Her belayı kendine çekebilecek potansiyelde olan muhabirimiz ile belalardan hiç hoşlanmayan yakışıklı başkomiserimizin tatlı aşk haberine hoş geldiniz...
Işık Yıldız & Atilla
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Üşüyordum.
Emniyetteki basın mensupları için ayrılmış odaya gelip hızlıca kaloriferin yanına adımladım. Odada bulunanlar bu hızlı halime şaşkınlıkla baksa da umursamıyordum. Beş dakika önce güzel iki haber yapıp kanala yollamıştık. Ve tüm soğuk içime işlemişti.
"Işık, hala üşüyor musun?"
Melih'in sorusuyla başımı ona çevirerek aşağı yukarı salladım. Yanıma doğru adımladı. "Yanakların kızarmış, gözlerin sulanmış. Ateşin var mı?"
Bilmem der gibi dudaklarımı büktüm. Tek bildiğim üşüdüğümdü. Sabah bir kırgınlık vardı üzerimde ama gene de bilmiyordum. Melih endişeli ifadelerle yüzümü inceledi.
O kadar mı kötü gözüküyordum.
"Ateşine bir bakayım mı?"
"Olur bak."
Elini alnıma koyduktan hemen sonra çekti. "Kızım yanıyorsun ya. Baya var ateşin."
"Hasta oldum demek ki."
Sıkıntıyla oflayıp etrafına baktı. "Sen hadi eve geç. Valla gözünde fer kalmadı. Hatta doktora gidelim. " Başımı hızla iki yana salladım.
"Akşama ne kaldı şurada beraber çıkarız. Hem haber lazım."
"Ne haberi iki tane yolladık işte. Bak hadi sen çık. Valla zor duruyorsun ayakta. Hatta arayayım Necip abiyi beraber gidelim." Söylediklerine itiraz etmek isterken öksürük tuttuğu için bir iki dakika konuşamadım.
"Yok bari sen kal. İki kişi ortadan kaybolmayalım."
Melih bir iki saniye kararsız bana baktıktan sonra başını onaylarcasına salladı. Çantamı elime alıp beraber emniyetten çıktık. Merdivenlerden indiğimizde Melih diyen ses ile durakladım. Arkamı dönüp baktığımda Atilla bize doğru geliyordu. Bugün onu hiç görmemiştim. Gerçi hastalıktan kendimi bile zor görmüştüm.
Ben bunları düşünürken Atilla yanımıza gelmişti bile. "Çıkıyor musunuz?"
Melih bana bakarak başını iki yana salladı.
"Yok Işık çıkacak. Hasta biraz."
Atilla Melih'in sözleri duyar duymaz bana doğru adım attı. "Neyin var?" sesi endişeli miydi yoksa bana mı öyle geldi bilmiyorum. Zaten artık hiç halim kalmamıştı bile. "Ateşi var. Benim gelmemi istemedi. Doktora gidecek buradan."
