Unbreak

Chapter ten: The same

Het is al laat in de middag. Ik ben net een paar minuten wakker. Was best laat thuis gekomen. Met knallende koppijn, hinkel ik de keuken in. Afgelopen nacht, heb ik iets te diep in het glaasje gekeken. Jammerend open ik een van de keukenkastjes, opzoek naar paracetamol. Wanneer ik die heb gevonden, vul ik onder de kraan, een glas met water. 'Waar heb jij gezet vannacht.' Geschrokken door de plotselinge stem, draai ik mij om. Christopher loopt de keuken in. 'Gewoon... was met wat vrienden...' Snel stop ik het pilletje in mijn mond. Met wat water slik ik het weg. Hij loopt dichter naar mij toe, 'Je stinkt, naar drank.' Gewetenloos kijkt die naar mij. Verlegen leg ik mijn glas terug op het keukenblad, 'Er was misschien ook drank, ja.' Stijf houdt hij zijn lippen op elkaar. Er komt geen woord uit zijn mond. Voorzichtig maak ik aanstalten om de keuken uit te gaan. 'Pandora,' hij grijpt mijn bovenarm vast. Onzeker kijk ik hem aan. 'Ja?' Hij tilt zijn hoofd een beetje, 'Vraag mij niet om dingen voor je te doen, als je het afwijst. Ik ga je niet nog een keer helpen.' Ruw laat hij mijn bovenarm los, 'Ga douchen. Je stinkt.'

Fris gedoucht loop ik naar de tuin. Ik voel mij al gelijk een stuk beter. De hoofdpijn is ook al flink verminderd. Met een goed gevoel, loop ik naar de ligbedden, waar Christopher is. Hopelijk is die nu iets minder boos op mij. Ik heb zelfs iets leuks aangetrokken voor hem. Een kort geruit lichtroze jurkje, met een oudroze ruw wollenvestje en witte gympen met een dikke zool. Als ik het zelf mag zeggen, vind ik dat ik er best leuk uitzie. 'Hi,' Ik ga op het ligbed naast hem zitten. 'Trek wat anders aan,' zegt hij nadat hij amper een seconde naar mij gekeken heeft.

'Hoezo?' vraag ik een beetje teleurgesteld. Dit is de perfecte outfit voor dit weer. 'Dit is niet hoe ik jou ga meenemen naar de verjaardag.' Mijn gezicht betrekt, over welke verjaardag heeft hij het? 'Adelaide,' verveeld legt hij zijn ogen op mij, 'Trek de groene jurk aan die in je kast hangt.' Hij draait zijn hoofd van mij weg. Nog voor een paar tellen kijk ik hem aan. Het lijkt er niet op dat die nog wat gaat zeggen. Mopperend sta ik op. 'Your wish, is my command,' mompel ik binnensmonds. 'Pandora,' roept hij mij, net op het moment dat ik naar binnen wil lopen, 'Steek je haar op.'

Terwijl ik Christopher aan het uitschelden was in mijn hoofd, heb ik mij omgekleed. Eerlijk is eerlijk, dit is wel een ziek mooie jurk. Ik bekijk mijzelf van alle kanten in de spiegel op mijn kamer. Het heeft een lange groene zijde rok, met een split, tot aan de grond. Van boven is het een kanten zwarte top, in hartvorm. Het is wel een erg onthullende top. Het verbaast mij eigenlijk dat hij mij dit laat dragen. De top heeft geen mouwen en de helft van mijn borsten zijn te zien. Maar goed, hij heeft dit uitgekozen. 'Dat ziet er al een stuk beter uit.' Ik draai mij om. Hij komt mijn kamer ingelopen. 'Dank je,' bedank ik hem blozend. Tevreden gaan zijn ogen over mij heen. 'Je ziet er mooi uit,' hij geeft mij een kleine glimlach. 'Ik heb mijn best gedaan en kijk-' Enthousiast wijs ik naar mijn haar, dat ik heb opgestoken. Weer in een simpele knot met twee hangende plukjes van voren, 'Mijn haar zit ook goed.' Christopher steekt lachend zijn hand uit, 'Kom je, dan komen we niet te laat.'

___

Met chistopher aan de hand, lopen we door het restaurant. Het is het restaurant waar Christopher en ik twee keer hebben gegeten. Dit keer gaan we niet in de kleine ruimte zitten. We worden geleid naar een grote zwarte tafel, waar acht stoelen omheen staan. Er is plek voor acht mensen aan die tafel, maar er is voor zeven mensen gedekt. Mijn ogen vangen die van Adelaide. Gelijk gaat er een blik van afkeuring over mijn lichaam heen. Schrapend schuift ze haar stoel naar achter. Met een haast gemaakte glimlach, loopt ze naar Christopher en mij toe. 'How lovely of you to come.'

'Een begrafenis is nog gezelliger,' hoor ik Christopher geïrriteerd mompelen. Ik moet mij inhouden om niet te lachen. 'Pandora,' ze richt zich op mij. Een diepe zucht verlaat haar lijf, 'Love to see you again,' zegt ze met een bitter gezicht. Ze moet moeite doen om de glimlach op haar gezicht te houden. Eens gelijk, bitch. Christopher loopt naar de tafel toe. Hij schuift een stoel naar achter. Met een plof ga ik op die stoel zitten. Hij komt rechts van mij zitten. Adelaide zit aan het hoofd. Typisch, ze wil natuurlijk iedereen goed in de gaten kunnen houden. Rechts van haat zit een man die ik nog niet eerder heb gezien. Hij lijkt rond haar leeftijd te zijn, is dat haar man?