Unicode
" တူ.....တူ.....တူ..."
ဖုန်းသံကြောင့် Hoseok အိပ်ရာမှ လန့်နိုးလာသည်။
" Hello...
သြော် ဦး... ဟုတ်လား.....
ကျွန်တော် အခုလာခဲ့မယ်...ဟုတ် ..."
သူ အိပ်ခန်းထဲမှ ထွက်တော့ အမေကထမင်းစားပွဲမှာ..။
" အမေ ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲ..
သားကိုနိုးလိုက်တာ မဟုတ်ဘူး... "
" သား ညက အိမ်ပြန်ရောက်တာ နောက်ကျလို့
အမေ မနိုးတာ...
လာ... မျက်နှာသစ်ပြီး မနက်စာစား...
အမေ စားပြီး ဆေးသောက်လိုက်ပြီ..."
နာရီကြည့်တော့ ၈ နာရီ...သူ အမေ့ ဘေးမှာဝင်ထိုင်
လိုက်သည်..။
" ကျွန်တော့်ကို အိမ်ပွဲစားဦးလေး ဖုန်းဆက်တယ်..
မနက်စာ စားပြီး ခဏသွားလိုက်ဦးမယ်.. "
အမေ ဘာမှပြန်မပြောပေမယ့် စိတ်ကောင်းပုံမရ..။
" အဆင်ပြေပြေ မပြေပြေ ဒီနေ့ ဆေးရုံ သွားရမှာ
နော်... သားပြန်လာမှ နေ့လည်စာချက်ပြီး အတူတူ
စားမယ်.."
" နေ့လည်စာ စားပြီးမှ ဆေးရုံသွားရမှာမှတ်လား..
အမေ အထုပ်အပိုးတွေ ပြင်ထားနှင့်မယ်.."
" တစ်ည နှစ်ည ပဲဟာ အများကြီးမလုပ်နဲ့နော်..."
သူစားသောက်ပြီး အိမ်ပွဲစားဆီထွက်ခဲ့လိုက်သည်..။
သူ့ရှေ့မှာ အမေ ဟန်ဆောင်နေတာ သူသိသည်။ နာကျင်နေပေမဲ့ ဘာမှ မဖြစ်သယောင်.... ။
" လာ.. ကောင်လေး.. ထိုင်..."
ပွဲစားဦးလေးကြီး က Hoseok ကိုနေရာပေးရင်း ဖိုင်တတွဲကို ဆွဲထုတ်လာသည်။
" မင်း အလုပ်နဲ့ နီးတဲ့နေရာက အိမ်ကျဥ်းတယ်..
စျေးက မှန်းတဲ့အတိုင်း..
ကျယ်တဲ့အိမ်က နဲနဲဝေးပြီးတော့ ငွေပိုသုံးရမှာ.. "
" ကျဥ်းတဲ့အိမ်က အခန်းဖွဲ့စည်းပုံလေး ပြပါဦး ..."
" အိပ်ခန်း တစ်ခန်းတော့ ပါတယ်.. အိမ်ရှင်က အိမ်
အပ်ရင်းသော့ပေးခဲ့တယ်...မင်း သွားကြည့်ချင်ရင်
သော့ပေးလိုက်မယ်... သူရောမင်းရော မိတ်ဆွေ မို့
ငါတော့ မလိုက်တော့ဘူး... "
