Βρέχει αστέρια

Η πρώτη τους φορά

Κατερίνας POV

Χορεύουμε αργά, με τα χέρια του να έχουν δεθεί γύρω από την μέση μου, ενώ τα δικά μου βρίσκονται στους ώμους του. Τον κοιτάζω και ειλικρινά δεν τον χορταίνω. Ένα σκανταλιάρικο χαμόγελο να παιχνιδίζει στα χείλη του.
«τι;»
Ρωτάω, αντιγράφοντας την έκφραση του.
«δεν μπορώ να το πιστέψω ότι είμαστε παντρεμένοι»
Απαντάει σιγανά, τρίβοντας τρυφερά την μύτη του στην δική μου. Κλείνω τα μάτια, απολαμβάνοντας αυτή την μαγική στιγμή.
«με τον καιρό θα το πιστέψεις»
Τον διαβεβαιώνω, κάνοντας τον να αφήσει ένα μικρό γελάκι.
«μμμ, όταν θα αρχίσουν οι γκρίνιες, ε; όταν θα με κυνηγάς με την παντόφλα για να κάνω δουλειές στο σπίτι, σωστά;»
Ρωτάει πειραχτικά, αφήνοντας μερικά φιλιά στο πρόσωπο μου. Γελάω με την περιγραφή του.
«έχεις λοιπόν την ελπίδα ότι θα σε κυνηγάω με παντόφλα;»
Τραβιέται λίγο, ίσα ίσα για να με κοιτάξει μέσα στα μάτια.
«μη μου πεις ότι υπάρχει χειρότερο από αυτό»
Λέει, δείχνοντας πραγματικά σοκαρισμένος. Γελάω ξανά, ακουμπώντας το μέτωπο μου στο δικό του.
«μην ανησυχείς, θα φανώ επικής μαζί σου»
Αποκρίνομαι σιγανά. Ξεσπάμε και οι δύο σε γέλια αυτή την φορά, με εκείνον να με σφίγγει στην αγκαλιά του.
«τώρα θα σου κάνω μια ερώτηση, και θα μου απαντήσεις σοβαρά!»
Αμέσως τραβιέμαι ώστε να τον ξανά κοιτάξω μέσα στα μάτια.
«είσαι ευτυχισμένη;»
Αφήνω ένα χαμόγελο ανακούφισης να απλωθεί στο πρόσωπο μου. Είναι δυνατόν να μου το ρωτάει αυτό;
«δεν είναι εμφανές;»
Αντιγυρίζω, κοιτάζοντας τον απευθείας μέσα στα μάτια.
«έχω την ανάγκη να το ακούσω από το στόμα σου, Κατερίνα. Είσαι ευτυχισμένη;»
Εφόσον θέλει την επιβεβαίωση, τότε θα την έχει.
«είμαι η πιο ευτυχισμένη γυναίκα του κόσμου»
Λέω σιγανά και μετά αφήνω ένα φιλί στην γωνία του στόματος του. Ένα πλατύ χαμόγελο εμφανίζεται αυτόματα στο πρόσωπο του. Αυτό το χαμόγελο φωτίζει όλο μου τον κόσμο, γιατί από δω και μπρος, ο Αχιλλέας θα είναι το επίκεντρο μου.
«νομίζω πως ήρθε η ώρα να το σκάσουμε»
Τα φρύδια μου ανασηκώνονται από την έκπληξη.
«από τον ίδιο μας τον γάμο;»
«ναι ναι, και πολύ αργήσαμε μάλιστα»
Λέει καθώς κοιτάζει εξεταστικά τριγύρω. Να το σκάσουμε; Σίγουρα θα αρχίσουν να μας ψάχνουν! Νιώθω ήδη τα μάγουλα μου να κοκκινίζουν. Ξαφνικά, ο Αχιλλέας σηκώνει το χέρι του, κάνοντας νόημα στον DJ. Μόλις το τραγούδι αλλάζει σε κάτι πιο κεφάτο, ο Αχιλλέας πιάνει το χέρι μου.
«έλα, φεύγουμε»
Λέει ενώ μπλέκει τα δάχτυλα του με τα δικά μου. Μέσα σε λίγα λεπτά, έχουμε ήδη εξαφανιστεί από το κτίριο.