Her belayı kendine çekebilecek potansiyelde olan muhabirimiz ile belalardan hiç hoşlanmayan yakışıklı başkomiserimizin tatlı aşk haberine hoş geldiniz...
Işık Yıldız & Atilla
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Aynadan kendime bakarken bir anda bir gülmeye başladım. Üzerimde Atilla'nın bir tişörtü, altımda ise onun dizlerine geldiğini iddia ettiği şortu vardı. Ve şort bana büyük gelmiş. Diz altı olmuştu.
Ya ben niye bu kadar kısaydım.
İçimdeki İvana Sert sesli bir isyandaydı. Öyle komik olmuştum ki...
"Neye gülüyorsun?"
Atilla'nın sesiyle olduğum yerde sıçradım. Ona baktığımda elleri eşofmanının cebinde kapıya yaslanmış bana bakıyordu.
Üzerimdekileri gösterip konuştum. "Şuna bak resmen bizimle değilsin diyor içimdeki işte benim stilim jürileri. "
Atilla bana tebessüm ederek birkaç adım attı. "E ne yapayım? Evdeki en küçük eşyalarımı sana verdim. O tişört çekmişti ama sana uzun olmuş."
Gözlerimi kısıp ona baktım.
"Bana çekmiş tişörtünü mü verdin? "
Atilla yanıma gelip belimden beni kendine çekti. Gözleri ışıl ışıl parlıyordu. "Ne var çekmiş tişörtü verdiysem? Ben israf sevmem. Bak hem işe yaradı."
Sözleri ile ellerimi göğsüne koydum. "Ay cimriyim demiyor da ben israf etmem diyor."
Bana gülümsemesini büyütüp sıkıca sarıldı. Bende bu sarılışına memnuniyetle karşılık verdim. Benden birkaç dakika sonra ayrılan Atilla yüzümü bir eliyle okşayıp konuştu.
"Gel uyutayım seni."
Sözleri ile utangaç bir şekilde başımı salladım. Tişört şu bu derken asıl olayı düşünmemeye çalışıyordum ama baya baya Atilla ile uyuyacaktım. Aklımda ise bir sürü soru vardı. Ben çok deli yatardım. Ve sabaha Atilla yaralı uyanabilirdi. Hadi bu ayrıntıyı geçtim uyku hali ay aman sus sus.
Sen böyle sus deyince benim aklım fesat şeyler geliyor haberin olsun.
