Unicode
Namjoon အစည်းအဝေးခန်းမှ ရုံးခန်းသို့ မြန်မြန်ပြန်ခဲ့သည်။
" သူဌေးလေး... သူဌေးလေး Kim Seokjin ရောက်
နေတယ်..."
" အင်း message ရထားတယ်... ဒီစာရင်းလေး
နည်းနည်းစစ်နှင့်... ခဏနေ လူစုမယ်.."
" ဟုတ်ကဲ့ "
သူ အခန်းထဲဝင်လိုက်တော့ Jin Hyung က ဆိုဖာ ပေါ်မှာ စိတ်ညစ်ညူးပုံနဲ့ ငူငူကြီးထိုင်နေသည်။
" ဟာ Hyung... ဘယ်လိုဖြစ်လာတာလဲ..."
" နေ့ခင်းက Taehyung နဲ့အပြင်မှာ ထမင်းသွားစား
တာ Taehyung အဖေနဲ့ဆုံလာတယ်... ငါ့ကို
ကြည့်သွားတာ ကြောက်စရာကြီး... Taehyung က
တော့ ဒီနေ့ ငါတို့အကြောင်း ပြောလိုက်တော့မယ်တဲ့၊
အဲ့ဒါ ဦးလေးကိုပြောမလို့... "
" အဖေ့ကို ခဏစောင့်လိုက်လေ Hyung...
Taehyung အဖေ သိသွားရင် ကိုယ်တွေဘက်
ကလဲ အလိုက်တသင့်ဖြစ်အောင် ပြင်ဆင်ရမှာ..."
Jin Hyung ကိုနှစ်သိမ့်ရင်း Namjoon
လူခေါ်ဘဲလ်ကို နှိပ်လိုက်သည်။
" Hyung အပူလား အအေးလား..."
" ရင်ပူနေတာ... အအေးပဲပေး... "
ဝင်လာတဲ့ မန်နေဂျာကို အအေးစီစဉ်ခိုင်းပြီး ဥက္ကဌကြီး
ပြန်ရောက်ရင် အသိပေးဖို့ လှမ်းပြောရန် မှာရသည် ။
Jin Hyung ကတော့ စကားပင်မဆိုနိုင်တော့..။
" Hyung ဒီမှာပဲ အအေးသောက်ရင်း ခဏစောင့်..
ကျွန်တော့်အဖွဲ့ ကို အလုပ်လုပ်စရာသွားပေးလိုက်ဦး
မယ်... Hyung ဦးလေးခေါ်ရင် လိုက်ခဲ့လို့ရအောင်"
အသံမထွက်နိုင်တော့တဲ့ Jin Hyung က ခေါင်းသာညိမ့်ပြလေရဲ့.....
............................
Namjoon အဖေ့ရုံးခန်းတံခါးကို ဖွင့်လိုက်တာနဲ့
Jin Hyung က အထဲပြေးဝင်ပြီး အဖေ့ကိုဖက်ကာ
ငိုသည်။ အဖေ့ကိုချွဲတတ်လိုက်တာ တစ်ခါတစ်လေ
သူက သားအရင်း ကိုယ်ကတူအလား... ကိုယ်ကတော့
အဖေနဲ့ စကားမပြောတဲ့ ကာလတွေလဲရှိရဲ့... မိဘတွေ
အကြိုက် ဘယ်လောက်လိမ္မာလိမ္မာ ပြန်မပြောနားမ
ထောင် ဂျစ်ကန်ကန်ကောင်...
" ဦးလေး... ကျွန်တော်ကြောက်တယ်... "
" ဘာမှဖြင့် မဖြစ်သေးဘူး... ဘာကိုကြောက်တာလဲ
ငါ့သားရယ်..."
