Inmiddels is het avond geworden. Christopher is al de hele dag weg, naar zijn nicht. Toen ik naar bed ging, was hij nog steeds niet thuis. Ik heb vandaag ook niet stilgezeten. De hele dag ben ik opzoek geweest naar woonruimte en werk. Nu Ashton weg is, heb ik geen van beide meer. Technisch gezien ben ik dakloos. Het is ook maar de vraag hoe lang Christopher mij in zijn huis wilt hebben. Bij hem weet je het maar nooit. Hij kan uit het niets de kamer in lopen en zeggen dat ik weg moet. Slaperig loop ik de laatste trap af naar beneden. Het is rond één uur in de nacht. Zo'n twee uur geleden ben ik in bed gaan liggen. Mijn lichaam word oud, de hele tijd heb ik last van brandend maagzuur. Op zich ook niet zo heel gek, de afgelopen tijden heb ik redelijk veel stress gehad. Al de hele dag slik ik het weg, daar ben ik nu wel klaar mee. Daarom ben ik nu op weg naar zijn keuken, om te kijken of hij er iets voor heeft.
'She disrespected me.' Hoor ik de stem van Christopher uit de woonkamer komen. Ik had geen idee dat hij al thuis was. Stilletjes ga ik tegen de muur aan staan. Met een stukje van mijn hoofd, zorg ik dat ik een beetje de kamer kan inkijken. Christopher zegt nooit iets. Als ik wil weten wat hij doet in zijn leven, dan moet ik het hem horen zeggen. Ook al weet hij dan niet dat ik luister. Fronsend kijk ik naar de vrouw die bij hem in de woonkamer zit. Het is Samuela. Wat doet zij hier nog zo laat? Zij zit met haar benen over elkaar op de bank. Christopher daarin tegen, staat. Zwaar zuchtend wrijft hij over zijn voorhoofd, terwijl hij met zijn andere hand in zijn zak staat. Ik herken zijn houding. Hoe hij staat, de manier waarop hij praat, hij is in geen goede bui.
'So what are you gonna do about it?' vraagt Samuela. Ontspannen zet ze haar armen naast haar lichaam neer. Christopher kijkt haar aan. Zijn blik geeft mij een rilling over mijn rug. Vanaf hier kan ik het vuur in zijn ogen zien branden.
'I'm going to take everything away from her. Everything she owns, every penny she has,' verlaten de woorden kil, maar rustig zijn mond. Samuela lijkt niet aangedaan te zijn van zijn woorden, ze kijkt hem juist heel geïnteresseerd aan, 'What do you want me to do?' vraagt ze rustig. Hij loopt richting de kast waar hij zijn exclusieve dranken bewaart, 'Find something bad on her and make it public.'
Ongestoord schenkt hij zichzelf een glas in. De vrouw staat op, 'I already did. There is nothing.' Ze pakt het glas uit de hand van Christopher.
'Make something up,' zegt die zonder schaamte. Samuela draait haar glas rond, 'Are you sure it's going to work?' Zegt ze iewat zorgelijk. De blik van Christopher gaat de kamer rond. Speurend kijkt hij de kamer door. Het lijkt alsof die opzoek is naar iets. Snel duik ik achter de muur. Zou hij doorhebben dat ik hier sta?
'Why wouldn't it,' gaat hij verder. Opgelucht haal ik adem, hij heeft mij niet gezien. 'We have done it before,' herinnert hij Samuela. Het blijft stil. Voorzichtig kijk ik weer om het hoekje. Samuela drinkt van haar drinken en Christopher schenkt zichzelf een nieuw glas in.
'It's really hard to make her look bad. She did no nothing wrong in her life,' gaat ze dan verder.
'I don't care. We have money and power, she is no one. Make it happen.'
De haartjes op mijn lichaam staan rechtovereind. Meent hij dit echt? Waarom doet hij dit? Hij is zo koud en gevoelloos. Is dit Christopher?
'There is something,' gaat de vrouw verder. Moet ik wel blijven luisteren, maakt mij dat niet medeplichtig? 'Well!' Dringt Christopher aan.
'When she was younger, she was caught drinking and driving.'
Blanco staart hij naar de vrouw, 'So?'
Ze schraapt haar keel, 'I can convince people that she did it again. This time with her kid in the backseat.'
Hij haalt zijn neus op, 'And?' klinkt hij laconiek. Samuela heeft een manipulative grijns op haar gezicht, 'I have some relations at cps, I can arrange something that will destroy her life.' Christopher kijkt in zijn glas, 'Good.' Stilletjes loop ik bij de muur weg. Op mijn tenen loop ik de trap op terug naar boven. Dat was zeker iets wat ik niet bestemd was om te horen. What the fuck...
____
De volgende morgen loop ik de keuken in. De schuifdeur staat op een kier. Hij zal vast buiten aan het roken zijn. Ongemakkelijk open ik de koelkast. Ik wist dat Christopher hard kon zijn, maar dit is niet alleen hard, dit is anders. Met meer kracht dan nodig is, gooi ik de koelkastdeur dicht. Tegelijkertijd hoor ik de schuifdeur sluiten. Mijn lichaam verstijfd. Stijfjes draai ik mijn nek om naar hem. Hij staat met zijn handen in zijn zakken voor de schuifdeur. Gelijk kan ik zien dat hij niet zo vrolijk is als gisterochtend. Juist het tegenover gestelde. Hij lijkt meer de op de Christopher die ik leerde kennen in het begin. Wat is er gebeurt dat hij weer zo koelbloedig is geworden? Totaal niet op mijn gemak, loop ik met mijn yoghurt naar de bestek la. Daar treuzel ik met het pakken van een lepel. Ik voel zijn ogen branden op mij. 'Don't speak unless you're spoken to, woman,' komen de woorden koel uit zijn mond.
JE LEEST
Unbreak
Romance~~~ Met stomheid geslagen laat ik zijn woorden in mij nemen. Moet ik als een hond op de grond zitten, dat is fucking kleinerend. Hij denkt toch niet serieus dat ik dat ga doen! 'Als jij niet naar mij luistert, Opheilia,' zachtjes streelt hij met zij...
