Son Hissiyat ♣️

Bölüm 5

Geçmişe dönemeyeceğimizi biliyorduk ama geçmişten ders alabileceğimizi düşünemiyorduk. İşte bizi güçsüz kılmaya çalışan şey buydu. Geçmişten ibret almayanlar ya geçmişe mahkum edilmeliydi ya da gelecekte aynı şeyleri yaşamalıydı. Ya da yaşananın türevlerini...

∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆

Banyo kapısını açmamla yüzüme sert bir sopayı yemem bir oldu...

Sopa o kadar sert vurulmuştu ve o kadar beklenmeyen anda gelmişti ki ne kendimi savunabilmiştim ne de kapıyı geri örtebilmiştim. Üstelik zonklayan başım ve burnumdan gelen kan kalkmamı engelliyordu. Şu saniyeden sonra yiyip yiyebileceğim diğer darbe ya bayılmamı sağlardı ya da ölmemi.
"Kalk ayağa aptal, bu kadar hızlı mı pes ediyorsun, Karan seni hiç iyi eğitememiş. Acınası haldesin ve tek bir darbemde ölürsün."
Zaten kafama yediğim darbe yetmiyormuş gibi birde karşı argüman sunacağım tuttu ve:
"Nereden vuracağına bağlı olarak değişir. Kafamdan vursan bile ölmem ihtimale bağlı olur."
Bu söylediğime öyle bir kahkaha attı ki kafamı kaldırmak zorunda hissettim. Bu da çok fazla acı verici oldu. Maskesi vardı ve yüzünü seçemiyordum. Şu anı dışarıdan izleyen birisi olsam kesinlikle yerdeki kıza acırdım.
"Seni öldürmek amacım değil. Zaten daha sonra hep birlikte olacağız. Karan araya girmediği sürece."
Bu durumda bu adam ya Özgür'ün adamıydı ya da başka bir düşmandı. Başka bir düşman olması korkutucuydu ama Özgür'ün adamı olması çok daha korkutucu bir seçenekti. İhtimallere takılma Ayza, ihtimaller seni hep kötüye sürükler. Daha kötüsü var mıydı?
"Kimin adamısın bilmiyorum ama eğer olurda ikinciye karşılaşırsak yer değiştirme yapacağız. Şu an güçsüz olmam, hep güçsüz olacağım anlamına gelmez. Sonsuza kadar birlikteliği de ancak cehennemde yaşarız."
"Seni bekliyor olacağım hem cehennemde hem de dibinde.'
Bunu dedikten sonra gözüm anlık yere damlayan kanıma döndü. Sanırım kafam da yarılmıştı. İkinci kez kafamı kaldıramadan ikinci darbeyi yiyip tamamen karanlık olan evreni selamladım...

∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆

Mevlütüne katılmama bile izin verilmeyen babamın cenazesinden sakince ayrıldım. Benim arabam burada değildi ama babamın arabası hâlâ buradaydı. Garaja doğru ilerledikten sonra asılı olan anahtarı aldım. Arabaya binip ne yapsam diye düşündüm ve aklıma Onur'un beni götürdüğü yer geldi. Arabayı sanırım olması gerekenden hızlı sürüyordum ki kazadan kılpayı döndüm. Sakinliğim ile hareketlerim arasındaki ters orantı dışarıdan bana bakan yabancı bir göz için ürkütücü olabilirdi elbette ama benim buna karşı yapabileceğim hiçbir şey yoktu. Gelmem gereken konuma geldiğimde arabayı durdurdum ve altımdaki Antalya'ya selam verdim. Konsoldaki sigara gözüme çarpınca bir anlık bir titreme yaşadım ve sigaraya uzandım. Sigarayı alıp arabadan indikten sonra burayı ilk kez inceleme gereği duymuştum.
Antalya'nın en bilinmeyen yeri olmaya aday olan bu yer gerçekten de birisi ile yalnız kalmak için, kendinizi parçalamak için mükemmel bir yerdi. Ben ikinci seçeneği uygulamak istemiştim ve ayaklarımı sarkıtmanın çok tehlikeli ve muhtemel yasak olduğu bir yerden sarkıtmaya başladım. İlk kez olmasa bile daha önce bir iki kez içmişliğim olan sigara paketini açtım ve içinde iki sigara kaldığını gördüm.
Babama ait iki sigara parçası...
Sigaralardan birisini alıp yaktım ve ağzıma götürdüm. Bir anlık boğazım yanınca öksürdüm ama kalanı da içmeyi ihmal etmedim. Daha sonra biraz gerilemek için bacaklarımı geri çektim ve havanın kararmasini beklemeye başladım.
Hava karardığında ise yere uzandım ve gökyüzünü izlemeye başladım. Bu andaydım ama neden her şey kesitler halindeydi?
Birden nefesim kesilir gibi oldu oturur konuma geldim ama midemde dayanılmaz bir acı ile bulantı başladı. Babamın sesini duyunca korkuyla gerindim
"Baba, burada mısın? Sana sarılmaya ihtiyacım var."
"Baba nefes alamıyorum."
"Ölmediğini biliyorum baba. Neden kendini bana göstermiyorsun?"
"Gerekirse asla yazılım okumam sadece doktor olmaya çalışırım. Seni kurtarabilirim eğer dönersen."
"BABA ARTIK BU GERÇEKLİĞE DAYANAMIYORUM!"
"O halde kızım, sen de kendi gerçekliğini yarat..."