Upside down (voltooid)

Part 23

De liftdeuren gaan open en het grote kantoor waar ik veel tijd in heb besteed komt tevoorschijn. Ik hoor dan lachende mensen en loop voorzichtig naar binnen. Ik zie Ilay en een dame. Ze plagen elkaar en het ziet er naar uit dat ze lol hebben.

Ik klop dan op de muur en ze kijken beide mijn kant op. Als Ilay me herkent gaat hij recht staan en kijkt hij me verbaasd aan "Yara?" Ik glimlach en knik "Long time no see" Ik kijk dan naar de dame die ons verbaasd aan kijkt. Ik glimlach naar haar "Ik ben Yara. Een oude vriendin" Ze glimlacht terug "Liyanna" "Mooie naam" "Dankjewel"

Ik kijk dan weer naar Ilay "Mijn vader vertelde over je huwelijk. Ik ben blij voor je" Hij knikt en gaat zitten "Ik heb niks van hem over jou gehoord" Ik knik "Het gaat niet echt goed tussen ons" "Vind je het gek?" Ik haal mijn schouders op "Ik had verwacht da hij het op zijn minst zou begrijpen. Maar ja, je kent me vader"

"Yara, Je bent bijna 4 jaar lang van de aardbodem verdwenen. Hij dacht dat je dood was" Ik knik "I know, I know maar ik snap het probleem niet. Ik ben hier nu toch?" Ilay zucht en gaat zitten. "Ik ga even koffie halen" We kijken naar Liyanna en we knikken beide. Liyanna loopt dan de lift in en ik ga op de bank zitten.

Ilay kijkt me daarna aan "Hoe is het getrouwde leventje?" Hij knikt "Nieuw maar leuk" Ik glimlach "Ze lijkt me aardig" "Is ze ook" Ik knik dan ongemakkelijk en speel met mijn nagels.

"Ik was je achterna gegaan"

Ik kijk hem vragend aan en hij knikt "Ik heb je gezien op dat eiland. Of tenminste je was op het water. Je stond op een plankje en tegenover je stond een oudere man. Je lach was zo zuiver. Ik wist dat je daar gelukkiger was dan dat je hier was. Ik kon je geluk niet van je ontnemen en ik ben daarom weer terug gegaan"

Mijn ogen worden groter terwijl ik naar hem luister. Ik sta op en hij doet me na. "Ilay, I..Ik wist het niet" Hij knikt "Niemand weet het zelfs mijn vrouw niet" "Je hebt al die tijd niks gezegd?" Hij knikt weer "Ik hield van je Yara. Ik kon het geluk van mijn dierbaarste bezit niet ontnemen" Ik voel tranen in mijn ogen ontstaan.

"Je hield van me?"

Hij glimlacht en loopt naar me toe "Is het verkeerd als ik zeg dat ik nog steeds van je houd?" Hij loopt nog dichter naar me toe en ik zucht. Ik kijk hem aan en knik "Het is heel verkeerd" Hij stopt met lopen "Je hebt gelijk"

"Je bent getrouwd, Ilay. Je bent gelukkig. Laat mij jouw geluk nu niet ontnemen omdat je bij mij wilt zijn. Geloof me, iedereen die in mijn leven komt gaat dood of haat me. Ik wil niet dat jij daar bij hoort"

Hij grinnikt en kijkt me aan "Ik heb je gemist" Ik glimlach "Ik jou ook. Al is dat een wonder" Hij lacht en kijkt me diep in mijn ogen aan "Ik heb je aanwezigheid gemist. Ik heb nooit gedacht dat ik het ooit zou missen maar je wilt niet weten hoe erg ik die grote mond van je wilde horen in de afgelopen jaren"

Ik lach en knik "Ik heb een toernooi. Aankomende weekend" hij knikt "Een karate toernooi. Je mag komen kijken als je wilt" Hij lacht "Jij karate?" Ik grinnik en knik "Dat is ook wat ik dacht toen ik het als eerst deed" "Ik moet je helaas wel teleurstellen. Ik ga met Liyanna op vakantie aankomende weekend. Ik kan er niet bij zijn"

Ik glimlach teleurgesteld en knik "Het maakt niks uit. Je vrouw gaat natuurlijk voor" Hij kijkt me bezorgd aan en ik zet er dan een punt achter.

"Het was fijn om even met je gesproken te hebben na al die jaren. Ik wens je nog veel geluk toe en geniet van je vakantie zou ik zeggen" Hij glimlacht en knikt "Het was ook fijn om jou weer te zien, barbie" Ik grinnik en loop richting de liften. Ik druk op het knopje en loop dan naar binnen als de deuren open gaan.

Ik draai me dan om en zie hem naar me kijken. Hij geeft me een knipoog en de liftdeuren gaan dan dicht. Ik leun overdonderd tegen de muur en zucht......