Upside down (voltooid)

Part 12

Jake~

"Hoe gaan we haar in vredesnaam vinden? Madina was ook spoorloos voor weken" Ik knik en pak mijn laptop uit de tas "Ik had al zo een gevoel dat ze vanavond zouden aanvallen. Ik heb daarom een chip achter op haar jurk geplakt. Ik kijk nu of hij er nog is"

Ethan komt naast me staan en we kijken allebei op de laptop. Ik voer de code in en ik kom dan erin. Er staat met grote rode letters *Niet in gebruik* "Shit" Ik zucht en sluit de laptop met een klap.

"Wat betekent het?" Ik kijk Ethan aan "De chip kan de locatie niet vinden. Dat betekent dat het hier kapot is gegaan in de zaal of"

Ethan kijkt me vragend aan "Of wat?" Ik zucht "Of het betekent dat ze haar jurk uit hebben gedaan en het hebben vernietigd" Ethan gaat rechtop staan en kijkt om zich heen "Je zegt nu dus dat een groep psycho's mijn dochter hebben en we helemaal niks kunnen doen?"

Ik schud mijn hoofd en loop naar hem toe "Alles komt goed. We vinden haar. We moeten haar vinden. Daar zorg ik persoonlijk voor" Ik zie Eva dan deze richting op lopen en we stappen beide de auto in. Richting het bureau....

Yara~

Ik kijk bang om me heen en voel de koude lucht langs mijn half naakte lichaam gaan. Mijn tranen zijn niet gestopt met vallen en het verbaasd me dat er nog vocht in me zit. Het lijkt alsof ik hier al dagen zit terwijl het volgensmij maar uren zijn.

Ik kan het niet beseffen. Ik keek altijd naar bad-ass girls die in films werden ontvoerd en ontsnapte omdat hun grote liefde hun kwam redden. Maar wie hou ik voor de gek? Dit is geen film. Ik ben ontvoerd door een stelletje psycho's die me jurk inmiddels kapot hebben gemaakt waardoor ik nu in een halve jurk zit. Vastgebonden aan een fucking stoel die op het punt staat te breken.

Ik hoor de deur open gaan en kijk bang die richting op. Iemand loopt binnen en legt een bord met eten op de grond. Hij loopt mijn richting op en haalt de touw van mijn handen af. Hij haalt het propje uit mijn mond en ik kijk hem bang aan.

"Je eten"

Hij loopt dan weer weg zonder iets te zeggen en ik buk naar het eten dat ik heb gekregen. Een broodje kaas en een glas water. Alles is beter dan niets toch?

~

Er gaat opeens een fel licht aan en ik sluit mijn ogen pijnlijk. Er loopt weer iemand de kamer binnen met een stoel in zijn handen. De stoel word voor me neergezet en de man gaat op de stoel zitten. Hij trekt zijn bivakmuts uit en ik zie een oudere man zitten.

Ik voel dat ik begin te trillen en hij leunt naar achter "Ze hebben gelijk" Ik kijk hem bang aan en hij grijnst "Je bent knapper dan je moeder" Mijn ogen worden groter en hij grinnikt "Toen ze vertelde dat je moeder een dochter had was ik in shock. Ik had nooit gedacht dat ze ooit kinderen met die flikker zou kunnen hebben"

Hij leunt naar voren en kijkt me diep in mijn ogen aan "Hmm mooie ogen. Alleen niet hetzelfde als die van je moeder" Ik voel mijn onderlip trillen "H..hoe ken je haar?" Er vormt weer zo een vieze grijns op zijn gezicht en hij leunt weer naar achter.

"Ik was dol op je moeder. Ik zag haar vaak op straat lopen en wilde het altijd al proberen totdat ik erachter kwam dat ze met je vader was getrouwd. Maar ik kon haar nooit vergeten"

"Ik nam haar mee. Precies op deze plek nam ze haar eigen laatste adem. De rest was allemaal kunstmatig in het ziekenhuis. Ik had veel respect voor haar maak je geen zorgen. Ik heb haar als een prinses behandeld dus ik heb haar ook niet aangeraakt"

Ik zie hem naar mijn inkijk kijken en ik schuif de stoel naar achter. Hij lacht en ik voel de tranen naar beneden stromen "J..je hebt haar vermoord. Hoe?" "De politie kwam. Ik gaf haar een klap op haar hoofd die toch iets te hard was. Ze viel ter plekke neer. Van een paar mannen heb ik gehoord dat ze een hersenbloeding had"

"Hield je van haar?" Hij grinnikt en kijkt naar buiten "Ze was de enige voor mij" Voor ik het weet ligt mijn spuug op zijn gezicht en kijk ik hem vies aan. Ik trap hem van zijn stoel af en geef hem een harde stoot tegen zijn neus.

De deur gaat dan open en ik word naar achter getrokken door twee mannen "JIJ VIEZERIK HEBT MIJN MOEDER VERMOORD" Ik word tegen de muur aangedrukt en ik ruik dezelfde sterke geur als in het busje. Mijn ogen sluiten daarna direct en ik val weer in een diepe slaap.....