Unicode
" Hoseok.... Hoseok..."
" လာပြီ ဦးလေးငယ်..."
Hoseok ခေါက်ပြီးအဝတ်တွေ အိတ်တွေထဲ ထည့် နေရာမှ တံခါးထဖွင့်လိုက်သည်..
" နှင်းကျပြီး မှောင်နေတာကို..."
" ငါ့ကို အစ်မက ပဲခေါက်ဆွဲပို့ခိုင်းလို့...ပူတုန်းလေး
စားလိုက်... ဟေ့ကောင် တစ်ယောက်တည်း
အဆင်ပြေရဲ့လား.."
အန်တီမြောင်အွန်း စိတ်ပူတာနည်းနည်း... သူက ပိုပူသလို...
" ပြေတယ် ဦးလေးငယ် ... ဘေးဆိုင်ကလဲ အမြဲလူရှိ
တယ်လေ... "
ပဲခေါက်ဆွဲဘူးလေး စားပွဲပေါ်တင်ကာ တူတစ်စုံလှမ်းယူရင်း သူ ဖြေလိုက်သည်။
" ကျွန်တော် ဗိုက်ဆာနေတာ...အထည်တွေပို့ဖို့ရှိလို့.."
" ဒီလောက် နှင်းတွေအများကြီးကျနေတာ မင်းက
အပြင်ထွက်ဦးမယ်.... ငါအပြန်ဝင်ပို့ပေးမယ်...
လိပ်စာတွေပဲရေးပေး..."
အထုပ်တွေ ဆွဲယူနေတာမို့ မပို့မဖြစ်တဲ့ အထုပ်တွေမှာ
လိပ်စာတွေ ထ ရေးပေးရသည်။ သိသိသာသာ စူထွက်နေတဲ့ဗိုက်ကို ဦးလေးငယ်က လှမ်းကြည့်သည်။
" မင်း အင်္ကျီ ပွပွ တွေရှိရဲ့လား...."
" ဟုတ် ရှိတယ်... ဦးလေးငယ်...Yikyung Hyung
ဝယ်ပေးထားတာ... ၅ စုံတောင်..."
" အေး အေး... ငါ့ အင်္ကျီတွေလဲ ယူခဲ့ဦးမယ်...
အိမ်နေရင်း ဝတ်ရတာပေါ့....
ဒီ၄ထုတ်ပဲလား...အဝတ်ခြင်း မနက်လာမှ ယူခဲ့မယ်..
မင်းလဲ စောစောအိပ်... ငါသွားပြီ.."
ငယ်ငယ်ကတည်းကရင်းနှီးပြီး အဖေဆုံးတော့ကူညီစောင့်ရှောက်ခဲ့တာ အမေဆုံးပြီး ကိုယ့်မှာရုတ်တရက်
ကိုယ်ဝန်ရှိလာတဲ့အခုချိန်ထိ... Hoseok ကံကောင်းခြင်းက အမျိုးမတော်ပေမဲ့ ဂရုစိုက်စောင့်ရှောက်ပေး
နေတဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်ကောင်းရှိတာ... အဝတ်ခြင်းကို
ပိုက်သယ်သွားတဲ့ ဦးလေးငယ်ကို ငေးကြည့်နေမိသည်။
" Hoseok ဘာလုပ်နေတာလဲ... အေးတယ်ကွ...
တံခါးပိတ်....အထဲဝင်ပြီး ပဲခေါက်ဆွဲ မြန်မြန်သွား
စားချေ..."
" ဟုတ်ကဲ့..."
နောက်လှည့်ကြည့်ပြီး လှမ်းအော်တာကြောင့် Hoseok တံခါးပိတ်ပြီး ပဲခေါက်ဆွဲထိုင်စားနေလိုက်
သည်။
