Son Hissiyat ♣️

Bölüm 16

Aşklarım merhabaa. Yeni bölümü tatile gitmeden önceki gece atıyorum. Yarın uçağım var tatilde sahil kenarında bol bol yükseleceğimiz anlar olacağına emin olabilirsiniz. Yani bu kısa süreçte hem Ayza hem ben projelere ve Fransızca kursuna biraz ara vermeliyiz gibi duruyor.❤🖤

Bitkiler de, kuşlar da, böcekler de, çocuklar da neşeliydi. Fakat insanlar, büyük, yetişkin insanlar, kendilerini ve birbirlerini aldatmaktan vazgeçmiyorlardı.

Bir kahkaha sesi duydum içeriden.
"Özgür oğlum, boynun morluk içinde. Hiç buna izin vermezdin. Gidip de sen aşık olma aşık edeceğim diye?"

Çok fazla derinlikte bir kahkaha duydum.
Zihnimden mi gelmişti?
Allah'ım Özgür böyle düşmanca nasıl gülebilirdi?

"Ya aşık olsun, bilgileri versin. Söz veriyorum ben öldüreceğim onu."

Sessizlik...

◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇

Odamda oturmuş telefonumdan oyun oynuyordum.
Hiçbir şey duymamış gibi davranıyordum.
Hemde kendime...

Oynadığım online oyunlardan birindeyken peşimde olan bir karaktere takıldı gözlerim.
Emir'in seneler önceki oluşturduğu oyun karakteri...
Kalbime giren acıyı dindirebilmek için karakterden uzağa koştum.
Hâlâ peşimden geliyordu.

Bir süre nereye gidersem oraya geldi karakter ve beni koruyup durdu.
Neden acıma tuz basıyorsun aptal karakter?
Oyunun ilerlemesinin biraz üstüne arkamı dönüp sinirle mesaj attım.
"Neden beni takip ediyorsun?"
Karakter cevap vermeyip el salladı.
"Lütfen beni takip etme."
Karakter tekrar el salladı.
"Lütfen..."
"Seni takip etmezsem kim korur?"
Şaşkınlıkla atılan mesaja baktım.
"Ne demek oluyor bu?"
Karakter el salladı tekrar ve tekrar.
"Emir?"
El sallamayı bırakan karakter yerinde bir putmuş gibi durmaya başladı.
"Seni çok özlüyorum. Eğer sensen sana çok ihtiyacım var. Lütfen beni bul. Seni çok seviyorum. Her şeyden daha çok. Biliyorum buluşamadan öleceğim ama sen yine de mahrum bırakma beni kendinden. Lütfen beni kurtar."
Karakter oyundan çıkınca ben de çıktım oyundan ve telefonu yatağa fırlatıp ağlamaya başladım.
Sonrasında zaten uyuyakalmıştım.

♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♡♡♡♡♡♡♡♡♡

Gözlerimi açtım umutsuzca.
İleriden çığlık sesleri geliyordu.
"Orada kimse var mı?" diye seslendim karanlığın ortasında ayağa kalkmaya çalışırken.
"Abla?"
Emir'in sesinin gelmesi üzerine koşar adım karanlığın içerisinde dolanmaya başladım.
"Emir, neredesin?"
"Babamı arıyorum abla."
Hıçkırık koptu ağzımdan.
"Birlikte arayalım,neredesin?"
"Hayır abla sadece birimiz gidebiliriz."
Ağlarken Emir'i arıyor ona ulaşmak için kendimi yırtıyordum.
"Tamam o zaman ben tek giderim. Sen dön."
Uzakta gördüğüm siluet el sallayınca ona koşmaya başladım bu sefer de.
"Babamı görüyorum abla."
Çığlık koptu ağzımdan.
"Emir sakın gitme. Babama sakın gitme."
Sakince bir ses duyuldu ardımdan.
"Ona sen gidiyorsun abla..."