Son Hissiyat ♣️

Bölüm 7

Işıltıyı görmek insana ne katardı? Hastanedeki birine ölümü, düğündeki birisine yeni yaşamını, trafikteki birisine verilen yol emrini, cinayet üstündeki katile korkuyu, bazılarına  son anıyı;
Bana ise tamamen acıyı...
∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆
Asaf Bey'in gidişinden beri sürekli seçenekleri düşünüp  boğuluyordum.
"Sence neden çağırdı?"
Begüm'e sorduğum soruyla onun da seçenekler arası yolculuk yaptığını gördüm.
"Ay ben de bilemedim. Karan'a söyledin mi?"
"Hayır söylemedim."
"Çok güzel. Şimdi git bunu ona söyle. Böylece ona hâlâ her şeyi anlattığını düşünüp güven çizgisini bozmayacak."
Haklıydı.
"Tamam sorarım."
Oradan ayrıldıktan sonra Karan'ı aramaya koyuldum.
"Ayşegül Hanım, Karan Bey nerede acaba?"
"Kendisi stajyerlerin yanında."
"Tamamdır teşekkür ederim."
"Rica ederim Ayza'cım."
Karan'ı arama yolculuğumun bir sonraki noktası olan stajyerlerin eğitim bölümüne gittiğimde Karan'ı öğrencilere bilgi aktarımı yaparken gördüm ve bu beni biraz garip hissettirdi.
∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆
"Böyle devam edersen çok başarılı olacaksın Ayza."
Olacak mıydım gerçekten?
"Olacaksın, olacaksın."
"Hahaha aklımı nasıl okudunuz?"
"Bana her şeyi bilir Karan derler."
O ne saçma lakap öyle.
"Gerçekten garip bir lakap."
"Olabilir ama doğruluğu var kabul et."
"Siz öyle diyorsanız öyle olur Karan Bey."
İyice gülümsedi ve Enes'in yanına gidip ona motivasyon vermeye başladı.
Ne garip bir adamdı böyle. Hayatımda stajyerlerine bu kadar ilgi gösteren birisiyle karşılaşmamıştım. Gerçekten hayranlık uyandıran bu hareketine zihnimdeki yargıdan 10 puan verdim.
∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆

"Karan Bey, bölüyorum kusuruma bakmayın. Bir dakika gelebilir misiniz?"
Karan sorgulayıcı şekilde bana baktı ama bu eylemini yapmayı sonraya bırakmayı düşünmüş olacak ki ikiletmeden geldi.
"Hoş geldin Ayza. Toplantı nasıl geçti?"
"Toplantıyı başarıyla bitirdim öncelikle."
"Çok güzel."
"Ama şöyle bir sorun var. Beni akşam bir davete çağırdı Asaf Bey."
"Allah Allah ne alaka?"
"Ben de tam anlayamadım."
"Nerede bu davet? Üstelik neden beni değil seni çağırdı acaba."
"Davetin yeri sıkıntı işte. Kendi kumarhanesinde veriyor daveti."
Kaşlarını birden öyle çattı ki sanki ben kendi kumarhaneme onu davet etmiştim.
"Davete gitmeyi düşünüyor musun?"
"Sana danışmadan hiçbir şey yapmam biliyorsun."
Yüzünde kısa süreli zafer gülüşü görünce ben de gülümseyerek karşılık verdim.
"O zaman gitme boşver."
"Tamamdır. "
"Bittiyse işimize dönelim olur mu?"
"Tabiki, ben odama geçiyorum. Karşılaşmazsak yarın görüşürüz."
"Tamam görüşürüz."
Odama geri geldiğimde Enes'i bıraktığım yerde buldum ve yanına gittim.
"Naber aslan parçası?"
"Ne uzun sürdü bu toplantı."
"Ay sorma. Beni toplantı bitince kumarhaneye davet etti adam."
"Gidelim o zaman."
Keşke söylemeseydim.
"Yok ya ne gideceğiz?"
" Neden gitmeyelim? Seninle kumarhaneye gitmeyi çok özledim."
Kumarhanenin garajında bir cinayete tanıklık etmiştim bir daha gidebilir miydim emin değildim.
"Ben gitmek istemiyorum. Sen de gitme."
"Beni ekip sen gideceksen yine alınırım ona göre."

