Unbreak

Chapter four: Play date

Na een onrustige nacht, kom ik de wenteltrap naar beneden af gelopen. Ashton heeft weer op die nare bank geslapen. Het is maar goed dat ik wegga. Dan heeft hij zijn bed weer terug.

'What the fuck is dit!'

'Ook goeiemorgen, Ash,' gapend loop ik naar hem bij de bar toe. Hij heeft een stapel papieren in zijn hand, dezelfde stapel die ik gisteravond vast had. 'Geef terug, dat is van mij!' Ik probeer het uit zijn hand te grissen, maar hij steekt zijn arm omhoog. Daar kom ik niet bij. 'Ik dacht dat je een grap maakte, toen je over prostitutie begon.' Ik kan niet goed opmaken hoe hij zich nu voelt. Hij laat zijn arm een beetje zakken.

'Ik ben geen hoer!'

'Wat is dit dan!' Hij duwt het contract tegen mij aan, 'Je leent je lichaam uit aan een man!' Geërgerd duw ik zijn hand aan de kant, 'Er is geen seks,' zeg ik op geïrriteerde wijze. Haast teleurgesteld schud hij zijn hoofd, 'Maakt dat het beter?'  Het klinkt als een retorische vraag. Niet per se waar hij antwoordt op wilt. Losjes gooit hij het contract op de bar. 'Je weet mij te vinden, voor wanneer het misgaat.'

'Hoe bedoel je?' Om te voorkomen dat er een afstand tussen ons komt, zet ik een stap dichter naar hem toe, 'Ik blijf hier gewoon werken.' Hij gaat met zijn hand door zijn haar en schud het door elkaar. 'Als jij dit wil doen, dan ga ik je niet tegenhouden.' Opgelucht haal ik adem, 'Dank je.'
'Je beseft je wel dat je geen alcohol mag drinken.'
Nee, dat wist ik niet. Nu weet ik dat wel. Is een leven zonder alcohol te doen? Geen idee.

'Vertrouw jij mij? Niet veel mensen kloppen om drie uur in de nacht aan bij een wild vreemde.' Onverschillig haal ik mijn schouders op, 'Ik weet dat je geen moordenaar bent.' Ashton kijkt over zijn schouder heen. Bedachtzaam krabt hij met zijn wijsvinger over zijn wang. 'Als er iets is, wil je mij dan bellen?' Hij vraagt het zacht, bijna verlegen. Een beetje opgelaten, schraapt hij zijn keel. 'Ja, zonder twijfel,' stel ik hem gerust. 'Mooi, mooi. Heb je nog hulp nodig met pakken?' Stevig schud ik van nee, 'Het meeste heb ik al gepakt.'

De middag breekt bijna aan. In de tussentijd, heb ik de rest van mijn koffer gepakt en het contract ondertekend. Ik deed dat toch wel met een beetje buikpijn. Voornamelijk omdat Ashton het er niet mee eens is. Stiekem denk ik dat als Ashton er enthousiaster over was geweest, ik dat ook was. In ieder geval dat het mij meer zekerheid zou geven. Nu twijfel ik of het wel zo'n goed idee is. 'Heb je alles?' vraagt hij. We staan tegenover elkaar, vlak voor de deur. Waarom voelt dit afscheid een stuk definitiever dan de bedoeling is. Ik knik. Één ding had ik speciaal uit mijn koffer gelaten. 'Hier,' ik hand het hem vierkante doosje van de parfum. Die had ik gister voor hem gekocht, als bedankje. Raadselachtig pakt hij het van mij aan, 'Wat heb je mij gegeven?' Nieuwsgierig haalt hij het inpakpapier er vanaf.

'Gewoon een klein bedankje, voor je hulp.' Met blosjes op mijn wangetjes kijk ik toe hoe hij het uitpakt. Ook al had hij gezegd dat ik hem niet zo vaak hoefde te bedanken, doe ik het toch. 'Nee... dat had je echt niet hoeven doen.' Hij houdt het doosje in zijn hand. 'Jawel, dankjewel. Niet veel mensen zouden mij geholpen hebben.'

'Nah, dit is lief van je, Pandora.' Hij spreidt zijn armen uit. We geven elkaar een knuffel. 'Wees alsjeblieft voorzichtig,' fluistert hij in mijn oor. Knikkend laat ik hem los, 'Het komt goed, echt waar.' Overtuig ik hem, of mijzelf?

Ik pak het handvat van mijn koffer vast. Ashton loopt mee naar de deur en opent die voor mij. Mijn taxi staat al buiten op mij te wachten. We werpen een laatste blik op elkaar. 'Don't be a stranger,' zegt hij gemeend.

_____

Ik ben aangekomen bij Christopher. Hij woont in een vrijstaand huis, in een straat met andere dure huizen. Hij heeft mij een rondleiding door zijn huis gegeven. Het is erg fancy. Het is een groot vierkant wit huis, met een laag zwart dak. Zijn huis bestaat uit vijf verdiepingen.