Resim

173 16 15
                                    

Gözler ağlayınca kalpte de ağlar derler. Bu cümlenin doğruluğunu bilmem fakat doğruysa benim kalbim buz tutmuş, taşlaşmıştı. Bazı zamanlar -duygu nöbetlerinde- çalıştığını, burda olduğunu hatırlatıyor sonrasında ise tekrardan taşlaşıyordu. Birçok insanın kalbinin ağlamasını izledim, hiçbirine sesim çıkmadı. Bu beni kötü biri yapar mı bilmiyorum fakat gerçekten onlara karşı da bir şey hissetmiyorum.

Kalbimin ağlamasını isterdim. Kalbimin ağlama krizine girmesini, her şey için ağlayabilmesini isterdim. Acıyabilmesini, merhamet gösterebilmesini veya üzülmesini isterdim.

Hayat birçok insanı susuzlukla veya açlıkla sınadı. Birçok insana fazla merhamet ve acıma duygusu vererek yanlış kararlar aldırdı.

Beni ise bunlardan mahrum bıraktı.

Büyüdükçe daha iyi anlıyorum. Duygularım yüzünden eksik olmadığımın farkına varıyorum.

Aşk, mutluluk veya diğer duyguları yaşamayı elbette isterdim fakat bunları en azından bir süreliğine yapamayacağımı anlayınca üstüne çok fazla gitmeyi bıraktım.

Belki de bu olayı kullanabilirdim.

Lütfen bu düşüncelerin benim olduğumu düşünmeyin.

Bu cümlelerin bir çoğu bana ait olmayan şeyler. Çoğu ona ait olan cümle ve kelimeler...

"Çevrendeki herkes 3 yaşından beri uğraşıyor ama herkes bir yeri atlıyor. Duygusuzluk seni eksik yapmıyor aksine onlardan üstün yapıyor."

"Ne saçmalıyorsun yine?"

Saat gecenin üçünde başladı konuşmaya.

"Bir düşünsene! Merhamet yok, acımak yok. Bir çok insan merhamet ettiği veya acıdığı için kaybediyor. Peki ya sen? En küçük yanlışta herkesi silebilecek durumdasın. Sirius'un eline Peter'ın geçtiği gece... onu öldüremez miydi? Hemen gözünün önündeydi! Onu boğabilirdi, parçalara ayırabilirdi. Ne yaptı? Hiçbirini. Dinlemek istedi, yanlış anlamış olmak için kendine yalvardı. Eski duyguları gecti gözünün önüne. Peter ne yaparsa yapsın eskiden ona kardeş gözüyle bakıyordu ve bunu yapamadı. Peki ya Peter bu ihaneti sana yapmış olsa ve önüne düşse?"

Hiç düşünmeden "Parçalara ayırırdım." dedim acımasızca.

"Yapardın." Dedi tek nefeste.

Ron bana böyle bir ihanet etse öldürürdüm.

Hermione bana böyle bir ihanet etse öldürürdüm.

Harry... bana böyle bir ihanet etse öldürürdüm.

'Üzgünüm kardeşim,' demek isterdim fakat değilim. Eğer ihanet etseydi, düşünmezdim.

Çok kısa bir süre ihanete uğrarsam neler yapabileceğimi düşündüm.

Sonrasında ise düşünmek istemediğimi fark ettim... çok fazla kan ve dehşet.

"Biliyor musun? Şu günüme kadar binlerce insan tanıdım."

Önüme geçerek tam gözümün içine baktı.

"Şu gözler çıkış yolum varmış gibi hissettiriyor. Beni güvende hissettiriyor... sen benden hiçbir zaman bu güveni alamayacaksın fakat ben bu gözlerin her hedefi olduğumda kendimi çok daha güçlü hissedeceğim.

Soğuk elini uzatarak yanağıma yerleştirdi ve tamamen ona bakmamı sağladı.

"Benim çıkış yolum sensin. Gözlerine her baktığımda yapılan tüm acılar gidiyor.. tekrardan o kız çocuğu canlanıyor gözümün önünde. Yardıma muhtaç bir kız çocuğu."

Duygular ve HogwartsHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin