Unicode
" သူဌေး ... ဥက္ကဋ္ဌကြီးက အခုလာခဲ့ပါဦးတဲ့... "
" ဟုတ် လာပြီ မန်နေဂျာ မွန်း..."
Namjoon ဖတ်လက်စ စာတွဲကို ချပြီး အဖေ့ရုံးခန်းသို့ ဦးတည်လိုက်သည်။ မနေ့ည ပြန်ရောက်ကတည်း
က မျက်နှာခပ်တင်းတင်းနဲ့ အမေ့ကိုကြောက်ပြီး အဖိုးနားမှာပဲ ကပ်နေတဲ့ကောင်လေးကို ခုထိ မျက်နှာလေးတောင် မတွေ့ရသေး... စောစောပြန်ပြီး ကိုယ်ပါအဖိုးအခန်းထဲလိုက်ဝင်နေမလို့ကို အဖေကတော့လုပ်ပြီ...။
" လာ Namjoon... ငါ Yikyung နဲ့ ဖုန်းပြောထား
တယ်... ခဏနေ ပွဲစားသူဌေးတို့ဆီ သွားရအောင်..."
" ဗျာ..."
" မြန်မြန် စီစဉ်မလားလို့...မင်း အဆင်မပြေရင်လည်း"
" အာ...မဟုတ်ဘူး... ကျွန်တော်လဲ ဘာကစ စီစဉ်ရ
မှန်းမသိလို့.."
ဟုတ်တယ်လေ... ပထမတစ်ကြိမ်တုန်းက အဖေတို့အကုန်ပြင်ဆင်ထားတဲ့ပွဲမှာ Namjoon က ဝင်ထိုင်လိုက်ရုံ...။
" မင်း အမေဘာမှကူမှာမဟုတ်ဘူး... အဲတော့ အရင်
လို အချောင်ခိုလို့ရမယ်မထင်နဲ့... ပွဲစားကြီးတို့
အဆင်ပြေမယ့် အတိုင်းအတာကိုပဲသွားနော်...
Hoseok လေးကို စောင့်ရှောက်ပေးထားတာပဲ
ကျေးဇူးကြီးနေပြီ... နေပါဦး... ဒီမင်္ဂလာပွဲက လုပ်
ရမှာလား..မလုပ်ရဘူးလား... မင်းကဘာမှကို ဝင်မ
မပြောဘူး..."
" လုပ်မှာလေ... အဖေစီစဉ်သမျှ ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်
လိုက်လုပ်မှာပါဆို..."
" အေး ပြီးရော... လုပ်စရာတွေလက်စသတ်ထား... ၅ခွဲ
လောက် သွားကြမယ်... မင်း ကား ရုံးမှာထားခဲ့လိုက် "
" ဟုတ်..."
ပါးချိုင့်တွေပေါ်အောင်ပြုံးနေမိသည်ထင်... သေချာတာတော့ လူကလေထဲမြောက်နေခဲ့သည်။
..........................................
" သူဌေးကတော် Hoseok လေးကိုသဘောမကျလို့
ကျွန်တော်တို့က စိတ်ပူတာပါ... သူက တစ်ယောက်
တည်းပေမဲ့ ကျွန်တော်တို့ အတူမိသားစုလိုရှိပေးခဲ့
တာဆိုတော့... "
" ဟုတ်... အဲ့ဒါတော့စိတ်မပူနဲ့... ကျွန်တော်တို့
၃ယောက်စလုံး Hoseok လေးကိုကာကွယ်ပေး
မှာပါ... နောက်ပြီး မြေးလေးလဲရှိတော့ အဆင်ပြေ
လာပါလိမ့်မယ်... "
