Son Hissiyat ♣️

Bölüm 12

Aşklarım merhaba! Yeni bölümü beklediğinizden bir tık erken atıyorum. Bu nedenle bir sonraki bölüm öncelerin kesitlerinden gelecek. (Bu arada anı bölümlerini okumanızı tavsiye ediyorum. Çünkü karakterlerin birbirleri ile bağlantıları oluyor.)
Yani okuduğunuz çoğu yerde kurgu hatası falan olmadığını ilerideki bölümlerde anlayacaksınız. Aklınızın karışması gayet normal yani :)
Okuduğunuz için teşekkür ederim, iyi okumalar 🎈

Bizi ayakta tutan, zamanın geçmesi ve gecenin sunduğu kurtuluş umududur. Çünkü, sonunda gece olacağını ve (gündüzle kıyaslarsak) dilediğimiz gibi davranma fırsatına kavuşacağımızı biliriz.
Kitaplar gece okunur. Sinema, tiyatro ve müzik gösterileri gece olur. Gece sarhoş oluruz, gece kumar oynarız.
∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆

Özgür ani fren yapınca sağıma soluma döndüm.
Yine ormanlık alana denk gelmiştik bana ne yapacaktı?
Ben nasıl ileri doğru düşmemiştim?
Özgür'ün elini uzatıp beni tutmasını fark etmem bir asır sürdü.
Elini sağ bacağıma bastırıp sağ tarafımdaki kemere uzandı ve takmadan önce bana baktı.
O kadar fazla yakındık ki, kelimelere sığdıramadım.
Bana doğru yaklaşınca az önceki sinirimden bağımsız olarak kalbimin hızlanmasını dinledim.
Özgür bir anlık şuur kaybı yaşamış olacak ki kendini hızlıca toparladı ve az önceki konumuna döndü.
"Nereye gidiyoruz?"
Gözlerini hiç yoldan ayırmadı.
"Seni Karan'ın evine götürüyorum Ayza."

Tüm vücudumu ele geçiren şaşkınlığa karşı koyamadan kaşlarımı çattım.
"Ne demek Karan'a gidiyoruz?"
Özgür cevap vermek yerine az öncekinden daha hızlı bir şekilde arabayı kullanınca korku ve sinir dolu sesimin yüksekliğini umursamayarak bağırdım.
"Özgür seninle konuşuyorum. Bana cevap vermek zorundasın ben senin adamın mıyım da yoluna devam edip açıklama yapmıyorsun."
"Ayza artık sus."
Susmayacaktım.
"Özgür cevap ver o zaman geri zekalı."
"Bana bir daha geri zekalı dersen arabayı uçuruma sürerim."
"GERİ ZEKALI ÖZGÜR Karan'a neden gittiğimizi söyle."
Özgür'ün parmaklarının beyaz hale geldiğini görünce gülümsedim.
"Ay Özgür bebeğim çok mu kızdın bana?"
Cevap yoktu.
"Ben daha yatakta neler yaptığımızı anlatmadım. Buna rağmen niye bu kadar sinirlisin?"
Özgür'ün çenesinin kasılması gözlerinin büyümesi çok farklı soru tarzlarına yöneltiyordu beni.

Özgür gülene kadar onu incelemiştim.
"Anlatmana gerek yok ki. Karan yatakta diğer kızlara ne yaptıysa sana da aynısını yapmıştır. Ucuzluk böyle bir şey galiba."
Şimdi sinir sırasını değiş tokuş yapmıştık.
"Ucuz olan senin karakterindir. Söylesene Özgür niye bu işin içindesin? Sevgilini ben öldürdüm galiba. Ona rağmen benimle birliktesin. Biliyor musun aslında ben bu işten zevk almaya başladım. Sen bu sinir stresle ölür sevgilinin yanına gidersin. Birlikte takılırsınız mis gibi. Biraz da cehennemde yanarsınız."
Özgür Karan'ın evine yaklaşınca kalbimde hızlanmalar başladı.
Gerçekten Karan'a gidiyorduk.
Ben Karan'a ne söylerdim hiç bilmiyordum.

Karan'ın evinin önüne geldiğimizde korumalarda bir hareketlenme oldu.
"Beni Karan'a mı bırakacaksın?"
Güldü.
"Hayır içeri girip Karan'ın yatağına bırakacağım."
Bu dediği cümle ile şoka uğrarken sağ taraftaki koruma ile göz göze geldim.
Beni tanımış olacak ki telefonuna uzandı ve birisini aradı.
Özgür'e döndüm.
"Senle ben asla birlikte olmayacağız biliyor musun?"
İfadesiz bakışlarına tekrar dönünce umursamaz bir tavır takındım.
"Sen iğrenç birisin. Hayatın çöplük haline girmiş. Mide bulandırıcı bir yaşamın var. Takılmışsın bir kızın peşine yok onu koruyayım, yok onun kardeşini koruyayım."
Çenemi tutup bana yaklaşınca dışarıdan ne kadar aciz durduğumu düşündüm.
"Sen benim hayatımda değilsin. Eğer olurda bir gün kendi isteğinle girersen Karan'dan önce seni öldürecek sırayla adam olur."
Çenemi kurtarıp ona ben yaklaştım bu sefer de.
"Karan beni yedirmez. Onun elmas kartıyım ben. Olurda bir gün benden nefret etse bile onu harcayacak güce sahibim. Seninle Ahmet amca ile herkesle alay ediyorum hiç biriniz anlamadınız mı daha olayı?"
Kahkahayı bastım.
"Benim bir tarafım delidir Özgür. Sen beni harcayana kadar ben seni bitirmiş olurum. Herkesin açığını biliyorum."
Kaşını kaldırıp gözleriyle alay etti.
"Nereden biliyorsun Ayza?"
"Açıklarını ben oluşturuyorum." dedim gülümseyerek.
Alaylı ifadesini merak esir almış olacak ki devam etmemi bekledi.
"Karan'ın da açığını biliyorum elbette. Hatta sizin Karan'ın projesine erişmek için bu kadar olayı çıkarttığınızı da."
Özgür yutkunur gibi oldu.
"Böyle saçmalıkları nasıl uyduruyorsun Ayza?"
Gülümsedim.
"Seni bu filmin sonunda öldürmeyi de uyduruyor olayım çünkü senin adına mutlu bitmeyebilir."