece dedemin anlayışla yaklaşmasını falan filan...
Ah benim güzel annem.
İhaneti öylesine acıyla tatmıştı ki. Bu evden çıkarken attığı dermansız adımlarını bunun yüzünden sanıyordum.
Meğer öyle değilmiş...
Annemin aldatılma sebebi olarak hep yorgun, halsiz olmasının arkasına sığınanlar o günden sonra annemin kanser olduğunu öğrenmişlerdi. Herkes boşandığı için bu kadar çöktüğünü düşünseler de annem çok hastaydı.
Yıllarca bu hastalık ile mücadele etti benim annem...
Tam iyileştiğim dediği anda ben 13 yaşındaydım. Öyle güzeldi ki o on üç yaşım. Ama on yedi yaşımda tekrar o karanlık yıllara geri dönmüştüm. Bizim annem ile huzurumuz dört yıl sürmüştü.
Eğer ergenliğinizin en zirve olduğu zamanlarda annenizin öleceği korkusunu yaşarsanız ve o anneniz kocası tarafından aldatılmışsa o adama baba demeniz çok zor oluyor.
Yaşım yirmi altı olmasına rağmen hala onu affedemedim...
Bir günün sabahında uyandığımda kulağıma gelen, senin bu yorgun halsiz benimle ilgilenmeyen tavırların yüzünden seni aldattım ve pişman değilim diyen adamın sesi benim affetmemi zorlaştırdı. Çünkü benim annem ile evlenirken hastalığında, sağlığında yanında olacağım diyen adam annemin yanında olmamıştı.
Ah benim canım annem...
Meğerse kocasının eve geç gelmelerini hep iyiye yormuş. Hastaneye bile tek başına gitmiş. O sabah ona hastalığını söyleyecekken kocası onun karşısına geçip onu aldattığını, boşanacağını ve o kadınla evleneceğini söylediği halde susmuş.
