Unicode
တံခါးဖွင့်သံကြောင့် Hoseok အိပ်ရာမှနိုးလာသည်။
Dream bed ဘေးလာရပ်သည်က Haejin တို့ အမေ...
" Hoseok လေး ... ဒီနေ့အလုပ်သွားမယ်ဆို..
၆နာရီခွဲပြီ "
" ဟုတ် ဒေါ်လေး... ကျွန်တော် ရေချိုးပြီး မနက်စာ
သွားဝယ်လိုက်မယ်...အလုပ်က ၈နာရီ မှသွားရမှာ "
Hoseok သွားတိုက်တံယူရင်း မှန်ကြည့်လိုက်တော့
ဓါတ်လှေခါးထဲက အနမ်းတွေ... သူသတိရသင့်တဲ့အရာမှမဟုတ်တာ... ခေါင်းကိုခါယမ်းလိုက်ပြီး မေ့သင့် မေ့ထိုက်တာ မေ့ပစ်ရမယ်လေ... မျက်နှာသစ်ရေချိုးပြီး ထွက်လာတော့ အမေ နိုးနေပြီ...
" အမေ နေကောင်းရဲ့လား... သား မျက်နှာသစ်ပေး
မယ်.."
" ဒေါ်လေး လုပ်ပေးပြီးပြီ...
Yoongi သား ဝင်လာလေ"
ဟ ထားတဲ့ တံခါးဝ ကနေ လှမ်းခေါ်ဖို့ကြိုးစား နေတဲ့
Min Yoongi...
" Duty ထွက်လာတာလား Hyung "
" အင်း... အိမ်အပြန် ချိုင့်တွေဝင်ယူတာ...
ဒေါ်လေး ဟန် သက်သာရဲ့လား... "
Yoongi Hyung က Hoseok ဘေး ဝင်ထိုင်ရင်း
အမေ့ကို နှုတ်ဆက်သည်။ အမေကတော့ ခေါင်းလေးသာ ညိမ့်ပြနိုင်ရှာသည်။
" Hoseok .. Hyung မနက်စာ ဝယ်လာတယ်...
ဒေါ်လေးဟန်ဖို့ ဆန်ပြုတ်... အာ ဧည့်သည် ရှိတာ
လား..."
Lee Yikyung တစ်ယောက် Hoseok ဘေးက Min Yoongi ကိုမြင်တော့ စကားဆက်မပြောနိုင်..
" Hyung ရယ် အားနာစရာကြီး.."
" ရပါတယ်ကွာ... ငါ exercise ထွက်လုပ်ရင်း
Breakfast က အပြင်မှာစားဖြစ်လို့...တကူးတက
လာရတာ မဟုတ်ဘူး..."
Yoongi Hyung က ဘေးကနေ သူ့ကို လက်ကုတ် နေတာမို့ Hoseok မိတ်ဆက်ပေးဖို့ သတိရသွားသည်။ ဖြတ်ကနဲ လှမ်းကြည့်နေတတ်တဲ့ Yikyung Hyung ကိုလည်း သတိထားမိပါရဲ့...
" Hyung ဒါ Min Yoongi တဲ့.. ကျွန်တော့်
အိမ်ရှင်.. Yoongi Hyung ဒါ ကျွန်တော် ပြောနေ
ကျ Lee Yikyung Hyung... ဒီ အဝတ်အစား
တွေရဲ့ပိုင်ရှင်... "
" မင်းကွာ အဲ့ဒါကြီး ထည့်မပြောနဲ့လေကွာ...
ဟုတ် Lee Yikyung ပါ.. တွေ့ရတာဝမ်းသာပါ
တယ် "
