Duygular ve Hogwarts

H̶i̶s̶s̶e̶t̶

Sevdiğim bir yazarın bir sözü vardır. Hayat bazı kelimelerden ibarettir. Sadece 6 kelime hayatına yön verir, hayatını değiştirir.

Oku,
Oku ki farklı dünyalar gör. İnsanlarla konusurken onların dünyalarını göremezsin. Derler ya göz kalbin aynasıdır diye, asıl ayna kelimelerdir. Oku, bir insan ne yazmış olursa olsun oku. İster nefret ettiğin biri olsun, ister çok sevdiğin biri olsun. Oku, Kitaplar aklının hayalinin alamayacağı dünyalar barındırır. İnsan düşünür, cümleyi kafasında kurar ve yazar. Konuşurken böyle değildir. Takılır, düşünme süresi yoktur. Yazarken ise her şey çok farklıdır. Yazar, siler, düzenler, tartar, düşünür. Insanin en saf ve en temiz hali yazdığı yazılardır.

Dinle,
Yalan olduğunu bilsen bile dinle. Şuan en iyi konuşan, en bilgin insan dinlemeyi bilendir. Dinle ki konuşabilesin, Dinle ki anlayabilesin. Saygı duymadan saygı beklemek vardır ya, bir insanı dinlemeden konuşmak da aynısıdır. Sen onu dinlemezken o seni dinlemiyor diye ona kızamazsın. Dinlemek, erdemliktir. Plutarchus ne güzel demiş, değil mi? "Dinlemeyi öğrenirsen, kötü konuşmalardan bile faydalanabilirsin."

Öğren,
Cahil olma, cahille sohbete dahi girme. Dinleyen insan bilir, okuyan insan bilir. Hepsi birbirini taşır, hepsi birbirine yol verir. Tüm taşlar birbirini tamamlar. Bir bina gibi düşünün, bunlar temelleri. Doğduğundan beri insan öğrenmeye ihtiyaç duyar. Yürümeyi öğrenir, konuşmayı öğrenir. Merak duygusunu asla kaybetmez, sorar. Her şeyi sorgular, küçük çocuklar bir şey sorduğu zaman onları susturmayın. Bildiğiniz kadarıyla anlatın, bildiğiniz kadarıyla sorularına yanıt verin. Öğrenmek kadar öğretmekte önemlidir.

Yaz,
Günlük tut. Öğrendiklerini yaz, hepsini bir kenara not et. Derler ya "Söz uçar, yazı kalır" diye. Bir çok büyüğünüzden duymuşsunuzdur bu sözü, ciddiye aldınız mı yoksa duymamazlıktan mı geldiniz bilemem fakat cümlenin doğruluğunu fark edeceğiniz günler yakındır. Ben biraz önce fark ettim, ben yazmaya biraz önce başladım. Her anımı not ettiğim günlüklerim çatı katında tozlanmaya bırakıldı. Yaz ama tekrar okumuyorsan bunun da pek bir önemi yok.

Konuş,
Bildiğini söylemekten çekinme. Haklı olduğun yerde konuş, savun kendini. Haksız olduğun yerde konuş, haksız olduğunu dile getir. Özür dile, affet, ikna et, güldür. Ne güzel değil mi? Öğrenmeden konuşma, Dinlemeden konuşma, Okumadan konuşma.

̶H̶i̶s̶s̶e̶t̶,̶
Gerçekten hisset. Aşkı hisset, sevgiyi hisset, acıyı hisset, öfkeyi hisset. Öğrenmeden de hissedebilirsin, Okumadan da hissedebilirsin, konuşmadan da hissedebilirsin, Yazmadan da hissedebilirsin, Dinlemeden de hissedebilirsin. Hatta biliyor musun? Görmeden de hissedebilirsin, dokunmadan, duymadan, kokusunu bile almadan hissedebilirsin. Hissetmenin önünde engel yoktur, hiçbir şey olmadan da hissedebilirsin. Hani demiştim ya biri olmadan diğeri olmaz, taşlar binayı oluşturur diye. Hissetmek, binanın en alt temelidir. Hissetmeden evi kurabilirsin. Taşları koyarsın, kendine bir ev yaparsın. Peki, hiç temeli olmadan sağlam duran bir ev gördünüz mü? Hiç temeli olmadan güzel duran bir ev gördünüz mü? Temeli yapıldıktan sonra vazgeçilen bir ev olabilir, temel yapılmadan yapılan bir ev olabilir. İkisinin de her zaman bir eksiği olur fakat olamaz diye bir şey yoktur ortada.

Belki zeminlerim yoktu fakat duvarları yeterince sağlam tutmaya çalıştım.

Defterdeki resime kac dakikadır bakıyorum inanın bilmiyorum. Sanki resime bir sey olacakmış gibi sayfaya pek temas etmeyerek temiz bir sayfa açtım. Kurşun kalemi elime alarak boş sayfaya yazmaya başladım.

"Oku, Dinle, Öğren, Yaz, Konuş, ̶H̶i̶s̶s̶e̶t̶.
Dinledim. Platin sarısı saçlı, Mavi gözlü bir çocuktan duyguları dinledim. Güven, Çaresizlik, Sevgi, Acı.
Öğrendim, hepsinin nasıl hissettirdiğini artık biliyorum.
Yazıyorum, unuttuğum zaman Okumak için.
Yeri geldiği zaman konuşacağım çünkü artık biliyorum.
Bilmediğim şeyleri konuşmam, eğer konuşuyorsam korkulması gerekiyor çünkü en ince ayrıntısına kadar araştırmışımdır.
Ben hissetmem. Tek eksiğim bu.