Upside down (voltooid)

Part 24

Sensei Sasaki kijkt vragend om zich heen en haalt zijn schouders op "Voor jou eerste keer. Voor mij eerste keer. Ik niet weet" Ik moet hard lachen "Zullen we de rest gewoon volgen?" "Jij goed idee" Ik grinnik en ik haak mijn arm om de zijne. We lopen dan samen de zaal in.

Als we binnen zijn kijk ik bewonderend om me heen en glimlach. Mijn droom komt eindelijk uit. Ik mag iets doen waar ik zelf voor gekozen heb. Ik mag de rest van de wereld laten zien dat ik ook een eigen stem heb. Ik kan eindelijk laten zien dat mijn vader niet alles voor me regelt. Dit is iets dat ik zelf heb gedaan. Zonder zijn hulp.

~

"Jou eerste wedstrijd. Jij goed doen" ik knik en hij slaat op mijn schouder. "De deelnemers mogen op de mat komen staan" Ik adem diep in en rustig uit. Ik loop de mat op en kijk het meisje aan. Ze heeft een enorme grijns op haar gezicht en ik word er eerlijk gezegd een beetje bang van.

"Deelnemers klaar?"

We knikken beide "Fight" De scheidsrechter loopt naar achter en ik ga in mijn vechtpositie staan. Het meisje rent naar me toe en ik neem bang een paar stappen naar achter. Ik loop van de mat af en ik hoor veel mensen lachen.

"Terug de mat op"

Ik kijk naar sensei Sasaki en hij knikt. Ik loop dan weer de mat op en het meisje kijkt me lachend aan "Fight" Het meisje rent weer naar me toe en voor ik het zelf door heb lig ik op de grond. Ik voel mijn wang brandden en ik hoor de hele zaal diep inademen. Ik kijk haar verbaasd aan en ik sta op.

Ik loop naar sensei Sasaki toe en hij kijkt me aan "Jij bang. Niet bang zijn. Zij geen balans. Jij concentreren." Ik knik bang en hij legt zijn hand op mijn wang "Niet bang zijn" Ik knik en houd mijn tranen in. Ik draai me weer om en loop de mat weer op.

Het meisje grinnikt "Papa kan je niet redden dit keer" Ik voel dat mijn angst verwangen word door woede en de scheidsrechter neemt weer een stap naar achter "Fight" Ze rent naar me toe en ik ontwijk haar. Ik maak een draai in de lucht en mijn voet komt tegen haar gezicht. Ze valt hard op de grond en ik kijk haar aan.

Ze staat verbaasd op en gaat weer in haar vechtpositie staan "1-1, Fight" Ze valt me weer aan en ik houd haar arm vast. Ik draai het om en vloer haar. Ik geef haar dan een trap in haar buik en ze kruipt in elkaar.

"2-1, Winner"

De scheids gooit mijn arm de lucht in en ik kijk geschrokken naar sensei Sasaki. Hij glimlacht en knikt. Ik kijk blij naar het publiek en verbazingwekkend genoeg zie ik bekende gezichten zitten.

Mijn vader, Nora, Ilay en Liyanna zitten op de tribune. Ik kijk ze geschrokken aan en mijn vader kijkt verbaasd deze kant op. Tuurlijk is hij verbaasd. Hij dacht dat ik nu al huilend op de grond lag, vragend naar hem.

Ik loop dan naar sensei Sasaki toe "Jij nu afleiding. Niet goed dat" Ik knik "Maar het ging goed toch? Ik heb gewonnen" "Dit is eerste. Nog meer komen. Jij kan beter" Ik adem dan goed in en uit. Hij knikt "Heel goed. Ademhaling letten"

"Een groot applaus voor onze titelverdediger. De titel staat nu al voor de vijfde keer op haar naam. Ze is de definitie van een beest en heeft 0 keer verloren. Laat je horen voor ELLANOUR EL MORABET"

Ik draai me geschrokken om en zie haar staan. Ze vangt mijn blik ook op en kijkt me met een woedende blik aan. Mijn ogen worden groter en ze grijnst. Het is haar echt....

Ennn???? Wat vinden jullie er van?