Upside down (voltooid)

Part 15

"Ik moet je waarschuwen voordat we naar binnen lopen" ik kijk mijn vader vragend aan "Waarschuwen voor wat?" Hij zucht en kijkt me aan "De man waar we zo mee gaan praten is hard" "Hard? In welke zin?" "Hij....Hij heeft een enorme ego en houd er niet van om tegen vreemde te praten" "Grotere ego dan jou?" Me vader kijkt me dom aan en ik moet hard lachen.

"Grapjuhhh, Maar vertrouw me maar. Ik kan alles aan. Zelfs een egoïstische oude man" Ik loop het gebouw in en loop verder de balie. De balie medewerkster kijkt me serieus aan "Heeft u een afspraak?" Ik knik "Yara en Ethan smith" Ze zoekt het op en knikt "Mag ik uw ID zien?"

Ze kauwt overdreven op haar kauwgum en ik kijk haar raar aan. Ik pak mijn ID uit mijn handtas en geef het aan haar. Ze kijkt er 1 seconde naar en geeft het dan weer terug "Inez, de bezoekers van Meneer Yildiz zijn er"

Even later komt een een meid van mijn leeftijd onze kant op lopen. Ze steekt haar hand uit "Ik ben Inez, De assistente van meneer Yildiz" Ik neem haar hand aan en glimlach "Ik ben Yara en dit is mijn vader Ethan" Ze glimlacht en we laten elkaars hand los "Jullie mogen met me meelopen"

We volgen haar richting het kantoor wat op de bovenste verdieping ligt. Het is de volledige bovenste verdieping wat ik altijd cool gevonden heb. Mijn vader had vroeger ook altijd zo een kantoor. Als klein kind was ik er dol op. Ik keek altijd met grote ogen uit het raam want je kon heel New York zien.

"Meneer Yildiz, Familie Smith is aanwezig" "Uhu" We lopen de lift uit en zien hem daar zitten achter het bureau. Ik stop direct met lopen en kijk mijn vader geïrriteerd aan "Waarom zijn al jou zakenpartners jonge gasten. Ik had me voorbereid op een oude lul" Fluister ik in zijn oor. "Je was zo zeker van je zelf. Ik dacht dat je alles aan kon"

Ik loop geïrriteerd verder en de man kijkt op "Kon je geen babysitter vinden?" Mijn vader probeert zijn lach in te houden en ik kijk meneertje met opgetrokken wenkbrauw aan "Denk maar goed na over wat je zegt" Hij negeert mij en kijkt naar mijn vader "Zo, Ethan. Wat brengt je hier? Wil je weer geld verdienen samen?"

Mijn vader gaat zitten en leunt naar achter "Ligt eraan" Meneertje Yildiz doet hetzelfde en kijkt mij dan aan "Dit zijn grote mensen zaken. De crèche is op de derde verdieping" "Ja daar ligt je respect ook" Hij trekt zijn wenkbrauw omhoog en ik ga dan ook zitten.

"Had ik niet gehoord dat je binnenkort op pensioen zou gaan?" Mijn vader knikt "Daarom is mijn dochter mee. Zij word jou volgende zakenpartner" "Moet ik met barbie gaan werken? Zij weet niet eens hoe het voelt om zelf geld te verdienen. Haar acryl nagels gaan daarvan kapot"

Ik grijns en laat ze zien "Helaas ben ik daar niet van, mop" Hij kijkt me weer met een mond vol tanden aan en ik zie mijn vader genieten "Heeft je dochter ook een stopknop?" "Helaas is die er vanaf geknipt" Hij kijkt me dom aan en leunt zuchtend naar achter.

"Wat willen jullie nu van mij?" "Ik heb gehoord dat je familie uit chirurgen bestaat, toch?" Hij kijkt me geïrriteerd aan "Heb je onderzoek naar me gedaan barbie?" Ik grijns "Ik moet wel weten met wie ik werk toch? Mop"

"Oke wat wil je nu?" Ik leun naar achter "Yildiz-Smith medical center. We beginnen in New York en gaan zo verder over het heel land en daarna internationaal" Hij krijgt een lichte glimlach op zijn gezicht en knikt. Hij steekt zijn hand naar me uit en ik neem het aan "Fijn om zaken met je te doen, Yara Smith" Ik glimlach "Insgelijks, Mop"

Mijn vader en ik staan dan op. Ik draai me om en loop richting de lift en mijn vader volgt me. Als we beide in de lift staan en de deuren dicht zijn kijkt me vader me aan "Je durft wel he" Ik pak mijn telefoon uit mijn tas "Die gast moet even weten hoe hij tegen me praat want ik maak hem kapot" Ik hoor hem grinniken en hij knikt "De appel valt niet ver van de boom".....