Whisper of Her Lies (Nayon Series 2)

Kabanata 11

Kabanata 11
Paalam

Nothing can beat this light and wonderful feeling inside my chest. It is something real. No. Maybe... it is the realest of real.

Alam kong lagi kong sinasabi na na-cha-challenge ako sa kanya. Na gusto kong yanigin ang tatag ng prinsipyo niya. Kahit kaonti lang, sapat na sa akin basta alam kong nagkaroon ng epekto sa kanya ang presensya ko.

I was challenged by the indifference in his eyes when he looks at me. My ego was tested by his strong and firm principles. Sa sobrang tatag at tibay no'n, akala ko hindi ko kakayaning tibagin. All I thought I was at my limit trying so bad to shake his ground. At hindi na ipagtataka kung ako man ang mayanig sa sarili kong prinsipyo.

Sanja Lazarte is a freaking femme fatale! A poison to any man's heart. A destruction to their dreams. Iyon ang tingin ng halos lahat sa akin sa dating lungsod na kinalakihan ko. I made myself believe in that, too. Reason why I couldn't reject the insult of Ryleigh's stare months ago. I couldn't stand it. Why the hell would I bear with it?

Ako? Oo, ako! Si Sanja na halos mahal na mahal ng lahat, kayang ignorahin ng isang... simpleng lalaki? Ako na kahit kasinungalingan ang sinasabi, susundin at pakikinggan ng business tycoons?

Siyempre, nainsulto ako. Ego ang nasagi sa akin ng nakakapangmaliit na tinging iyon! And I just seem to neglect his stare, kaya babawi ako.

Totoo, bumawi nga naman ako. Bumawi. Nakakahiyang aminin pero bumawi ako... sa paraang alam kong susuko si Ryleigh sa akin. And I did! I won!

The moment Ryleigh confessed to me that he likes me, I already won the game. I perfectly ruled my own game. But I didn't fully controlled it.

Oo, bumawi ako. Bumawi sa paraang yayanig kay Ryleigh Fidallego. Nakabawi ako. Kaya lang, nakabawi ako sa paraang ako mismo ang traydor sa sarili ko.

He maybe confessed but I also admit that I like him! Hindi man lang nahiya at umamin din na gusto ko siya!

Men would try so hard to pursue me in my old town. In any strategy to win my heart, in all the chances they see as an opportunity to have me. Pero sa huli, walang nanalo. Walang nagtagumpay na paaumin at paibigin ako. Kahit si Iñigo, bigo.

Muntik na tuloy akong matawa habang iniisip ang lahat ng 'yon. Natatawa na rin ng bahagya dahil sa nangyari kanina.

"Morpheus," tawag ko sa aso na kanina pa nakatingin sa akin.

Morpheus waved its tail before he ran towards me. Yumuko ako para abutin siya sabay haplos ng kanyang buhok.

"Why are you still up? It's late," pagkausap ko pa sabay sulyap sa gawing kwarto ni Ryleigh.

Nagpaalam siyang magbibihis. Nasa couch ako, naghihintay, pero nabagot ng kaonti kaya si Morpheus ang pinaglalaanan ko ng atensyon.

Tumahol siya kasabay ng pagbukas ng pinto ng kawarto ni Ryleigh. Tumigil ako sa paghaplos sa aso at umayos ng tayo. I wasn't ready for this. Ryleigh's simple look got me staring at him in awe.

"Nagugutom ka ba? Magluluto ako. Ano'ng gusto mong kainin?" aniya habang palapit sa akin.

I tilted my head a bit to see his view in a different angle. Mas namangha nang napansin ko ang hugis ng kanyang panga pababa sa kanyang leeg.

"Hindi naman ako gutom."

Umangat ang tingin ko sa kanya. Lito niya akong tiningnan na parang nahihiwagaan sa sagot ko. I smiled and tried to suppress my sudden urge to hug him.

Sa sobrang gaan ng pakiramdam ko, ni hindi ko na napansin pa ang hiya sa naging pag-amin. I don't know why or how it happened but I feel comfortable being with him. And this is a foreign feeling for me. To feel at ease and comfortable with someone.