Lost Soul (GxG) [Completed]

Chapter 32

Lynn's POV

Days and weeks passed and palala nang palala naman si Johan.

I don't know what's wrong with her. I don't know what's going on anymore.

Nagiging mainitin ang ulo niya at madalas na galit. Yung mga simpleng bagay ay pinapalaki niya. Hindi ko alam kung anong nangyayari sa kanya o kung may nagawa ba ako kaya siya nagkakaganyan.

Hindi din ako makahanap ng tyempo para kausapin siya dahil tambak ang school works ko kaya nakaka-frustrate din.

Napabuntong hininga ako dahil sa mga naiisip ko.

I feel so stressed right now.

"Okay ka lang ba Pres?" Joy worriedly asked.

I almost forgot na may mga kasama pala ako dito. "Actually, no. Andaming gawain dito sa school and then dumagdag pa si Johan."

"Ano bang nangyari?" Tanong ulit niya so I decided to tell her nalang dahil kailangan ko talagang may mapagsabihan ng mga frustrations ko.

"Ohh I see. Baka may dalaw lang Pres" Napakunot ang noo ko sa sinabi niya. Paano magkakaroon ng mens si Johan eh wala naman siyang female private part?

"No. Almost a month na siyang nagiging ganito eh." Napahawak siya sa baba niya at tila ba parang nag-iisip.

"Alam ko na! Baka may pinagdadaanan lang yung tao or di kaya family problems?" Well...That might be the case too.

"Kung yun nga, eh ba't ayaw niyang sabihin sa'kin? Girlfriend niya ako and I think I deserve to know naman diba? Malay mo may maitulong ako."

"Alam mo kase Lynn, hindi lahat ng tao gustong ipagsabi yung mga problema at pangyayari sa buhay nila. Yung iba mas gustong sarilihin yung problema nila imbes na manghingi ng tulong sa iba dahil mas nasanay silang harapin ang problema ng mag-isa. And sabihin nalang natin na may family problem nga sila, ano naman ang maitutulong mo?"

Napaisip ako sa sinabi niya. She has a point.

I remembered the time na kakakilala ko palang kay Johan. She's often by herself.
Ako lang yung madalas na lumapit sa kanya.

I never knew what's running through her mind and it's scary.

"Also, kung family matter man yung problema niya, I don't think you should meddle with it. Let them solve it as a family and intindihin mo nalang si Claire for the mean time." Dagdag niya tsaka tinapik ang balikat ko.

"Salamat." She smiled and then gave me a hug.

————————————————————

Claire's POV

"Finally! Dumating ka din. Kala ko di kana sisipot eh"

"Sabi mo kase tutulungan mo ako sa research ko diba? Sayang naman yung offer" Natatawang inirapan niya ako tsaka kami pumasok sa unit niya.

"Kumain kana ba?"

"Oo tapos na."

"Good. Sige handa mo muna yung mga gagamitin mo. Kunin ko muna yung laptop sa kwarto." Sabi niya at umalis na sa harapan ko.

Di ko alam kung anong nakain niya at biglang naisipang tulungan ako. Hindi na ako tumanggi dahil alam kong matalino talaga siya. Sayang ang opportunity.