Chapter twenty one: Snow

142 4 3
                                    

'Two weeks!' Hoor ik Christopher ineens vanuit de keuken roepen. Hij en zijn broer staan daar te praten. Ik zit in de woonkamer een serie te kijken. Over het algemeen bemoei ik mij niet met hun gesprekken. Niet dat ze dat zouden willen. Maar nu ben ik eigenlijk wel nieuwsgierig waar het over gaat. Christopher riep zo absurd, dat ik mij afvraag waarom hij zo verbaast is. Stiekempjes doe ik het geluid van de tv wat zachter, zodat ik beter kan horen wat ze zeggen. 'Aurora and Lachlan decided that they wanted to extend the vacation a bit,' zegt Ambrose. Wat raar dat hij zijn ouders noemt bij de voornaam. Als het een vreemde was zou ik het snappen, alleen is dit geen vreemde, het is zijn broer. Ik buig een beetje voorover op de bank, zodat ik naar de twee heren kan gluren. Ik kan aan Christopher zien dat hij niet blij is met het nieuws. 'A bit..' Hij zucht diep, puzzelend wrijft hij over zijn voorhoofd, 'Why?' Ambrose gniffelt, 'Maybe they love us.' Christopher lacht, 'That would be a Christmas miracle.'

__

Zachtjes rek ik mij uit in het overheerlijke bed. Ik kijk naar de man die naast mij ligt. Mijn mondhoeken krullen omhoog. De enige keer dat hij er echt vredig uitziet, is wanneer hij slaapt. Dit is de eerste dag van de vakantie. Gisteravond laat zijn we in Oostenrijk aangekomen. Ook al zit ik twee weken lang met de familie Hamilton opgescheept, heb ik wel zin in deze vakantie. Het is de eerste keer dat ik op wintersport ben. Het zal vast ook wel allemaal meevallen. Elk gezin heeft zijn eigen huisje. Als ik twee weken lang met alleen al Adelaide in hetzelfde huis moest zitten, dan zou ik mij zelf het liefst van een berg afgooien.

Het huisje waar wij inzitten is echt mooi. Het is geen typische blokhut. Niet dat ik dat had verwacht. Wat Christopher gemeen heeft met zijn ouders en zijn hele familie, is dat ze van luxe houden. Het is een ruim huisje, met een grote woonkamer. Naast de badkamer is een sauna, buiten op het balkon staat een jacuzzi. Het huisje heeft zelfs twee verdiepingen. Boven zijn de slaapkamers. Stilletjes schuif ik de deken van mij af. Ik gooi mijn benen over het rand van het bed heen. Weer rek ik mij uit. Genietend kijk ik naar het uitzicht vanaf mijn bed. Eén muur bestaat helemaal uit glas. Daardoor hebben wij een mooi uitzicht op de bergen. Ontspannen leg ik mijn armen naast mijn lichaam. Tevreden zucht ik. Met zo'n mooi uitzicht kan ik niet chagrijnig zijn. Ik blijf gewoon zo ver mogelijk uit de buurt van Aurora en Adelaide. Met de rest van de familie heb ik geen probleem.

Uit de kast haal ik mijn badjas en doe mijn fluffy sloffen aan. Op mijn gemak loop ik naar de badkamer. Daar klik ik het licht aan. De geur van eucalyptus vult mijn neusgaten. Gapend maak ik een knot in mijn haar. Een diepe zucht verlaat mijn lippen, terwijl ik naar mijzelf kijk in de spiegel. De afgelopen weken zijn als een sneltrein voorbij gegaan. Het moment dat Christopher vertelde dat hij van mij hield, staat gedrukt in mijn hart. Iedere keer wanneer ik eraan denk, voel ik vlinders in mijn buik. Ik pak mijn tandenborstel van de plank, om er tandpasta op te smeren. Die nacht blijft zich als een film in mijn hoofd afspelen. De seks met hem was meer dan ik ooit kan beschrijven. Elke dag opnieuw, hoop ik dat hij het weer doet. Maar het gebeurt niet. Soms heb ik het gevoel dat hij er spijt van heeft. Als hij er geen spijt van had, dan zou hij het toch wel vaker doen. Het is niet dat hij verlegen is. Misschien komt het ook wel door mij. Niet officieel, was ik nog maagd. Wat nou als hij mij niet fijn vond. Te onervaren. Met een hoofd vol twijfels, spuug ik mijn mond leeg. Starend kijk ik toe hoe het water mijn slijm meeneemt. Ik hoor het geknisper van de donsdeken. Ik draai mijn hoofd richting het geluid. Christopher draait zich om in bed. Het ziet er niet naar uit dat hij binnenkort wakker word.

_

Samen met Samuela zit ik in één van de restaurantjes van het resort. Ze belde mij met de vraag om samen te ontbijten. Aangezien Christopher toch nog in een coma lag, heb ik ja gezegd. Anders zou ik in het huisje zitten wachten totdat hij wakker word. Zij eet wafels met slagroom, ik heb roerei met spek. Met haar theeglas in d'r hand, kijkt ze genietend uit het raam. Vol bewondering kijk ik naar de vrouw. Ze is zo mooi, hoe kan iemand zo mooi zijn? Rustig neemt ze een slok. Ik focus mij weer op mijn eigen eten. 'What are you gonna wear tonight?' Vraagt Samuela, ze draait haar gezicht naar mij. Ik haal mijn schouders op, 'I think Christopher is gonna pick something for me.' Ze lacht, 'Probably.'

UnbreakWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu