Unbreak

Chapter twenty-nine: Choices

'Een zaaddonor...' zuchtend laat ik mij tegen het hoofdbord aanvallen, 'Als het zo'n issue voor jou is, dan hoef ik geen kind.' Zachtjes wrijft hij met zijn hand over mijn bovenbeen, 'Zeg dat nou niet.' Mijn ogen gaan een paar keer speurend over hem heen, 'Zou jij dan überhaupt wel houden van dat kind?' Afwachtend blijf ik hem aankijken. Zijn lippen staan strak op elkaar. 'Ben jij dan wel gelukkig?' Vraag ik dan. Voor een paar seconde lijkt hij voor een antwoord te zoeken, 'Je word mijn vrouw, ik wil jou gelukkig zien,' zegt hij met een kleine glimlach. 'Gelukkig...' Een diepe zucht verlaat mijn lichaam, 'En wat nou als je van gedachten veranderd, dat je het over vijf jaar wel wilt?' Christopher haalt zijn hand van mijn lichaam, 'Daar moet je niet op rekenen,' zegt hij mij eerlijk. 'Hou jij van mij?' Hij lacht, 'Ja, Pandora.'

Ik verander mijn positie op bed, ik ga op mijn knieën zitten. 'Waarom wil je dan geen kind met mij! Ik ben niet zoals je ouders, jij bent niet zoals jouw ouders! Waarom kan je dat niet zien!' Christopher blijft rustig, 'Wees realistisch Pandora, wat dacht je van mij toen je mij voor het eerst ontmoette?' Zwijgzaam kijk ik hem aan. Toen ik leerde kennen, was die een heel ander persoon. Een naar persoon. 'Dat is wie ik ben. Je wilt geen kind van mij, Pandora, geloof mij.' Deze man kan mij soms zo boos maken. Waarom is hij zo! Waarom denkt hij het altijd beter te weten. Van sommige dingen heeft hij geen verstand. Hoe kan hij 28 zijn en niet weten hoe liefde werkt! 'Fuck you, Christopher Hamilton!' Boos sta ik op van het bed. 'Dora..' Hij pakt mijn hand vast. Ik trek mij los uit onze aanraking. Ik steek mijn middelvinger naar hem op, terwijl ik de slaapkamer uitloop.

____

Ik draai de muziek van de radio harder. Zuchtend haal ik mijn handen door mijn haar. Ik ben naar een afgelegen plek gereden, automatisch eigenlijk. Het is een plek aan water. Normaal gesproken vind ik water rustgevend, dit keer helpt het niet. Ik ben even er even klaar mee, met alles. Al het gezeik, alle drama. Hiervoor kwam ik niet naar London. Ik plaats mijn hoofd tegen de hoofdsteun. Ik adem diep in en sluit mijn ogen. Ik probeer te focussen op de muziek die ik hoor. Even niet aan Christopher denken en alle shit.
Ik zou alles doen voor die man, maar op dit moment maakt hij mijn hoofd gek. Ik schrik op van het geluid van iemand die op mijn raam tikt. Ik schiet naar voren in mijn stoel. Opgelucht haal ik adem als ik zie wie het is. Naast mijn auto staan een jongen in een zwarte hoodie. Ik druk de knop in op het raam naar beneden te rollen. 'Dora the explorer,' lacht hij. Hij leunt met zijn armen op het nu lege gedeelte van het raam, 'Haven't seen you in a while. Was worried I lost my best client,' grapt hij. Ik schud mijn hoofd, 'Just give it to me, Brandy.'

'Alright, alright. You Dutch people, always straight to the point,' lachend hijst hij zich van de auto. Brandy gaat met zijn hand in zijn schoudertasje die hij diagonaal om zich heeft. Geheimzinnig kijkt hij mij aan, 'Cash first,' hij steekt zijn hand uit. 'Like I wouldn't pay you,' zeg ik rollend met mijn ogen. In mijn zak ga ik opzoek naar geld. Het enige briefje wat ik kan vinden, is 100 pond. 'Here,' ik leg het in zijn hand, 'Keep the change.' Zijn lach op zijn gezicht word groter, 'That's why I like you, always with the big money!' Brandy haalt het zakje uit zijn tasje. Hij leunt weer tegen de auto aan. 'Thank you,' ik pak het zakje vast, maar hij laat niet los, 'Till the next time, babycakes,' hij geeft mij een knipoog. Ik trek het zakje uit zijn hand.

Langzaam rol ik het raam weer dicht. Zuchtend haal ik de sleutel van de auto uit het contact. Moeiteloos open ik het zakje. Haast teleurgesteld in mijzelf, stop ik de sleutel erin. Waarom doe ik dit? Ik zucht diep, het laat mij wel beter voelen. Plots klinkt mijn ringtoon. Ik kijk naar mijn telefoon op die stoel die naast mij ligt. Het is Christopher die mij belt. Ik blijf net zo lang naar het scherm staren, totdat hij ophoudt met bellen. Mijn scherm springt aan en laat zien dat er een gemiste oproep is van hem. Ik zie de foto van Christopher en mij die is genomen op vakantie. Hij houdt mij liefde vol vast. 'Fuck!' Boos sla ik mijn handpalmen tegen het stuur. 'Fuck...' zeg ik zachtjes. Een paar tranen rollen uit mijn ogen. 'Kut...' Ik kijk naar het witte poeder dat op mij is gevallen. Het zakje is op mijn schoot beland. 'Fuck..' Ik grijp naar mijn telefoon. In mijn contacten ga ik opzoek naar zijn nummer. Na een paar keer overgaan, neemt hij op.