Unicode
" Hello... Taehyung ပြော..."
" ခင်ဗျား အားရဲ့လား..."
" ရပါတယ် ပြောပါဗျာ..."
" Jin Hyung က ကျွန်တော်ဖုန်းဆက်တာ မကိုင်
ဘူး... သွားတွေ့လို့လဲမရဘူး... ဟိုရက်က ဘာတွေ
ဖြစ်လဲ ဘယ်သူမှ မေးလို့မရဘူး..."
Taehyung ရဲ့ စိတ်ပူပန်တဲ့ မေးခွန်းတွေမှာ Namjoon သက်ပြင်းချမိသည်။ Elite သူဌေးကြီး
ပြောသွားတာ ပြန်ပြောရင်း အဖေ နဲ့ Jin Hyung
က စိတ်တိုသွားတာပြန်ပြောမိသည်။
" ဟာ... အဖေကလဲဗျာ... သူစီစဥ်ပေးမယ်ဆိုပြီး..."
" Jinnie က သူ့ ဦးလေးကိုပါစော်ကားခံရလို့ စိတ်
ဆိုးနေတာဖြစ်မယ်... မိသားစုက ဂုဏ်မယူရရင်နေ
သိက္ခာတော့ မကျစေရဘူးဆိုတဲ့မာန်နဲ့ သူရှင်သန်
နေတာဆိုတော့ သူနဲနဲ စိတ်ထိခိုက်သွားပုံပဲ...
ခဏ စောင့်လိုက်ပါ... အဆင်ပြေသွားမှာပါ..."
" အေးဗျာ... ဆု တောင်းနေရတာပဲ..."
Kim Taehyung ဖုန်းချသွားမှ Namjoon သက်ပြင်းချလိုက်သည်။ Jin Hyung တို့ အဆင်ပြေမှဖြစ်မယ်... မဟုတ်ရင် ညီအကိုနှစ်ယောက်က နှလုံးသားဒဏ်ရာကိုယ်စီနဲ့ ရှင်သန်ရမဲ့ အဖြစ်မျိုး....
......................
" Kim Seokjin... Kim Seokjin... ခင်ဗျား ဒီမှာ
ရှိတာ ကျွန်တော်သိတယ်.... အခုထွက်ခဲ့..."
Taehyung အသံကြောင့် Namjoon နဲ့အတူ အဖိုးအခန်းမှာ စကားပြောနေတဲ့ Jin Hyung မျက်နှာ ပျက်သွားသည်။ အချစ်နဲ့မာနကြား ဒွိဟဖြစ်နေတဲ့သူ။
" Kim Taehyung... မင်းသူများရပ်ကွက်မှာ လာ
ဆူညံနေတာနော်... "
အိမ်ရှေ့ ဧည့်ခန်းကနေ ဝုန်းဒိုင်းကျဲကာထွက်ရင်း ပြောဆိုသွားသော အဖေ...
" Namjoon သွား...သွား ဦးလေးကို သွားကူ...
Taehyung က စိတ်မြန်လက်မြန်ရယ်... "
အမြန်ပြေးထွက်ရင်း အိမ်ခြံဝန်းရှေ့ရောက်တော့ Namjoon အံ့ဩငြိမ်သက်သွားသည်။ Kim Taehyung ရယ် ခြံဝင်းအပြင်ကနေ အဖေ့ရှေ့ ဒူး ထောက်ရင်း တောင်းပန်နေတာ အဖေတောင် ဆွံ့အသွားသည်။
" ကျွန်တော် ဒီလိုတောင်းပန်ပါတယ် ဦးလေးရယ်...
Jin Hyung မရှိရင် ကျွန်တော် သေမှာမို့...."