Makyajımı düzeltip elbisemi çekiştirdim. Enes'i ekmiştim ve hiç pişman değildim.
Arabamı park ettikten sonra davet edildiğim mekana doğru yol aldım. İçeri girdikten sonra ise beni karşılayan görevlilerden birisine seslendim.
"Bakar mısınız? Esra hanımın masası neresi?"
"Esra hanımın masasına geçebilmek için VIP oda kartına sahip olmanız gerekir."
Kartım yoktu.
"Aslında Esra Hanım beni bekliyor, oda kartından hiç söz etmemişti. "
"İnanın size yardımcı olabilmem mümkün değil bu konuda. İsterseniz kendisini arayın."
"Ayza'cım geleceğini hiç düşünmemiştim. Hoş geldin."
Bize doğru yaklaşan Esra Hanım karşısında görevli hemen başıyla özür dileyip yanımızdan ayrıldı."
"Merhaba Esra Hanım. Ben de geleceğimi çok düşünmüyordum lakin sizi kırmak istemedim."
"Çok iyi yaptın gelerek. "
Cevap vermek yerine sadece gülümsedim ve VIP olduğunu düşündüğüm bölgeye doğru giden Esra Hanım'a eşlik ettim.
Sol tarafta aşağı kata doğru uzanan merdivenleri görene kadar ise hiç konuşma yapmadım.
"Aşağıda ne var?"
"Aşağısı ile ilgilenme canım, bizim gideceğimiz yer çok ileride."
"Tamam nasıl isterseniz."
Esra Hanım'ı ne kadar onaylasam da içimde içimi yiyip bitiren merak beni oraya sürüklemeye çalıştı.
Fazla merak iyi değildir Ayza.
Gidemezsin.
Herkesin sessiz olduğu bir bölüme geçince şaşkınla etrafıma bakındım.
"Gerçek kazananlar hile yapanlar değil. Düşünerek oynayanlardır.
Aramıza hoş geldin Ayza..."
∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆
"Hahaha ya ne ekmesi lolipop. Sevgilime vakit ayırıcam."
"Orası da ayrı bir şok. Onu nasıl söylemedin? Hayatında birisi olduğunu?"
Ben de bilmiyordum ki.
"Hızlı gelişti. Konuşuyor olsak söylerdim."
"Konuşmama sebebimiz de sendin."
"Özür dilerim."
"Neyse önemli olan şu an değil mi?"
Önemli olan şu an ise neden yüzüme vuruyorsun Enes?
"Haklısın canım."
"O zaman beni can eniştemle tanıştırırsın bence."
"Hahhaha tamam tanıştırırım."
"Bu akşam olur mu?"
"Bilmiyorum."
"Bence olur."
Arkadan gelen erkek sesi ikimizinde reflekste bulunmasına sebep oldu ve arkaya döndük.
Gelen Özgür'dü.
"Özgür ne oldu, neden geldin?"
Sorumu sorduktan sonra ani pişmanlık hissettim.
Enes'te hissetti.
"Seni görmeye gelmiş olamaz mıyım sevgilim?"
Sabahki cümleme atıfta bulunuyordu.
"Hahaha tabiki gelebilirsin."
"Cüzdanın arabada kalmış."
Cüzdanım çantamdaydı.
"Sağ ol unutmuşum."
Elime tutuşturduğu cüzdana baktım. Bana ait olmaması dışında bir sorun yoktu.
"E madem buraya kadar geldin. Ben Enes."
Enes elini Özgür'e uzattı.
"Özgür ben de."
Özgür de aynı şekilde karşılık verdi.
"Aslında Ayza'nın biriyle birlikte olmasına çok şaşırdım. Ayza'dan beklemiyor değildim de sadece tahmin edemiyordum."
Sanırım birazdan ikisi de benim özelliklerimi konuşmaya başlayacaktı.
Büyük ihtimalle Özgür çuvallardı çünkü bana dair hiçbir şey bilmiyordu.
"Şans işte. Hızlı gittik."
Mesaj gelen telefonuma yanıt vermek adına masama doğru yaklaştım ve telefonumu ele aldım."
"Ayza pek hızlı gidecek bir kız değil aslında."
Mesaj Karan'dan gelmişti.
"Odama gel."
"Ayza'yı ne kadar yakından tanıyor olabilirsin ki?"
Karan'a yanıt yazdım.
"Acil mi? Özgür geldi de onunla ilgileniyorum."
"Büyük ihtimalle senden daha fazla."
Karan yanıt yazınca duraksadım.
"İş yerinde iş yapman gerekir. Başka şeyler yapmak istiyorsan dışarı çık."
Karan'ın boş yapması beni o kadar sinir etti ki telefona daha da fazla kitlendim.
"Yoo çıkmıyoruz. Burada kapıyı kapatıp sevişeceğiz birazdan."
"Hahaha daha fazla tanısan ne yazar? Kız benim olduktan sonra önemi yok."
Şaşkınla az önceki muhabbetleri yeni anlayıp arkama döndüm.
"Hayırdır inşallah? Napıyorsunuz beyler, böyle mi tanışıyorsunuz?"
Odaya sarışın bir kız girince ikisinin de açılan ağzı geri kapandı.
"Enes Bey, Burcu Hanım sizi çağırıyor."
"Tamamdır Ece, geliyorum."
Özgür'e döndü ve önce ona sonra bana konuştu.
"Tanıştığıma memnun oldum Özgür. Ayza seninle de sonra konuşuruz."
"Tamamdır canım denk gelemezsek şimdiden görüşürüz."
"Görüşürüz Ayza."
Enes çıktıktan sonra kapıyı kapattım.
"Ben mal mıyım Özgür? Sen kimi alıyorsun?"
"Her cümleme takılmadan önce bana Karan'a niye öyle bir mesaj attığını söyle."
"Ne mesajı?"
"Hani şu sevişmeli olan."
Tüm kanımın yavaşa nazaran daha hızlı çekildiğini hissettim. Beynim ise vücuduma tehlike sinyali vererek göz bebeklerimi büyüttü ve midemdeki sindirim sistemim  ile oynadı.
"Özgür manyak mısın?"
Bana doğru yaklaşınca ben de geriye doğru adım atmaya başladım.
Ta ki kalçam masaya dayanana kadar.
"Manyak falan değilim ama normal olmamı da bekleme benden."
Sanki ben onu benimle evlenmeye zorlamıştım.
"Ya sanki seni ben..."
Birden beni öpünce itemedim ama karşılık da vermedim. Dudağını kulağıma götürdükten sonra fısıldadı.
"Ayza dinleniyoruz."